ὑπερβαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-) +‎ βαίνω (baínō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.per.bǎi̯.nɔː/ → /y.perˈβɛ.no/ → /i.perˈve.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.per.bǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.perˈbɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.perˈβɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.perˈve.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.perˈve.no/

Verb

ὑπερβαίνω • (huperbaínō)

1. to step over, mount, scale, cross
2. (of a river), to overflow its banks
3. to overstep, transgress, trespass, sin
4. to pass over, pass by, leave out, omit
5. to go beyond, surpass, outdo

Inflection

   Present: ὑπερβαίνω, ὑπερβαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερβαίνω	ὑπερβαίνεις	ὑπερβαίνει	ὑπερβαίνετον	ὑπερβαίνετον	ὑπερβαίνομεν	ὑπερβαίνετε	ὑπερβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερβαίνω	ὑπερβαίνῃς	ὑπερβαίνῃ	ὑπερβαίνητον	ὑπερβαίνητον	ὑπερβαίνωμεν	ὑπερβαίνητε	ὑπερβαίνωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβαίνοιμῐ	ὑπερβαίνοις	ὑπερβαίνοι	ὑπερβαίνοιτον	ὑπερβαινοίτην	ὑπερβαίνοιμεν	ὑπερβαίνοιτε	ὑπερβαίνοιεν
	imperative		ὑπέρβαινε	ὑπερβαινέτω	ὑπερβαίνετον	ὑπερβαινέτων		ὑπερβαίνετε	ὑπερβαινόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερβαίνομαι	ὑπερβαίνῃ, ὑπερβαίνει	ὑπερβαίνεται	ὑπερβαίνεσθον	ὑπερβαίνεσθον	ὑπερβαινόμεθᾰ	ὑπερβαίνεσθε	ὑπερβαίνονται
	subjunctive	ὑπερβαίνωμαι	ὑπερβαίνῃ	ὑπερβαίνηται	ὑπερβαίνησθον	ὑπερβαίνησθον	ὑπερβαινώμεθᾰ	ὑπερβαίνησθε	ὑπερβαίνωνται
	optative	ὑπερβαινοίμην	ὑπερβαίνοιο	ὑπερβαίνοιτο	ὑπερβαίνοισθον	ὑπερβαινοίσθην	ὑπερβαινοίμεθᾰ	ὑπερβαίνοισθε	ὑπερβαίνοιντο
	imperative		ὑπερβαίνου	ὑπερβαινέσθω	ὑπερβαίνεσθον	ὑπερβαινέσθων		ὑπερβαίνεσθε	ὑπερβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερβαίνειν				ὑπερβαίνεσθαι
participle	m	ὑπερβαίνων				ὑπερβαινόμενος
	f	ὑπερβαίνουσᾰ				ὑπερβαινομένη
	n	ὑπερβαῖνον				ὑπερβαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπερέβαινον, ὑπερεβαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέβαινον	ὑπερέβαινες	ὑπερέβαινε(ν)	ὑπερεβαίνετον	ὑπερεβαινέτην	ὑπερεβαίνομεν	ὑπερεβαίνετε	ὑπερέβαινον
middle/ passive	indicative	ὑπερεβαινόμην	ὑπερεβαίνου	ὑπερεβαίνετο	ὑπερεβαίνεσθον	ὑπερεβαινέσθην	ὑπερεβαινόμεθᾰ	ὑπερεβαίνεσθε	ὑπερεβαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπέρβαινον, ὑπερβαινόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέρβαινον	ὑπέρβαινες	ὑπέρβαινε(ν)	ὑπερβαίνετον	ὑπερβαινέτην	ὑπερβαίνομεν	ὑπερβαίνετε	ὑπέρβαινον
middle/ passive	indicative	ὑπερβαινόμην	ὑπερβαίνου	ὑπερβαίνετο	ὑπερβαίνεσθον	ὑπερβαινέσθην	ὑπερβαινόμε(σ)θᾰ	ὑπερβαίνεσθε	ὑπερβαίνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπερβήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπερβήσομαι	ὑπερβήσῃ, ὑπερβήσει	ὑπερβήσεται	ὑπερβήσεσθον	ὑπερβήσεσθον	ὑπερβησόμεθᾰ	ὑπερβήσεσθε	ὑπερβήσονται
	optative	ὑπερβησοίμην	ὑπερβήσοιο	ὑπερβήσοιτο	ὑπερβήσοισθον	ὑπερβησοίσθην	ὑπερβησοίμεθᾰ	ὑπερβήσοισθε	ὑπερβήσοιντο
					middle
infinitive					ὑπερβήσεσθαι
participle	m				ὑπερβησόμενος
	f				ὑπερβησομένη
	n				ὑπερβησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπερέβην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέβην	ὑπερέβης	ὑπερέβη	ὑπερέβητον	ὑπερεβήτην	ὑπερέβημεν	ὑπερέβητε	ὑπερέβησᾰν
	subjunctive	ὑπερβῶ	ὑπερβῇς	ὑπερβῇ	ὑπερβῆτον	ὑπερβῆτον	ὑπερβῶμεν	ὑπερβῆτε	ὑπερβῶσῐ(ν)
	optative	ὑπερβαίην	ὑπερβαίης	ὑπερβαίη	ὑπερβαῖτον, ὑπερβαίητον	ὑπερβαίτην, ὑπερβαιήτην	ὑπερβαῖμεν, ὑπερβαίημεν	ὑπερβαῖτε, ὑπερβαίητε	ὑπερβαῖεν, ὑπερβαίησᾰν
	imperative		ὑπέρβηθῐ	ὑπερβήτω	ὑπέρβητον	ὑπερβήτων		ὑπέρβητε	ὑπερβᾰ́ντων
		active
infinitive		ὑπερβῆναι
participle	m	ὑπερβᾱ́ς
	f	ὑπερβᾶσᾰ
	n	ὑπερβᾰ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέρβην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέρβην	ὑπέρβης	ὑπέρβη	ὑπέρβητον	ὑπερβήτην	ὑπέρβημεν	ὑπέρβητε	ὑπέρβᾰσᾰν
	subjunctive	ὑπερβῶ, ὑπερβῶμῐ	ὑπερβῇς, ὑπερβῇσθᾰ	ὑπερβῇ, ὑπερβῇσῐ	ὑπερβῆτον	ὑπερβῆτον	ὑπερβῶμεν	ὑπερβῆτε	ὑπερβῶσῐ(ν)
	optative	ὑπερβαίην	ὑπερβαίης	ὑπερβαίη	ὑπερβαῖτον	ὑπερβαίτην	ὑπερβαῖμεν	ὑπερβαῖτε	ὑπερβαῖεν
	imperative		ὑπέρβηθῐ	ὑπερβήτω	ὑπέρβητον	ὑπερβήτων		ὑπέρβητε	ὑπερβᾰ́ντων
		active
infinitive		ὑπερβᾰ́μεν(αι)
participle	m	ὑπερβᾱ́ς
	f	ὑπερβᾶσᾰ
	n	ὑπερβᾰ́ν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπερέβησᾰ, ὑπερεβησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέβησᾰ	ὑπερέβησᾰς	ὑπερέβησε(ν)	ὑπερεβήσᾰτον	ὑπερεβησᾰ́την	ὑπερεβήσᾰμεν	ὑπερεβήσᾰτε	ὑπερέβησᾰν
	subjunctive	ὑπερβήσω	ὑπερβήσῃς	ὑπερβήσῃ	ὑπερβήσητον	ὑπερβήσητον	ὑπερβήσωμεν	ὑπερβήσητε	ὑπερβήσωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβήσαιμῐ	ὑπερβήσειᾰς, ὑπερβήσαις	ὑπερβήσειε(ν), ὑπερβήσαι	ὑπερβήσαιτον	ὑπερβησαίτην	ὑπερβήσαιμεν	ὑπερβήσαιτε	ὑπερβήσειᾰν, ὑπερβήσαιεν
	imperative		ὑπέρβησον	ὑπερβησᾰ́τω	ὑπερβήσᾰτον	ὑπερβησᾰ́των		ὑπερβήσᾰτε	ὑπερβησᾰ́ντων
middle	indicative	ὑπερεβησᾰ́μην	ὑπερεβήσω	ὑπερεβήσᾰτο	ὑπερεβήσᾰσθον	ὑπερεβησᾰ́σθην	ὑπερεβησᾰ́μεθᾰ	ὑπερεβήσᾰσθε	ὑπερεβήσᾰντο
	subjunctive	ὑπερβήσωμαι	ὑπερβήσῃ	ὑπερβήσηται	ὑπερβήσησθον	ὑπερβήσησθον	ὑπερβησώμεθᾰ	ὑπερβήσησθε	ὑπερβήσωνται
	optative	ὑπερβησαίμην	ὑπερβήσαιο	ὑπερβήσαιτο	ὑπερβήσαισθον	ὑπερβησαίσθην	ὑπερβησαίμεθᾰ	ὑπερβήσαισθε	ὑπερβήσαιντο
	imperative		ὑπέρβησαι	ὑπερβησᾰ́σθω	ὑπερβήσᾰσθον	ὑπερβησᾰ́σθων		ὑπερβήσᾰσθε	ὑπερβησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὑπερβῆσαι			ὑπερβήσᾰσθαι
participle	m	ὑπερβήσᾱς			ὑπερβησᾰ́μενος
	f	ὑπερβήσᾱσᾰ			ὑπερβησᾰμένη
	n	ὑπερβῆσᾰν			ὑπερβησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέρβησᾰ, ὑπερβησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέρβησᾰ	ὑπέρβησᾰς	ὑπέρβησε(ν)	ὑπερβήσᾰτον	ὑπερβησᾰ́την	ὑπερβήσᾰμεν	ὑπερβήσᾰτε	ὑπέρβησᾰν
	subjunctive	ὑπερβήσω, ὑπερβήσωμῐ	ὑπερβήσῃς, ὑπερβήσῃσθᾰ	ὑπερβήσῃ, ὑπερβήσῃσῐ	ὑπερβήσητον	ὑπερβήσητον	ὑπερβήσωμεν	ὑπερβήσητε	ὑπερβήσωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβήσαιμῐ	ὑπερβήσαις, ὑπερβήσαισθᾰ, ὑπερβήσειᾰς	ὑπερβήσειε(ν), ὑπερβήσαι	ὑπερβησεῖτον	ὑπερβησείτην	ὑπερβησεῖμεν	ὑπερβησεῖτε	ὑπερβησεῖεν
	imperative		ὑπέρβησον	ὑπερβησᾰ́τω	ὑπερβήσᾰτον	ὑπερβησᾰ́των		ὑπερβήσᾰτε	ὑπερβησᾰ́ντων
middle	indicative	ὑπερβησᾰ́μην	ὑπερβήσᾰο	ὑπερβήσᾰτο	ὑπερβήσᾰσθον	ὑπερβησᾰ́σθην	ὑπερβησᾰ́με(σ)θᾰ	ὑπερβήσᾰσθε	ὑπερβήσᾰντο
	subjunctive	ὑπερβήσωμαι	ὑπερβήσηαι	ὑπερβήσηται	ὑπερβήσησθον	ὑπερβήσησθον	ὑπερβησώμε(σ)θᾰ	ὑπερβήσησθε	ὑπερβήσωνται
	optative	ὑπερβησαίμην	ὑπερβήσαιο	ὑπερβήσαιτο	ὑπερβήσαισθον	ὑπερβησαίσθην	ὑπερβησαίμε(σ)θᾰ	ὑπερβήσαισθε	ὑπερβησαίᾰτο
	imperative		ὑπέρβησαι	ὑπερβησᾰ́σθω	ὑπερβήσᾰσθον	ὑπερβησᾰ́σθων		ὑπερβήσᾰσθε	ὑπερβησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὑπερβῆσαι/ὑπερβησᾰ́μεν/ὑπερβησᾰμέναι			ὑπερβήσᾰσθαι
participle	m	ὑπερβήσᾱς			ὑπερβησᾰ́μενος
	f	ὑπερβήσᾱσᾰ			ὑπερβησᾰμένη
	n	ὑπερβῆσᾰν			ὑπερβησᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑπερβέβηκᾰ, ὑπερβέβᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερβέβηκᾰ	ὑπερβέβηκᾰς	ὑπερβέβηκε(ν)	ὑπερβεβήκᾰτον	ὑπερβεβήκᾰτον	ὑπερβεβήκᾰμεν	ὑπερβεβήκᾰτε	ὑπερβεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερβεβήκω	ὑπερβεβήκῃς	ὑπερβεβήκῃ	ὑπερβεβήκητον	ὑπερβεβήκητον	ὑπερβεβήκωμεν	ὑπερβεβήκητε	ὑπερβεβήκωσῐ(ν)
	optative	ὑπερβεβήκοιμῐ, ὑπερβεβηκοίην	ὑπερβεβήκοις, ὑπερβεβηκοίης	ὑπερβεβήκοι, ὑπερβεβηκοίη	ὑπερβεβήκοιτον	ὑπερβεβηκοίτην	ὑπερβεβήκοιμεν	ὑπερβεβήκοιτε	ὑπερβεβήκοιεν
	imperative		ὑπερβέβηκε	ὑπερβεβηκέτω	ὑπερβεβήκετον	ὑπερβεβηκέτων		ὑπερβεβήκετε	ὑπερβεβηκόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερβέβᾰμαι	ὑπερβέβᾰσαι	ὑπερβέβᾰται	ὑπερβέβᾰσθον	ὑπερβέβᾰσθον	ὑπερβεβᾰ́μεθᾰ	ὑπερβέβᾰσθε	ὑπερβέβᾰνται
	subjunctive	ὑπερβεβᾰμένος ὦ	ὑπερβεβᾰμένος ᾖς	ὑπερβεβᾰμένος ᾖ	ὑπερβεβᾰμένω ἦτον	ὑπερβεβᾰμένω ἦτον	ὑπερβεβᾰμένοι ὦμεν	ὑπερβεβᾰμένοι ἦτε	ὑπερβεβᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑπερβεβᾰμένος εἴην	ὑπερβεβᾰμένος εἴης	ὑπερβεβᾰμένος εἴη	ὑπερβεβᾰμένω εἴητον/εἶτον	ὑπερβεβᾰμένω εἰήτην/εἴτην	ὑπερβεβᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὑπερβεβᾰμένοι εἴητε/εἶτε	ὑπερβεβᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὑπερβέβᾰσο	ὑπερβεβᾰ́σθω	ὑπερβέβᾰσθον	ὑπερβεβᾰ́σθων		ὑπερβέβᾰσθε	ὑπερβεβᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερβεβηκέναι				ὑπερβεβᾰ́σθαι
participle	m	ὑπερβεβηκώς				ὑπερβεβᾰμένος
	f	ὑπερβεβηκυῖᾰ				ὑπερβεβᾰμένη
	n	ὑπερβεβηκός				ὑπερβεβᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

• New Testament, First Epistle to the Thessalonians 4:6:

  τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διότι ἔκδικος ὁ Κύριος περὶ πάντων τούτων, καθὼς καὶ προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα.

  tò mḕ huperbaínein kaì pleonekteîn en tôi prágmati tòn adelphòn autoû; dióti ékdikos ho Kúrios perì pántōn toútōn, kathṑs kaì proeípomen humîn kaì diemarturámetha.

  • Translation by KJV

    That no man go beyond and defraud his brother in any matter: because that the Lord is the avenger of all such, as we also have forewarned you and testified.

Derived terms

• ὑπερβασία (huperbasía)
• ὑπερβάσις (huperbásis)
• ὑπερβατέον (huperbatéon)
• ὑπερβατόν (huperbatón)
• ὑπερβατός (huperbatós)

Descendants

• → Greek: υπερβαίνω (ypervaíno)

Further reading

Further reading

• “ὑπερβαίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑπερβαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑπερβαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὑπερβαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑπερβαίνω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ὑπερβαίνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5233 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • break idem, page 95.
  • breast idem, page 96.
  • clear idem, page 136.
  • climb idem, page 137.
  • contravene idem, page 169.
  • cross idem, page 185.
  • encroach idem, page 271.
  • exceed idem, page 288.
  • infringe idem, page 439.
  • mount idem, page 543.
  • outstep idem, page 583.
  • over idem, page 584.
  • overstep idem, page 586.
  • pass idem, page 595.
  • scale idem, page 736.
  • surmount idem, page 844.
  • surpass idem, page 844.
  • transcend idem, page 888.
  • transgress idem, page 888.
  • traverse idem, page 890.
  • violate idem, page 953.