aansterven

Dutch

Etymology

From aan +‎ sterven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstɛrvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧ster‧ven

Verb

aansterven

1. (ergative) to inherit

Conjugation

Conjugation of aansterven (strong class 3+7, separable)
infinitive	aansterven
past singular	stierf aan
past participle	aangestorven
infinitive	aansterven
gerund	aansterven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sterf aan	stierf aan	aansterf	aanstierf
2nd person sing. (jij)	sterft aan, sterf aan2	stierf aan	aansterft	aanstierf
2nd person sing. (u)	sterft aan	stierf aan	aansterft	aanstierf
2nd person sing. (gij)	sterft aan	stierft aan	aansterft	aanstierft
3rd person singular	sterft aan	stierf aan	aansterft	aanstierf
plural	sterven aan	stierven aan	aansterven	aanstierven
subjunctive sing.1	sterve aan	stierve aan	aansterve	aanstierve
subjunctive plur.1	sterven aan	stierven aan	aansterven	aanstierven
imperative sing.	sterf aan
imperative plur.1	sterft aan
participles	aanstervend	aangestorven
1) Archaic. 2) In case of inversion.