ὑπεραττικίζω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-) +‎ ἀττικίζω (attikízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pe.rat.ti.kíz.dɔː/ → /y.pe.rat.tiˈci.zo/ → /i.pe.ra.tiˈci.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pe.rat.ti.kíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.pe.rat.tiˈki.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.pe.rat.tiˈci.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.pe.rat.tiˈci.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.pe.ra.tiˈci.zo/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ὑ, α, ι and ί by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

ὑπεραττικίζω • (huperattikízō)

1. to imitate the Attic dialect of Ancient Greek to excess
   • 170 CE – 250 CE, Philostratus, Vita Appoloni 1.17:

     λόγων δὲ ἰδέαν ἐπήσκησεν οὐ διθυραμβώδη καὶ φλεγμαίνουσαν ποιητικοῖς ὀνόμασιν, οὐδ᾽ αὖ κατεγλωττισμένην καὶ ὑπεραττικίζουσαν

     lógōn dè idéan epḗskēsen ou dithurambṓdē kaì phlegmaínousan poiētikoîs onómasin, oud’ aû kateglōttisménēn kaì huperattikízousan

2. (figurative) to use excessive subtlety in philosophy

Conjugation

   Present: ὑπεραττικῐ́ζω, ὑπεραττικῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεραττικῐ́ζω	ὑπεραττικῐ́ζεις	ὑπεραττικῐ́ζει	ὑπεραττικῐ́ζετον	ὑπεραττικῐ́ζετον	ὑπεραττικῐ́ζομεν	ὑπεραττικῐ́ζετε	ὑπεραττικῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπεραττικῐ́ζω	ὑπεραττικῐ́ζῃς	ὑπεραττικῐ́ζῃ	ὑπεραττικῐ́ζητον	ὑπεραττικῐ́ζητον	ὑπεραττικῐ́ζωμεν	ὑπεραττικῐ́ζητε	ὑπεραττικῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ὑπεραττικῐ́ζοιμῐ	ὑπεραττικῐ́ζοις	ὑπεραττικῐ́ζοι	ὑπεραττικῐ́ζοιτον	ὑπεραττικῐζοίτην	ὑπεραττικῐ́ζοιμεν	ὑπεραττικῐ́ζοιτε	ὑπεραττικῐ́ζοιεν
	imperative		ὑπεραττίκῐζε	ὑπεραττικῐζέτω	ὑπεραττικῐ́ζετον	ὑπεραττικῐζέτων		ὑπεραττικῐ́ζετε	ὑπεραττικῐζόντων
middle/ passive	indicative	ὑπεραττικῐ́ζομαι	ὑπεραττικῐ́ζῃ, ὑπεραττικῐ́ζει	ὑπεραττικῐ́ζεται	ὑπεραττικῐ́ζεσθον	ὑπεραττικῐ́ζεσθον	ὑπεραττικῐζόμεθᾰ	ὑπεραττικῐ́ζεσθε	ὑπεραττικῐ́ζονται
	subjunctive	ὑπεραττικῐ́ζωμαι	ὑπεραττικῐ́ζῃ	ὑπεραττικῐ́ζηται	ὑπεραττικῐ́ζησθον	ὑπεραττικῐ́ζησθον	ὑπεραττικῐζώμεθᾰ	ὑπεραττικῐ́ζησθε	ὑπεραττικῐ́ζωνται
	optative	ὑπεραττικῐζοίμην	ὑπεραττικῐ́ζοιο	ὑπεραττικῐ́ζοιτο	ὑπεραττικῐ́ζοισθον	ὑπεραττικῐζοίσθην	ὑπεραττικῐζοίμεθᾰ	ὑπεραττικῐ́ζοισθε	ὑπεραττικῐ́ζοιντο
	imperative		ὑπεραττικῐ́ζου	ὑπεραττικῐζέσθω	ὑπεραττικῐ́ζεσθον	ὑπεραττικῐζέσθων		ὑπεραττικῐ́ζεσθε	ὑπεραττικῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπεραττικῐ́ζειν				ὑπεραττικῐ́ζεσθαι
participle	m	ὑπεραττικῐ́ζων				ὑπεραττικῐζόμενος
	f	ὑπεραττικῐ́ζουσᾰ				ὑπεραττικῐζομένη
	n	ὑπεραττικῐ́ζον				ὑπεραττικῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐὑπεραττίκῐζον, ἐὑπεραττικῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὑπεραττίκῐζον	ἐὑπεραττίκῐζες	ἐὑπεραττίκῐζε(ν)	ἐὑπεραττικῐ́ζετον	ἐὑπεραττικῐζέτην	ἐὑπεραττικῐ́ζομεν	ἐὑπεραττικῐ́ζετε	ἐὑπεραττίκῐζον
middle/ passive	indicative	ἐὑπεραττικῐζόμην	ἐὑπεραττικῐ́ζου	ἐὑπεραττικῐ́ζετο	ἐὑπεραττικῐ́ζεσθον	ἐὑπεραττικῐζέσθην	ἐὑπεραττικῐζόμεθᾰ	ἐὑπεραττικῐ́ζεσθε	ἐὑπεραττικῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπεραττικῐέω, ὑπεραττικῐέομαι, ὑπεραττικῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεραττικῐέω	ὑπεραττικῐέεις	ὑπεραττικῐέει	ὑπεραττικῐέετον	ὑπεραττικῐέετον	ὑπεραττικῐέομεν	ὑπεραττικῐέετε	ὑπεραττικῐέουσῐ(ν)
	optative	ὑπεραττικῐέοιμῐ	ὑπεραττικῐέοις	ὑπεραττικῐέοι	ὑπεραττικῐέοιτον	ὑπεραττικῐεοίτην	ὑπεραττικῐέοιμεν	ὑπεραττικῐέοιτε	ὑπεραττικῐέοιεν
middle	indicative	ὑπεραττικῐέομαι	ὑπεραττικῐέῃ, ὑπεραττικῐέει	ὑπεραττικῐέεται	ὑπεραττικῐέεσθον	ὑπεραττικῐέεσθον	ὑπεραττικῐεόμεθᾰ	ὑπεραττικῐέεσθε	ὑπεραττικῐέονται
	optative	ὑπεραττικῐεοίμην	ὑπεραττικῐέοιο	ὑπεραττικῐέοιτο	ὑπεραττικῐέοισθον	ὑπεραττικῐεοίσθην	ὑπεραττικῐεοίμεθᾰ	ὑπεραττικῐέοισθε	ὑπεραττικῐέοιντο
passive	indicative	ὑπεραττικῐσθήσομαι	ὑπεραττικῐσθήσῃ	ὑπεραττικῐσθήσεται	ὑπεραττικῐσθήσεσθον	ὑπεραττικῐσθήσεσθον	ὑπεραττικῐσθησόμεθᾰ	ὑπεραττικῐσθήσεσθε	ὑπεραττικῐσθήσονται
	optative	ὑπεραττικῐσθησοίμην	ὑπεραττικῐσθήσοιο	ὑπεραττικῐσθήσοιτο	ὑπεραττικῐσθήσοισθον	ὑπεραττικῐσθησοίσθην	ὑπεραττικῐσθησοίμεθᾰ	ὑπεραττικῐσθήσοισθε	ὑπεραττικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑπεραττικῐέειν			ὑπεραττικῐέεσθαι		ὑπεραττικῐσθήσεσθαι
participle	m	ὑπεραττικῐέων			ὑπεραττικῐεόμενος		ὑπεραττικῐσθησόμενος
	f	ὑπεραττικῐέουσᾰ			ὑπεραττικῐεομένη		ὑπεραττικῐσθησομένη
	n	ὑπεραττικῐέον			ὑπεραττικῐεόμενον		ὑπεραττικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπεραττικῐῶ, ὑπεραττικῐοῦμαι, ὑπεραττικῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεραττικῐῶ	ὑπεραττικῐεῖς	ὑπεραττικῐεῖ	ὑπεραττικῐεῖτον	ὑπεραττικῐεῖτον	ὑπεραττικῐοῦμεν	ὑπεραττικῐεῖτε	ὑπεραττικῐοῦσῐ(ν)
	optative	ὑπεραττικῐοίην, ὑπεραττικῐοῖμῐ	ὑπεραττικῐοίης, ὑπεραττικῐοῖς	ὑπεραττικῐοίη, ὑπεραττικῐοῖ	ὑπεραττικῐοῖτον, ὑπεραττικῐοίητον	ὑπεραττικῐοίτην, ὑπεραττικῐοιήτην	ὑπεραττικῐοῖμεν, ὑπεραττικῐοίημεν	ὑπεραττικῐοῖτε, ὑπεραττικῐοίητε	ὑπεραττικῐοῖεν, ὑπεραττικῐοίησᾰν
middle	indicative	ὑπεραττικῐοῦμαι	ὑπεραττικῐῇ	ὑπεραττικῐεῖται	ὑπεραττικῐεῖσθον	ὑπεραττικῐεῖσθον	ὑπεραττικῐούμεθᾰ	ὑπεραττικῐεῖσθε	ὑπεραττικῐοῦνται
	optative	ὑπεραττικῐοίμην	ὑπεραττικῐοῖο	ὑπεραττικῐοῖτο	ὑπεραττικῐοῖσθον	ὑπεραττικῐοίσθην	ὑπεραττικῐοίμεθᾰ	ὑπεραττικῐοῖσθε	ὑπεραττικῐοῖντο
passive	indicative	ὑπεραττικῐσθήσομαι	ὑπεραττικῐσθήσῃ	ὑπεραττικῐσθήσεται	ὑπεραττικῐσθήσεσθον	ὑπεραττικῐσθήσεσθον	ὑπεραττικῐσθησόμεθᾰ	ὑπεραττικῐσθήσεσθε	ὑπεραττικῐσθήσονται
	optative	ὑπεραττικῐσθησοίμην	ὑπεραττικῐσθήσοιο	ὑπεραττικῐσθήσοιτο	ὑπεραττικῐσθήσοισθον	ὑπεραττικῐσθησοίσθην	ὑπεραττικῐσθησοίμεθᾰ	ὑπεραττικῐσθήσοισθε	ὑπεραττικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑπεραττικῐεῖν			ὑπεραττικῐεῖσθαι		ὑπεραττικῐσθήσεσθαι
participle	m	ὑπεραττικῐῶν			ὑπεραττικῐούμενος		ὑπεραττικῐσθησόμενος
	f	ὑπεραττικῐοῦσᾰ			ὑπεραττικῐουμένη		ὑπεραττικῐσθησομένη
	n	ὑπεραττικῐοῦν			ὑπεραττικῐούμενον		ὑπεραττικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐὑπεραττίκῐσᾰ, ἐὑπεραττικῐσᾰ́μην, ἐὑπεραττικῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὑπεραττίκῐσᾰ	ἐὑπεραττίκῐσᾰς	ἐὑπεραττίκῐσε(ν)	ἐὑπεραττικῐ́σᾰτον	ἐὑπεραττικῐσᾰ́την	ἐὑπεραττικῐ́σᾰμεν	ἐὑπεραττικῐ́σᾰτε	ἐὑπεραττίκῐσᾰν
	subjunctive	ὑπεραττικῐ́σω	ὑπεραττικῐ́σῃς	ὑπεραττικῐ́σῃ	ὑπεραττικῐ́σητον	ὑπεραττικῐ́σητον	ὑπεραττικῐ́σωμεν	ὑπεραττικῐ́σητε	ὑπεραττικῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ὑπεραττικῐ́σαιμῐ	ὑπεραττικῐ́σειᾰς, ὑπεραττικῐ́σαις	ὑπεραττικῐ́σειε(ν), ὑπεραττικῐ́σαι	ὑπεραττικῐ́σαιτον	ὑπεραττικῐσαίτην	ὑπεραττικῐ́σαιμεν	ὑπεραττικῐ́σαιτε	ὑπεραττικῐ́σειᾰν, ὑπεραττικῐ́σαιεν
	imperative		ὑπεραττίκῐσον	ὑπεραττικῐσᾰ́τω	ὑπεραττικῐ́σᾰτον	ὑπεραττικῐσᾰ́των		ὑπεραττικῐ́σᾰτε	ὑπεραττικῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐὑπεραττικῐσᾰ́μην	ἐὑπεραττικῐ́σω	ἐὑπεραττικῐ́σᾰτο	ἐὑπεραττικῐ́σᾰσθον	ἐὑπεραττικῐσᾰ́σθην	ἐὑπεραττικῐσᾰ́μεθᾰ	ἐὑπεραττικῐ́σᾰσθε	ἐὑπεραττικῐ́σᾰντο
	subjunctive	ὑπεραττικῐ́σωμαι	ὑπεραττικῐ́σῃ	ὑπεραττικῐ́σηται	ὑπεραττικῐ́σησθον	ὑπεραττικῐ́σησθον	ὑπεραττικῐσώμεθᾰ	ὑπεραττικῐ́σησθε	ὑπεραττικῐ́σωνται
	optative	ὑπεραττικῐσαίμην	ὑπεραττικῐ́σαιο	ὑπεραττικῐ́σαιτο	ὑπεραττικῐ́σαισθον	ὑπεραττικῐσαίσθην	ὑπεραττικῐσαίμεθᾰ	ὑπεραττικῐ́σαισθε	ὑπεραττικῐ́σαιντο
	imperative		ὑπεραττίκῐσαι	ὑπεραττικῐσᾰ́σθω	ὑπεραττικῐ́σᾰσθον	ὑπεραττικῐσᾰ́σθων		ὑπεραττικῐ́σᾰσθε	ὑπεραττικῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐὑπεραττικῐ́σθην	ἐὑπεραττικῐ́σθης	ἐὑπεραττικῐ́σθη	ἐὑπεραττικῐ́σθητον	ἐὑπεραττικῐσθήτην	ἐὑπεραττικῐ́σθημεν	ἐὑπεραττικῐ́σθητε	ἐὑπεραττικῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ὑπεραττικῐσθῶ	ὑπεραττικῐσθῇς	ὑπεραττικῐσθῇ	ὑπεραττικῐσθῆτον	ὑπεραττικῐσθῆτον	ὑπεραττικῐσθῶμεν	ὑπεραττικῐσθῆτε	ὑπεραττικῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ὑπεραττικῐσθείην	ὑπεραττικῐσθείης	ὑπεραττικῐσθείη	ὑπεραττικῐσθεῖτον, ὑπεραττικῐσθείητον	ὑπεραττικῐσθείτην, ὑπεραττικῐσθειήτην	ὑπεραττικῐσθεῖμεν, ὑπεραττικῐσθείημεν	ὑπεραττικῐσθεῖτε, ὑπεραττικῐσθείητε	ὑπεραττικῐσθεῖεν, ὑπεραττικῐσθείησᾰν
	imperative		ὑπεραττικῐ́σθητῐ	ὑπεραττικῐσθήτω	ὑπεραττικῐ́σθητον	ὑπεραττικῐσθήτων		ὑπεραττικῐ́σθητε	ὑπεραττικῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὑπεραττικῐ́σαι			ὑπεραττικῐ́σᾰσθαι		ὑπεραττικῐσθῆναι
participle	m	ὑπεραττικῐ́σᾱς			ὑπεραττικῐσᾰ́μενος		ὑπεραττικῐσθείς
	f	ὑπεραττικῐ́σᾱσᾰ			ὑπεραττικῐσᾰμένη		ὑπεραττικῐσθεῖσᾰ
	n	ὑπεραττικῐ́σᾰν			ὑπεραττικῐσᾰ́μενον		ὑπεραττικῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐὑπεραττίκῐκᾰ, ἐὑπεραττίκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὑπεραττίκῐκᾰ	ἐὑπεραττίκῐκᾰς	ἐὑπεραττίκῐκε(ν)	ἐὑπεραττικῐ́κᾰτον	ἐὑπεραττικῐ́κᾰτον	ἐὑπεραττικῐ́κᾰμεν	ἐὑπεραττικῐ́κᾰτε	ἐὑπεραττικῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐὑπεραττικῐ́κω	ἐὑπεραττικῐ́κῃς	ἐὑπεραττικῐ́κῃ	ἐὑπεραττικῐ́κητον	ἐὑπεραττικῐ́κητον	ἐὑπεραττικῐ́κωμεν	ἐὑπεραττικῐ́κητε	ἐὑπεραττικῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐὑπεραττικῐ́κοιμῐ, ἐὑπεραττικῐκοίην	ἐὑπεραττικῐ́κοις, ἐὑπεραττικῐκοίης	ἐὑπεραττικῐ́κοι, ἐὑπεραττικῐκοίη	ἐὑπεραττικῐ́κοιτον	ἐὑπεραττικῐκοίτην	ἐὑπεραττικῐ́κοιμεν	ἐὑπεραττικῐ́κοιτε	ἐὑπεραττικῐ́κοιεν
	imperative		ἐὑπεραττίκῐκε	ἐὑπεραττικῐκέτω	ἐὑπεραττικῐ́κετον	ἐὑπεραττικῐκέτων		ἐὑπεραττικῐ́κετε	ἐὑπεραττικῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἐὑπεραττίκῐσμαι	ἐὑπεραττίκῐσαι	ἐὑπεραττίκῐσται	ἐὑπεραττίκῐσθον	ἐὑπεραττίκῐσθον	ἐὑπεραττικῐ́σμεθᾰ	ἐὑπεραττίκῐσθε	ἐὑπεραττικῐ́δᾰται
	subjunctive	ἐὑπεραττικῐσμένος ὦ	ἐὑπεραττικῐσμένος ᾖς	ἐὑπεραττικῐσμένος ᾖ	ἐὑπεραττικῐσμένω ἦτον	ἐὑπεραττικῐσμένω ἦτον	ἐὑπεραττικῐσμένοι ὦμεν	ἐὑπεραττικῐσμένοι ἦτε	ἐὑπεραττικῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐὑπεραττικῐσμένος εἴην	ἐὑπεραττικῐσμένος εἴης	ἐὑπεραττικῐσμένος εἴη	ἐὑπεραττικῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐὑπεραττικῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐὑπεραττικῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐὑπεραττικῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐὑπεραττικῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐὑπεραττίκῐσο	ἐὑπεραττικῐ́σθω	ἐὑπεραττίκῐσθον	ἐὑπεραττικῐ́σθων		ἐὑπεραττίκῐσθε	ἐὑπεραττικῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐὑπεραττικῐκέναι				ἐὑπεραττικῐ́σθαι
participle	m	ἐὑπεραττικῐκώς				ἐὑπεραττικῐσμένος
	f	ἐὑπεραττικῐκυῖᾰ				ἐὑπεραττικῐσμένη
	n	ἐὑπεραττικῐκός				ἐὑπεραττικῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐὑπεραττικῐ́κειν, ἐὑπεραττικῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὑπεραττικῐ́κειν, ἐὑπεραττικῐ́κη	ἐὑπεραττικῐ́κεις, ἐὑπεραττικῐ́κης	ἐὑπεραττικῐ́κει(ν)	ἐὑπεραττικῐ́κετον	ἐὑπεραττικῐκέτην	ἐὑπεραττικῐ́κεμεν	ἐὑπεραττικῐ́κετε	ἐὑπεραττικῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐὑπεραττικῐ́σμην	ἐὑπεραττίκῐσο	ἐὑπεραττίκῐστο	ἐὑπεραττίκῐσθον	ἐὑπεραττικῐ́σθην	ἐὑπεραττικῐ́σμεθᾰ	ἐὑπεραττίκῐσθε	ἐὑπεραττικῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἀναττῐκός (anattĭkós, “alien to the Attic dialect”)
• ἀντιαττῐκιστής m (antiattĭkistḗs, “Anti-Atticist”)
• Ἀτθίς (Atthís)
• Ἀττῐικηρῶς - ἀττῐκηρῶς (attĭkērôs, “in Attic fashion”)
• Ἀττική (Attikḗ, “Attica”)
• Ἀττῐ́κισις - ἀττῐ́κισις f (attĭ́kisis, “Attic style, Atticism”)
• Ἀττικισμός (Attikismós)
• Ἀττῐκιστής - ἀττῐκιστής m (attĭkistḗs, “speaker of Attic; one who affects or collects Attic expressions”)
• Ἀττῐκιστί - ἀττῐκιστί (attĭkistí, “in the Attic dialect”)
• ἀττῐκόν ἅλας n (attĭkón hálas)
• Ἀττῐκοπέρδιξ m (Attĭkopérdix, “Attic partridge, nickname of an actor”)
• Ἀττῐκός (Attĭkós)
• Ἀττῐκουργής - ἀττῐκουργής (attĭkourgḗs, “wrought in Attic fashion”)
• Ἀττῐκωνῐκός m (Attĭkōnĭkós, “comic alteration of Ἀττῐκός, after Λακωνικός”)
• ἐναττῐκίζω (enattĭkízō)
• ἐξαττῐκίζω (exattĭkízō)
• Συραττῐκός (Surattĭkós, “Syro-Attic”)
• ὑπαττῐκός (hupattĭkós, “somewhat Attic”)
• ὑπεραττῐκός (huperattĭkós, “excessively Attic”)
• χρυσαττῐκός (khrusattĭkós, “golden Attic”)
• ψευδαττῐκός (pseudattĭkós, “false Attic”)

References

• “ὑπεραττικίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑπεραττικίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn
• “ὑπεραττικίζω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011