aansullen
Appearance
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aansullen
- (intransitive) to approach in a lackluster, dopey or goofy fashion
- 1937 February 2, P.H.K., “Verkeersconflict”, in Haarlems Dagblad, page 3:
- Een zeer klein muisgrijs autotje komt aangesuld, wendt in verwarring het stuur naar links, slipt weg en komt eindelijk tot staan, met den neus naar meergenoemde zijstraat en vlak naast de bakfiets.
- (please add an English translation of this quotation)
- (intransitive) to slide or glide near
Usage notes
[edit]- This verb is mostly left uninflected and used along with komen.
Conjugation
[edit]Conjugation of aansullen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aansullen | |||
past singular | sulde aan | |||
past participle | aangesuld | |||
infinitive | aansullen | |||
gerund | aansullen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | sul aan | sulde aan | aansul | aansulde |
2nd person sing. (jij) | sult aan, sul aan2 | sulde aan | aansult | aansulde |
2nd person sing. (u) | sult aan | sulde aan | aansult | aansulde |
2nd person sing. (gij) | sult aan | sulde aan | aansult | aansulde |
3rd person singular | sult aan | sulde aan | aansult | aansulde |
plural | sullen aan | sulden aan | aansullen | aansulden |
subjunctive sing.1 | sulle aan | sulde aan | aansulle | aansulde |
subjunctive plur.1 | sullen aan | sulden aan | aansullen | aansulden |
imperative sing. | sul aan | |||
imperative plur.1 | sult aan | |||
participles | aansullend | aangesuld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |