aanmeren

Dutch

Etymology

From aan +‎ meren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaː(n)ˌmeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧me‧ren

Verb

aanmeren

1. (intransitive) to moor, to berth

   Synonym: afmeren

Conjugation

Conjugation of aanmeren (weak, separable)
infinitive	aanmeren
past singular	meerde aan
past participle	aangemeerd
infinitive	aanmeren
gerund	aanmeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	meer aan	meerde aan	aanmeer	aanmeerde
2nd person sing. (jij)	meert aan, meer aan2	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
2nd person sing. (u)	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
2nd person sing. (gij)	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
3rd person singular	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
plural	meren aan	meerden aan	aanmeren	aanmeerden
subjunctive sing.1	mere aan	meerde aan	aanmere	aanmeerde
subjunctive plur.1	meren aan	meerden aan	aanmeren	aanmeerden
imperative sing.	meer aan
imperative plur.1	meert aan
participles	aanmerend	aangemeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Alternative forms

• aanmaren (obsolete)
• aenmaeren (obsolete)

Anagrams

• aannemer, meren aan