aankloppen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aencloppen. Equivalent to aan +‎ kloppen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːŋklɔpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧klop‧pen

Verb

aankloppen

1. (intransitive) to knock on the door

Conjugation

Conjugation of aankloppen (weak, separable)
infinitive	aankloppen
past singular	klopte aan
past participle	aangeklopt
infinitive	aankloppen
gerund	aankloppen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klop aan	klopte aan	aanklop	aanklopte
2nd person sing. (jij)	klopt aan, klop aan2	klopte aan	aanklopt	aanklopte
2nd person sing. (u)	klopt aan	klopte aan	aanklopt	aanklopte
2nd person sing. (gij)	klopt aan	klopte aan	aanklopt	aanklopte
3rd person singular	klopt aan	klopte aan	aanklopt	aanklopte
plural	kloppen aan	klopten aan	aankloppen	aanklopten
subjunctive sing.1	kloppe aan	klopte aan	aankloppe	aanklopte
subjunctive plur.1	kloppen aan	klopten aan	aankloppen	aanklopten
imperative sing.	klop aan
imperative plur.1	klopt aan
participles	aankloppend	aangeklopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.