aankruisen

Dutch

Etymology

From aan +‎ kruisen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌkrœy̯.sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧krui‧sen

Verb

aankruisen

1. to mark with a cross, to check, to tick

Conjugation

Conjugation of aankruisen (weak, separable)
infinitive	aankruisen
past singular	kruiste aan
past participle	aangekruist
infinitive	aankruisen
gerund	aankruisen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kruis aan	kruiste aan	aankruis	aankruiste
2nd person sing. (jij)	kruist aan, kruis aan2	kruiste aan	aankruist	aankruiste
2nd person sing. (u)	kruist aan	kruiste aan	aankruist	aankruiste
2nd person sing. (gij)	kruist aan	kruiste aan	aankruist	aankruiste
3rd person singular	kruist aan	kruiste aan	aankruist	aankruiste
plural	kruisen aan	kruisten aan	aankruisen	aankruisten
subjunctive sing.1	kruise aan	kruiste aan	aankruise	aankruiste
subjunctive plur.1	kruisen aan	kruisten aan	aankruisen	aankruisten
imperative sing.	kruis aan
imperative plur.1	kruist aan
participles	aankruisend	aangekruist
1) Archaic. 2) In case of inversion.