aanzitten

Dutch

Etymology

From aan +‎ zitten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌzɪtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧zit‧ten

Verb

aanzitten

1. (intransitive) to get ready to dine; to sit down at a table (to eat)

Conjugation

Conjugation of aanzitten (strong class 5, separable)
infinitive	aanzitten
past singular	zat aan
past participle	aangezeten
infinitive	aanzitten
gerund	aanzitten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zit aan	zat aan	aanzit	aanzat
2nd person sing. (jij)	zit aan	zat aan	aanzit	aanzat
2nd person sing. (u)	zit aan	zat aan	aanzit	aanzat
2nd person sing. (gij)	zit aan	zat aan	aanzit	aanzat
3rd person singular	zit aan	zat aan	aanzit	aanzat
plural	zitten aan	zaten aan	aanzitten	aanzaten
subjunctive sing.1	zitte aan	zate aan	aanzitte	aanzate
subjunctive plur.1	zitten aan	zaten aan	aanzitten	aanzaten
imperative sing.	zit aan
imperative plur.1	zit aan
participles	aanzittend	aangezeten
1) Archaic.

Anagrams

• zitten aan