ὑποτίθημι

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ τίθημι (títhēmi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.tí.tʰɛː.mi/ → /y.poˈti.θi.mi/ → /i.poˈti.θi.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.tí.tʰɛː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈti.tʰe̝.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈti.θi.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈti.θi.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈti.θi.mi/

Verb

ὑποτίθημῐ • (hupotíthēmi)

1. to place under
2. to lay down, assume take for granted
3. to present
4. to suggest
5. to advise, admonish
6. to propose
7. to put down as a deposit or stake, to pawn, pledge, mortgage
8. to stake, hazard, venture

Conjugation

   Present: ὑποτῐ́θημῐ, ὑποτῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτῐ́θημῐ	ὑποτῐ́θης	ὑποτῐ́θησῐ(ν)	ὑποτῐ́θετον	ὑποτῐ́θετον	ὑποτῐ́θεμεν	ὑποτῐ́θετε	ὑποτῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτῐθῶ	ὑποτῐθῇς	ὑποτῐθῇ	ὑποτῐθῆτον	ὑποτῐθῆτον	ὑποτῐθῶμεν	ὑποτῐθῆτε	ὑποτῐθῶσῐ(ν)
	optative	ὑποτῐθείην	ὑποτῐθείης	ὑποτῐθείη	ὑποτῐθεῖτον, ὑποτῐθείητον	ὑποτῐθείτην, ὑποτῐθειήτην	ὑποτῐθεῖμεν, ὑποτῐθείημεν	ὑποτῐθεῖτε, ὑποτῐθείητε	ὑποτῐθεῖεν, ὑποτῐθείησᾰν
	imperative		ὑποτῐ́θει	ὑποτῐθέτω	ὑποτῐ́θετον	ὑποτῐθέτων		ὑποτῐ́θετε	ὑποτῐθέντων
middle/ passive	indicative	ὑποτῐ́θεμαι	ὑποτῐ́θεσαι	ὑποτῐ́θεται	ὑποτῐ́θεσθον	ὑποτῐ́θεσθον	ὑποτῐθέμεθᾰ	ὑποτῐ́θεσθε	ὑποτῐ́θενται
	subjunctive	ὑποτῐθῶμαι	ὑποτῐθῇ	ὑποτῐθῆται	ὑποτῐθῆσθον	ὑποτῐθῆσθον	ὑποτῐθώμεθᾰ	ὑποτῐθῆσθε	ὑποτῐθῶνται
	optative	ὑποτῐθείμην	ὑποτῐθεῖο	ὑποτῐθεῖτο, ὑποτῐθοῖτο	ὑποτῐθεῖσθον, ὑποτῐθοῖσθον	ὑποτῐθείσθην, ὑποτῐθοίσθην	ὑποτῐθείμεθᾰ, ὑποτῐθοίμεθᾰ	ὑποτῐθεῖσθε, ὑποτῐθοῖσθε	ὑποτῐθεῖντο, ὑποτῐθοῖντο
	imperative		ὑποτῐ́θεσο	ὑποτῐθέσθω	ὑποτῐ́θεσθον	ὑποτῐθέσθων		ὑποτῐ́θεσθε	ὑποτῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτῐθέναι				ὑποτῐ́θεσθαι
participle	m	ὑποτῐθείς				ὑποτῐθέμενος
	f	ὑποτῐθεῖσᾰ				ὑποτῐθεμένη
	n	ὑποτῐθέν				ὑποτῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπετῐ́θην, ὑπετῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπετῐ́θην	ὑπετῐ́θεις	ὑπετῐ́θει	ὑπετῐ́θετον	ὑπετῐθέτην	ὑπετῐ́θεμεν	ὑπετῐ́θετε	ὑπετῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὑπετῐθέμην	ὑπετῐ́θεσο	ὑπετῐ́θετο	ὑπετῐ́θεσθον	ὑπετῐθέσθην	ὑπετῐθέμεθᾰ	ὑπετῐ́θεσθε	ὑπετῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑποθήσω, ὑποθήσομαι, ὑποτεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποθήσω	ὑποθήσεις	ὑποθήσει	ὑποθήσετον	ὑποθήσετον	ὑποθήσομεν	ὑποθήσετε	ὑποθήσουσῐ(ν)
	optative	ὑποθήσοιμῐ	ὑποθήσοις	ὑποθήσοι	ὑποθήσοιτον	ὑποθησοίτην	ὑποθήσοιμεν	ὑποθήσοιτε	ὑποθήσοιεν
middle	indicative	ὑποθήσομαι	ὑποθήσῃ, ὑποθήσει	ὑποθήσεται	ὑποθήσεσθον	ὑποθήσεσθον	ὑποθησόμεθᾰ	ὑποθήσεσθε	ὑποθήσονται
	optative	ὑποθησοίμην	ὑποθήσοιο	ὑποθήσοιτο	ὑποθήσοισθον	ὑποθησοίσθην	ὑποθησοίμεθᾰ	ὑποθήσοισθε	ὑποθήσοιντο
passive	indicative	ὑποτεθήσομαι	ὑποτεθήσῃ	ὑποτεθήσεται	ὑποτεθήσεσθον	ὑποτεθήσεσθον	ὑποτεθησόμεθᾰ	ὑποτεθήσεσθε	ὑποτεθήσονται
	optative	ὑποτεθησοίμην	ὑποτεθήσοιο	ὑποτεθήσοιτο	ὑποτεθήσοισθον	ὑποτεθησοίσθην	ὑποτεθησοίμεθᾰ	ὑποτεθήσοισθε	ὑποτεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑποθήσειν			ὑποθήσεσθαι		ὑποτεθήσεσθαι
participle	m	ὑποθήσων			ὑποθησόμενος		ὑποτεθησόμενος
	f	ὑποθήσουσᾰ			ὑποθησομένη		ὑποτεθησομένη
	n	ὑποθῆσον			ὑποθησόμενον		ὑποτεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέθετον, ὑπεθέμην, ὑπετέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ὑπέθετον	ὑπεθέτην	ὑπέθεμεν	ὑπέθετε	ὑπέθεσᾰν
	subjunctive	ὑποθῶ	ὑποθῇς	ὑποθῇ	ὑποθῆτον	ὑποθῆτον	ὑποθῶμεν	ὑποθῆτε	ὑποθῶσῐ(ν)
	optative	ὑποθείην	ὑποθείης	ὑποθείη	ὑποθεῖτον, ὑποθείητον	ὑποθείτην, ὑποθειήτην	ὑποθεῖμεν, ὑποθείημεν	ὑποθεῖτε, ὑποθείητε	ὑποθεῖεν, ὑποθείησᾰν
	imperative		ὕποθες	ὑποθέτω	ὑπόθετον	ὑποθέτων		ὑπόθετε	ὑποθέντων
middle	indicative	ὑπεθέμην	ὑπέθου	ὑπέθετο	ὑπέθεσθον	ὑπεθέσθην	ὑπεθέμεθᾰ	ὑπέθεσθε	ὑπέθεντο
	subjunctive	ὑποθῶμαι	ὑποθῇ	ὑποθῆται	ὑποθῆσθον	ὑποθῆσθον	ὑποθώμεθᾰ	ὑποθῆσθε	ὑποθῶνται
	optative	ὑποθείμην	ὑποθεῖο	ὑποθεῖτο, ὑποθοῖτο	ὑποθεῖσθον	ὑποθείσθην	ὑποθείμεθᾰ	ὑποθεῖσθε	ὑποθεῖντο
	imperative		ὑπόθου	ὑποθέσθω	ὑπόθεσθον	ὑποθέσθων		ὑπόθεσθε	ὑποθέσθων
passive	indicative	ὑπετέθην	ὑπετέθης	ὑπετέθη	ὑπετέθητον	ὑπετεθήτην	ὑπετέθημεν	ὑπετέθητε	ὑπετέθησᾰν
	subjunctive	ὑποτεθῶ	ὑποτεθῇς	ὑποτεθῇ	ὑποτεθῆτον	ὑποτεθῆτον	ὑποτεθῶμεν	ὑποτεθῆτε	ὑποτεθῶσῐ(ν)
	optative	ὑποτεθείην	ὑποτεθείης	ὑποτεθείη	ὑποτεθεῖτον, ὑποτεθείητον	ὑποτεθείτην, ὑποτεθειήτην	ὑποτεθεῖμεν, ὑποτεθείημεν	ὑποτεθεῖτε, ὑποτεθείητε	ὑποτεθεῖεν, ὑποτεθείησᾰν
	imperative		ὑποτέθηθῐ	ὑποτεθήτω	ὑποτέθητον	ὑποτεθήτων		ὑποτέθητε	ὑποτεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὑποθεῖναι			ὑποθέσθαι		ὑποτεθῆναι
participle	m	ὑποθείς			ὑποθέμενος		ὑποτεθείς
	f	ὑποθεῖσᾰ			ὑποθεμένη		ὑποτεθεῖσᾰ
	n	ὑποθέν			ὑποθέμενον		ὑποτεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέθηκᾰ, ὑπεθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέθηκᾰ	ὑπέθηκᾰς	ὑπέθηκε(ν)	ὑπεθήκᾰτον	ὑπεθηκᾰ́την	ὑπεθήκᾰμεν	ὑπεθήκᾰτε	ὑπέθηκᾰν
	subjunctive	ὑποθήκω	ὑποθήκῃς	ὑποθήκῃ	ὑποθήκητον	ὑποθήκητον	ὑποθήκωμεν	ὑποθήκητε	ὑποθήκωσῐ(ν)
	optative	ὑποθήκαιμῐ	ὑποθήκειᾰς, ὑποθήκαις	ὑποθήκειε(ν), ὑποθήκαι	ὑποθήκαιτον	ὑποθηκαίτην	ὑποθήκαιμεν	ὑποθήκαιτε	ὑποθήκειᾰν, ὑποθήκαιεν
	imperative		ὑπόθηκον	ὑποθηκᾰ́τω	ὑποθήκᾰτον	ὑποθηκᾰ́των		ὑποθήκᾰτε	ὑποθηκᾰ́ντων
middle	indicative	ὑπεθηκᾰ́μην	ὑπεθήκω	ὑπεθήκᾰτο	ὑπεθήκᾰσθον	ὑπεθηκᾰ́σθην	ὑπεθηκᾰ́μεθᾰ	ὑπεθήκᾰσθε	ὑπεθήκᾰντο
	subjunctive	ὑποθήκωμαι	ὑποθήκῃ	ὑποθήκηται	ὑποθήκησθον	ὑποθήκησθον	ὑποθηκώμεθᾰ	ὑποθήκησθε	ὑποθήκωνται
	optative	ὑποθηκαίμην	ὑποθήκαιο	ὑποθήκαιτο	ὑποθήκαισθον	ὑποθηκαίσθην	ὑποθηκαίμεθᾰ	ὑποθήκαισθε	ὑποθήκαιντο
	imperative		ὑπόθηκαι	ὑποθηκᾰ́σθω	ὑποθήκᾰσθον	ὑποθηκᾰ́σθων		ὑποθήκᾰσθε	ὑποθηκᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὑποθῆκαι			ὑποθήκᾰσθαι
participle	m	ὑποθήκᾱς			ὑποθηκᾰ́μενος
	f	ὑποθήκᾱσᾰ			ὑποθηκᾰμένη
	n	ὑποθῆκᾰν			ὑποθηκᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑποτέθηκᾰ, ὑποτέθειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτέθηκᾰ	ὑποτέθηκᾰς	ὑποτέθηκε(ν)	ὑποτεθήκᾰτον	ὑποτεθήκᾰτον	ὑποτεθήκᾰμεν	ὑποτεθήκᾰτε	ὑποτεθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτεθήκω	ὑποτεθήκῃς	ὑποτεθήκῃ	ὑποτεθήκητον	ὑποτεθήκητον	ὑποτεθήκωμεν	ὑποτεθήκητε	ὑποτεθήκωσῐ(ν)
	optative	ὑποτεθήκοιμῐ, ὑποτεθηκοίην	ὑποτεθήκοις, ὑποτεθηκοίης	ὑποτεθήκοι, ὑποτεθηκοίη	ὑποτεθήκοιτον	ὑποτεθηκοίτην	ὑποτεθήκοιμεν	ὑποτεθήκοιτε	ὑποτεθήκοιεν
	imperative		ὑποτέθηκε	ὑποτεθηκέτω	ὑποτεθήκετον	ὑποτεθηκέτων		ὑποτεθήκετε	ὑποτεθηκόντων
middle/ passive	indicative	ὑποτέθειμαι	ὑποτέθεισαι	ὑποτέθειται	ὑποτέθεισθον	ὑποτέθεισθον	ὑποτεθείμεθᾰ	ὑποτέθεισθε	ὑποτέθεινται
	subjunctive	ὑποτεθειμένος ὦ	ὑποτεθειμένος ᾖς	ὑποτεθειμένος ᾖ	ὑποτεθειμένω ἦτον	ὑποτεθειμένω ἦτον	ὑποτεθειμένοι ὦμεν	ὑποτεθειμένοι ἦτε	ὑποτεθειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑποτεθειμένος εἴην	ὑποτεθειμένος εἴης	ὑποτεθειμένος εἴη	ὑποτεθειμένω εἴητον/εἶτον	ὑποτεθειμένω εἰήτην/εἴτην	ὑποτεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὑποτεθειμένοι εἴητε/εἶτε	ὑποτεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὑποτέθεισο	ὑποτεθείσθω	ὑποτέθεισθον	ὑποτεθείσθων		ὑποτέθεισθε	ὑποτεθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτεθηκέναι				ὑποτεθεῖσθαι
participle	m	ὑποτεθηκώς				ὑποτεθειμένος
	f	ὑποτεθηκυῖᾰ				ὑποτεθειμένη
	n	ὑποτεθηκός				ὑποτεθειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

• ὑπόκειμαι (hupókeimai) is used as the passive voice.

Derived terms

• ὑπόθεσις (hupóthesis)
• ὑποθήκη (hupothḗkē)

Descendants

• → Old Armenian: ենթադրեմ (entʻadrem) (calque)

Further reading

• “ὑποτίθημι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑποτίθημι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑποτίθημι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὑποτίθημι”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ὑποτίθημι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑποτίθημι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5294 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • advise idem, page 15.
  • assume idem, page 47.
  • counsel idem, page 176.
  • cue idem, page 188.
  • dictate idem, page 222.
  • endanger idem, page 272.
  • expose idem, page 295.
  • forewarn idem, page 337.
  • hazard idem, page 389.
  • hint idem, page 400.
  • hypothesis idem, page 412.
  • lay idem, page 480.
  • mortgage idem, page 542.
  • pawn idem, page 600.
  • pledge idem, page 620.
  • posit idem, page 628.
  • postulate idem, page 629.
  • presuppose idem, page 638.
  • propose idem, page 653.
  • recommend idem, page 680.
  • risk idem, page 717.
  • security idem, page 747.
  • stake idem, page 809.
  • suggest idem, page 836.
  • suppose idem, page 841.
  • typify idem, page 905.
  • venture idem, page 947.