aandrentelen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ drentelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌdrɛn.tə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧dren‧te‧len

Verb

aandrentelen

1. (intransitive) to stroll near

Conjugation

Conjugation of aandrentelen (weak, separable)
infinitive	aandrentelen
past singular	drentelde aan
past participle	aangedrenteld
infinitive	aandrentelen
gerund	aandrentelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	drentel aan	drentelde aan	aandrentel	aandrentelde
2nd person sing. (jij)	drentelt aan, drentel aan2	drentelde aan	aandrentelt	aandrentelde
2nd person sing. (u)	drentelt aan	drentelde aan	aandrentelt	aandrentelde
2nd person sing. (gij)	drentelt aan	drentelde aan	aandrentelt	aandrentelde
3rd person singular	drentelt aan	drentelde aan	aandrentelt	aandrentelde
plural	drentelen aan	drentelden aan	aandrentelen	aandrentelden
subjunctive sing.1	drentele aan	drentelde aan	aandrentele	aandrentelde
subjunctive plur.1	drentelen aan	drentelden aan	aandrentelen	aandrentelden
imperative sing.	drentel aan
imperative plur.1	drentelt aan
participles	aandrentelend	aangedrenteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.