-ह

Sanskrit

Etymology

Proto-Indo-European *ǵʰeh₁- (“to leave, abandon”).

Adjective

-ह • (-ha) stem (root हा)

1. abandoning, deserting

Declension

Masculine a-stem declension of -ह

	singular	dual	plural
nominative	-हः (-háḥ)	-हौ (-haú) -हा¹ (-hā́¹)	-हाः (-hā́ḥ) -हासः¹ (-hā́saḥ¹)
vocative	-ह (-há)	-हौ (-haú) -हा¹ (-hā́¹)	-हाः (-hā́ḥ) -हासः¹ (-hā́saḥ¹)
accusative	-हम् (-hám)	-हौ (-haú) -हा¹ (-hā́¹)	-हान् (-hā́n)
instrumental	-हेन (-héna)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हैः (-haíḥ) -हेभिः¹ (-hébhiḥ¹)
dative	-हाय (-hā́ya)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हेभ्यः (-hébhyaḥ)
ablative	-हात् (-hā́t)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हेभ्यः (-hébhyaḥ)
genitive	-हस्य (-hásya)	-हयोः (-háyoḥ)	-हानाम् (-hā́nām)
locative	-हे (-hé)	-हयोः (-háyoḥ)	-हेषु (-héṣu)

• ¹Vedic

Feminine ā-stem declension of -हा

	singular	dual	plural
nominative	-हा (-hā́)	-हे (-hé)	-हाः (-hā́ḥ)
vocative	-हे (-hé)	-हे (-hé)	-हाः (-hā́ḥ)
accusative	-हाम् (-hā́m)	-हे (-hé)	-हाः (-hā́ḥ)
instrumental	-हया (-háyā) -हा¹ (-hā́¹)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हाभिः (-hā́bhiḥ)
dative	-हायै (-hā́yai)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हाभ्यः (-hā́bhyaḥ)
ablative	-हायाः (-hā́yāḥ) -हायै² (-hā́yai²)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हाभ्यः (-hā́bhyaḥ)
genitive	-हायाः (-hā́yāḥ) -हायै² (-hā́yai²)	-हयोः (-háyoḥ)	-हानाम् (-hā́nām)
locative	-हायाम् (-hā́yām)	-हयोः (-háyoḥ)	-हासु (-hā́su)

• ¹Vedic
• ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of -ह

	singular	dual	plural
nominative	-हम् (-hám)	-हे (-hé)	-हानि (-hā́ni) -हा¹ (-hā́¹)
vocative	-ह (-há)	-हे (-hé)	-हानि (-hā́ni) -हा¹ (-hā́¹)
accusative	-हम् (-hám)	-हे (-hé)	-हानि (-hā́ni) -हा¹ (-hā́¹)
instrumental	-हेन (-héna)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हैः (-haíḥ) -हेभिः¹ (-hébhiḥ¹)
dative	-हाय (-hā́ya)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हेभ्यः (-hébhyaḥ)
ablative	-हात् (-hā́t)	-हाभ्याम् (-hā́bhyām)	-हेभ्यः (-hébhyaḥ)
genitive	-हस्य (-hásya)	-हयोः (-háyoḥ)	-हानाम् (-hā́nām)
locative	-हे (-hé)	-हयोः (-háyoḥ)	-हेषु (-héṣu)

• ¹Vedic

Derived terms

• अनोकह (anokaha, “'not quitting his home or his place', a tree”)
• वापीह (vāpīha, “'abandoning lakes', the chataka bird”)