aanstrompelen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ strompelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstrɔm.pə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧strom‧pe‧len

Verb

aanstrompelen

1. (intransitive) to arrive hobbling or stumbling

Conjugation

Conjugation of aanstrompelen (weak, separable)
infinitive	aanstrompelen
past singular	strompelde aan
past participle	aangestrompeld
infinitive	aanstrompelen
gerund	aanstrompelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	strompel aan	strompelde aan	aanstrompel	aanstrompelde
2nd person sing. (jij)	strompelt aan, strompel aan2	strompelde aan	aanstrompelt	aanstrompelde
2nd person sing. (u)	strompelt aan	strompelde aan	aanstrompelt	aanstrompelde
2nd person sing. (gij)	strompelt aan	strompelde aan	aanstrompelt	aanstrompelde
3rd person singular	strompelt aan	strompelde aan	aanstrompelt	aanstrompelde
plural	strompelen aan	strompelden aan	aanstrompelen	aanstrompelden
subjunctive sing.1	strompele aan	strompelde aan	aanstrompele	aanstrompelde
subjunctive plur.1	strompelen aan	strompelden aan	aanstrompelen	aanstrompelden
imperative sing.	strompel aan
imperative plur.1	strompelt aan
participles	aanstrompelend	aangestrompeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.