ὑφαίρεσις

Ancient Greek

Etymology

ῠ̔φαιρέω (hŭphairéō) +‎ -σῐς (-sĭs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pʰǎi̯.re.sis/ → /yˈɸɛ.re.sis/ → /iˈfe.re.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pʰǎi̯.re.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpʰɛ.re.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈɸɛ.re.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈfe.re.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈfe.re.sis/

Noun

ῠ̔φαίρεσῐς • (hŭphaíresĭs) f (genitive ῠ̔φαιρέσεως); third declension

1. taking away from under
   1. purloining, pilfering
   2. subtraction, reduction
2. moderation, mitigation
3. (grammar) omission of a letter; contrasted with σῠγκοπή (sŭnkopḗ)

Declension

Third declension of ἡ ῠ̔φαίρεσῐς; τῆς ῠ̔φαιρέσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ῠ̔φαίρεσῐς hē hŭphaíresĭs	τὼ ῠ̔φαιρέσει tṑ hŭphairései	αἱ ῠ̔φαιρέσεις hai hŭphairéseis
Genitive	τῆς ῠ̔φαιρέσεως tês hŭphairéseōs	τοῖν ῠ̔φαιρεσέοιν toîn hŭphaireséoin	τῶν ῠ̔φαιρέσεων tôn hŭphairéseōn
Dative	τῇ ῠ̔φαιρέσει têi hŭphairései	τοῖν ῠ̔φαιρεσέοιν toîn hŭphaireséoin	ταῖς ῠ̔φαιρέσεσῐ / ῠ̔φαιρέσεσῐν taîs hŭphairésesĭ(n)
Accusative	τὴν ῠ̔φαίρεσῐν tḕn hŭphaíresĭn	τὼ ῠ̔φαιρέσει tṑ hŭphairései	τᾱ̀ς ῠ̔φαιρέσεις tā̀s hŭphairéseis
Vocative	ῠ̔φαίρεσῐ hŭphaíresĭ	ῠ̔φαιρέσει hŭphairései	ῠ̔φαιρέσεις hŭphairéseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὑφαίρεσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑφαίρεσις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὑφαίρεσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) “ὑφαίρεσις”, in Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn