Pompejus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /pomˈpei̯.i̯us/, [pɔmˈpɛi̯ːʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pomˈpe.jus/, [pomˈpɛːjus]
Proper noun
[edit]Pompejus m sg (genitive Pompejī or Pompeī); second declension
- Alternative form of Pompeius (“Pompey”)
- Dionysii Petavii Aurelianensis Rationarium Temporum Tomus Tertius Continens Successiones Patriarcharum, Pontificum, Imperatorum, ac Regum Veteris & Novi Testamenti, Venetiis, 1722, p. 48 & 92 (a list of Roman consules):
- Successio XXXIX. Consules Romani. [...] Sextus Pompejus Pompei Magni Filius [An. urbis] 719 [Ante Chr.] 34
- Dionysii Petavii Aurelianensis Rationarium Temporum Tomus Tertius Continens Successiones Patriarcharum, Pontificum, Imperatorum, ac Regum Veteris & Novi Testamenti, Venetiis, 1722, p. 48 & 92 (a list of Roman consules):
Declension
[edit]Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Pompejus |
Genitive | Pompejī Pompeī |
Dative | Pompejō |
Accusative | Pompejum |
Ablative | Pompejō |
Vocative | Pompeī |
Note:
- The genitive Pompei does very rarely occur as Pompej in older texts.
References
[edit]- “Pompejus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press