aannaderen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ naderen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaː(n)ˌnaː.də.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧na‧de‧ren

Verb

aannaderen

1. (obsolete, intransitive) to approach, to come near [18th–19th c.]

   Synonym: naderen

Usage notes

Beside being obsolete, aannaderen would likely be (incorrectly) considered an incorrect contaminated form by modern-day speakers.

Conjugation

Conjugation of aannaderen (weak, separable)
infinitive	aannaderen
past singular	naderde aan
past participle	aangenaderd
infinitive	aannaderen
gerund	aannaderen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	nader aan	naderde aan	aannader	aannaderde
2nd person sing. (jij)	nadert aan, nader aan2	naderde aan	aannadert	aannaderde
2nd person sing. (u)	nadert aan	naderde aan	aannadert	aannaderde
2nd person sing. (gij)	nadert aan	naderde aan	aannadert	aannaderde
3rd person singular	nadert aan	naderde aan	aannadert	aannaderde
plural	naderen aan	naderden aan	aannaderen	aannaderden
subjunctive sing.1	nadere aan	naderde aan	aannadere	aannaderde
subjunctive plur.1	naderen aan	naderden aan	aannaderen	aannaderden
imperative sing.	nader aan
imperative plur.1	nadert aan
participles	aannaderend	aangenaderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aannadering