ἀττικίζω

Ancient Greek

Etymology

From Ἀττικός (Attikós) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /at.ti.kíz.dɔː/ → /at.tiˈci.zo/ → /a.tiˈci.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /at.ti.kíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /at.tiˈki.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /at.tiˈci.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /at.tiˈci.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.tiˈci.zo/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ἀ, ι and ί by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

ἀττικίζω • (attikízō)

1. to side or ally with the Athenians
2. to speak or write in Attic Greek, the Attic dialect of Ancient Greek

Conjugation

   Present: ἀττικῐ́ζω, ἀττικῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀττικῐ́ζω	ἀττικῐ́ζεις	ἀττικῐ́ζει	ἀττικῐ́ζετον	ἀττικῐ́ζετον	ἀττικῐ́ζομεν	ἀττικῐ́ζετε	ἀττικῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀττικῐ́ζω	ἀττικῐ́ζῃς	ἀττικῐ́ζῃ	ἀττικῐ́ζητον	ἀττικῐ́ζητον	ἀττικῐ́ζωμεν	ἀττικῐ́ζητε	ἀττικῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀττικῐ́ζοιμῐ	ἀττικῐ́ζοις	ἀττικῐ́ζοι	ἀττικῐ́ζοιτον	ἀττικῐζοίτην	ἀττικῐ́ζοιμεν	ἀττικῐ́ζοιτε	ἀττικῐ́ζοιεν
	imperative		ἀττίκῐζε	ἀττικῐζέτω	ἀττικῐ́ζετον	ἀττικῐζέτων		ἀττικῐ́ζετε	ἀττικῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἀττικῐ́ζομαι	ἀττικῐ́ζῃ, ἀττικῐ́ζει	ἀττικῐ́ζεται	ἀττικῐ́ζεσθον	ἀττικῐ́ζεσθον	ἀττικῐζόμεθᾰ	ἀττικῐ́ζεσθε	ἀττικῐ́ζονται
	subjunctive	ἀττικῐ́ζωμαι	ἀττικῐ́ζῃ	ἀττικῐ́ζηται	ἀττικῐ́ζησθον	ἀττικῐ́ζησθον	ἀττικῐζώμεθᾰ	ἀττικῐ́ζησθε	ἀττικῐ́ζωνται
	optative	ἀττικῐζοίμην	ἀττικῐ́ζοιο	ἀττικῐ́ζοιτο	ἀττικῐ́ζοισθον	ἀττικῐζοίσθην	ἀττικῐζοίμεθᾰ	ἀττικῐ́ζοισθε	ἀττικῐ́ζοιντο
	imperative		ἀττικῐ́ζου	ἀττικῐζέσθω	ἀττικῐ́ζεσθον	ἀττικῐζέσθων		ἀττικῐ́ζεσθε	ἀττικῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀττικῐ́ζειν				ἀττικῐ́ζεσθαι
participle	m	ἀττικῐ́ζων				ἀττικῐζόμενος
	f	ἀττικῐ́ζουσᾰ				ἀττικῐζομένη
	n	ἀττικῐ́ζον				ἀττικῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ηττίκῐζον, ηττικῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηττίκῐζον	ηττίκῐζες	ηττίκῐζε(ν)	ηττικῐ́ζετον	ηττικῐζέτην	ηττικῐ́ζομεν	ηττικῐ́ζετε	ηττίκῐζον
middle/ passive	indicative	ηττικῐζόμην	ηττικῐ́ζου	ηττικῐ́ζετο	ηττικῐ́ζεσθον	ηττικῐζέσθην	ηττικῐζόμεθᾰ	ηττικῐ́ζεσθε	ηττικῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀττικῐέω, ἀττικῐέομαι, ἀττικῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀττικῐέω	ἀττικῐέεις	ἀττικῐέει	ἀττικῐέετον	ἀττικῐέετον	ἀττικῐέομεν	ἀττικῐέετε	ἀττικῐέουσῐ(ν)
	optative	ἀττικῐέοιμῐ	ἀττικῐέοις	ἀττικῐέοι	ἀττικῐέοιτον	ἀττικῐεοίτην	ἀττικῐέοιμεν	ἀττικῐέοιτε	ἀττικῐέοιεν
middle	indicative	ἀττικῐέομαι	ἀττικῐέῃ, ἀττικῐέει	ἀττικῐέεται	ἀττικῐέεσθον	ἀττικῐέεσθον	ἀττικῐεόμεθᾰ	ἀττικῐέεσθε	ἀττικῐέονται
	optative	ἀττικῐεοίμην	ἀττικῐέοιο	ἀττικῐέοιτο	ἀττικῐέοισθον	ἀττικῐεοίσθην	ἀττικῐεοίμεθᾰ	ἀττικῐέοισθε	ἀττικῐέοιντο
passive	indicative	ἀττικῐσθήσομαι	ἀττικῐσθήσῃ	ἀττικῐσθήσεται	ἀττικῐσθήσεσθον	ἀττικῐσθήσεσθον	ἀττικῐσθησόμεθᾰ	ἀττικῐσθήσεσθε	ἀττικῐσθήσονται
	optative	ἀττικῐσθησοίμην	ἀττικῐσθήσοιο	ἀττικῐσθήσοιτο	ἀττικῐσθήσοισθον	ἀττικῐσθησοίσθην	ἀττικῐσθησοίμεθᾰ	ἀττικῐσθήσοισθε	ἀττικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀττικῐέειν			ἀττικῐέεσθαι		ἀττικῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀττικῐέων			ἀττικῐεόμενος		ἀττικῐσθησόμενος
	f	ἀττικῐέουσᾰ			ἀττικῐεομένη		ἀττικῐσθησομένη
	n	ἀττικῐέον			ἀττικῐεόμενον		ἀττικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀττικῐῶ, ἀττικῐοῦμαι, ἀττικῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀττικῐῶ	ἀττικῐεῖς	ἀττικῐεῖ	ἀττικῐεῖτον	ἀττικῐεῖτον	ἀττικῐοῦμεν	ἀττικῐεῖτε	ἀττικῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἀττικῐοίην, ἀττικῐοῖμῐ	ἀττικῐοίης, ἀττικῐοῖς	ἀττικῐοίη, ἀττικῐοῖ	ἀττικῐοῖτον, ἀττικῐοίητον	ἀττικῐοίτην, ἀττικῐοιήτην	ἀττικῐοῖμεν, ἀττικῐοίημεν	ἀττικῐοῖτε, ἀττικῐοίητε	ἀττικῐοῖεν, ἀττικῐοίησᾰν
middle	indicative	ἀττικῐοῦμαι	ἀττικῐῇ	ἀττικῐεῖται	ἀττικῐεῖσθον	ἀττικῐεῖσθον	ἀττικῐούμεθᾰ	ἀττικῐεῖσθε	ἀττικῐοῦνται
	optative	ἀττικῐοίμην	ἀττικῐοῖο	ἀττικῐοῖτο	ἀττικῐοῖσθον	ἀττικῐοίσθην	ἀττικῐοίμεθᾰ	ἀττικῐοῖσθε	ἀττικῐοῖντο
passive	indicative	ἀττικῐσθήσομαι	ἀττικῐσθήσῃ	ἀττικῐσθήσεται	ἀττικῐσθήσεσθον	ἀττικῐσθήσεσθον	ἀττικῐσθησόμεθᾰ	ἀττικῐσθήσεσθε	ἀττικῐσθήσονται
	optative	ἀττικῐσθησοίμην	ἀττικῐσθήσοιο	ἀττικῐσθήσοιτο	ἀττικῐσθήσοισθον	ἀττικῐσθησοίσθην	ἀττικῐσθησοίμεθᾰ	ἀττικῐσθήσοισθε	ἀττικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀττικῐεῖν			ἀττικῐεῖσθαι		ἀττικῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀττικῐῶν			ἀττικῐούμενος		ἀττικῐσθησόμενος
	f	ἀττικῐοῦσᾰ			ἀττικῐουμένη		ἀττικῐσθησομένη
	n	ἀττικῐοῦν			ἀττικῐούμενον		ἀττικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ηττίκῐσᾰ, ηττικῐσᾰ́μην, ηττικῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηττίκῐσᾰ	ηττίκῐσᾰς	ηττίκῐσε(ν)	ηττικῐ́σᾰτον	ηττικῐσᾰ́την	ηττικῐ́σᾰμεν	ηττικῐ́σᾰτε	ηττίκῐσᾰν
	subjunctive	ἀττικῐ́σω	ἀττικῐ́σῃς	ἀττικῐ́σῃ	ἀττικῐ́σητον	ἀττικῐ́σητον	ἀττικῐ́σωμεν	ἀττικῐ́σητε	ἀττικῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀττικῐ́σαιμῐ	ἀττικῐ́σειᾰς, ἀττικῐ́σαις	ἀττικῐ́σειε(ν), ἀττικῐ́σαι	ἀττικῐ́σαιτον	ἀττικῐσαίτην	ἀττικῐ́σαιμεν	ἀττικῐ́σαιτε	ἀττικῐ́σειᾰν, ἀττικῐ́σαιεν
	imperative		ἀττίκῐσον	ἀττικῐσᾰ́τω	ἀττικῐ́σᾰτον	ἀττικῐσᾰ́των		ἀττικῐ́σᾰτε	ἀττικῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ηττικῐσᾰ́μην	ηττικῐ́σω	ηττικῐ́σᾰτο	ηττικῐ́σᾰσθον	ηττικῐσᾰ́σθην	ηττικῐσᾰ́μεθᾰ	ηττικῐ́σᾰσθε	ηττικῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀττικῐ́σωμαι	ἀττικῐ́σῃ	ἀττικῐ́σηται	ἀττικῐ́σησθον	ἀττικῐ́σησθον	ἀττικῐσώμεθᾰ	ἀττικῐ́σησθε	ἀττικῐ́σωνται
	optative	ἀττικῐσαίμην	ἀττικῐ́σαιο	ἀττικῐ́σαιτο	ἀττικῐ́σαισθον	ἀττικῐσαίσθην	ἀττικῐσαίμεθᾰ	ἀττικῐ́σαισθε	ἀττικῐ́σαιντο
	imperative		ἀττίκῐσαι	ἀττικῐσᾰ́σθω	ἀττικῐ́σᾰσθον	ἀττικῐσᾰ́σθων		ἀττικῐ́σᾰσθε	ἀττικῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ηττικῐ́σθην	ηττικῐ́σθης	ηττικῐ́σθη	ηττικῐ́σθητον	ηττικῐσθήτην	ηττικῐ́σθημεν	ηττικῐ́σθητε	ηττικῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀττικῐσθῶ	ἀττικῐσθῇς	ἀττικῐσθῇ	ἀττικῐσθῆτον	ἀττικῐσθῆτον	ἀττικῐσθῶμεν	ἀττικῐσθῆτε	ἀττικῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀττικῐσθείην	ἀττικῐσθείης	ἀττικῐσθείη	ἀττικῐσθεῖτον, ἀττικῐσθείητον	ἀττικῐσθείτην, ἀττικῐσθειήτην	ἀττικῐσθεῖμεν, ἀττικῐσθείημεν	ἀττικῐσθεῖτε, ἀττικῐσθείητε	ἀττικῐσθεῖεν, ἀττικῐσθείησᾰν
	imperative		ἀττικῐ́σθητῐ	ἀττικῐσθήτω	ἀττικῐ́σθητον	ἀττικῐσθήτων		ἀττικῐ́σθητε	ἀττικῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀττικῐ́σαι			ἀττικῐ́σᾰσθαι		ἀττικῐσθῆναι
participle	m	ἀττικῐ́σᾱς			ἀττικῐσᾰ́μενος		ἀττικῐσθείς
	f	ἀττικῐ́σᾱσᾰ			ἀττικῐσᾰμένη		ἀττικῐσθεῖσᾰ
	n	ἀττικῐ́σᾰν			ἀττικῐσᾰ́μενον		ἀττικῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ηττίκῐκᾰ, ηττίκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηττίκῐκᾰ	ηττίκῐκᾰς	ηττίκῐκε(ν)	ηττικῐ́κᾰτον	ηττικῐ́κᾰτον	ηττικῐ́κᾰμεν	ηττικῐ́κᾰτε	ηττικῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ηττικῐ́κω	ηττικῐ́κῃς	ηττικῐ́κῃ	ηττικῐ́κητον	ηττικῐ́κητον	ηττικῐ́κωμεν	ηττικῐ́κητε	ηττικῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ηττικῐ́κοιμῐ, ηττικῐκοίην	ηττικῐ́κοις, ηττικῐκοίης	ηττικῐ́κοι, ηττικῐκοίη	ηττικῐ́κοιτον	ηττικῐκοίτην	ηττικῐ́κοιμεν	ηττικῐ́κοιτε	ηττικῐ́κοιεν
	imperative		ηττίκῐκε	ηττικῐκέτω	ηττικῐ́κετον	ηττικῐκέτων		ηττικῐ́κετε	ηττικῐκόντων
middle/ passive	indicative	ηττίκῐσμαι	ηττίκῐσαι	ηττίκῐσται	ηττίκῐσθον	ηττίκῐσθον	ηττικῐ́σμεθᾰ	ηττίκῐσθε	ηττικῐ́δᾰται
	subjunctive	ηττικῐσμένος ὦ	ηττικῐσμένος ᾖς	ηττικῐσμένος ᾖ	ηττικῐσμένω ἦτον	ηττικῐσμένω ἦτον	ηττικῐσμένοι ὦμεν	ηττικῐσμένοι ἦτε	ηττικῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ηττικῐσμένος εἴην	ηττικῐσμένος εἴης	ηττικῐσμένος εἴη	ηττικῐσμένω εἴητον/εἶτον	ηττικῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ηττικῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ηττικῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ηττικῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ηττίκῐσο	ηττικῐ́σθω	ηττίκῐσθον	ηττικῐ́σθων		ηττίκῐσθε	ηττικῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ηττικῐκέναι				ηττικῐ́σθαι
participle	m	ηττικῐκώς				ηττικῐσμένος
	f	ηττικῐκυῖᾰ				ηττικῐσμένη
	n	ηττικῐκός				ηττικῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ηττικῐ́κειν, ηττικῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηττικῐ́κειν, ηττικῐ́κη	ηττικῐ́κεις, ηττικῐ́κης	ηττικῐ́κει(ν)	ηττικῐ́κετον	ηττικῐκέτην	ηττικῐ́κεμεν	ηττικῐ́κετε	ηττικῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ηττικῐ́σμην	ηττίκῐσο	ηττίκῐστο	ηττίκῐσθον	ηττικῐ́σθην	ηττικῐ́σμεθᾰ	ηττίκῐσθε	ηττικῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἀναττῐκός (anattĭkós, “alien to the Attic dialect”)
• ἀντιαττῐκιστής m (antiattĭkistḗs, “Anti-Atticist”)
• Ἀτθίς (Atthís)
• Ἀττῐικηρῶς - ἀττῐκηρῶς (attĭkērôs, “in Attic fashion”)
• Ἀττική (Attikḗ, “Attica”)
• Ἀττῐ́κισις - ἀττῐ́κισις f (attĭ́kisis, “Attic style, Atticism”)
• Ἀττῐκιστής - ἀττῐκιστής m (attĭkistḗs, “speaker of Attic; one who affects or collects Attic expressions”)
• Ἀττῐκιστί - ἀττῐκιστί (attĭkistí, “in the Attic dialect”)
• ἀττῐκόν ἅλας n (attĭkón hálas)
• Ἀττῐκοπέρδιξ m (Attĭkopérdix, “Attic partridge, nickname of an actor”)
• Ἀττῐκός (Attĭkós)
• Ἀττῐκουργής - ἀττῐκουργής (attĭkourgḗs, “wrought in Attic fashion”)
• Ἀττῐκωνῐκός m (Attĭkōnĭkós, “comic alteration of Ἀττῐκός, after Λακωνικός”)
• Συραττῐκός (Surattĭkós, “Syro-Attic”)
• ὑπαττῐκός (hupattĭkós, “somewhat Attic”)
• ὑπεραττῐκός (huperattĭkós, “excessively Attic”)
• χρυσαττῐκός (khrusattĭkós, “golden Attic”)
• ψευδαττῐκός (pseudattĭkós, “false Attic”)

Derived terms

• Ἀττικισμός (Attikismós)
• ἐναττῐκίζω (enattĭkízō)
• ἐξαττῐκίζω (exattĭkízō)
• ὑπεραττῐκίζω (huperattĭkízō, “to imitate the Attic dialect to excess”)

Descendants

• Greek: αττικίζω (attikízo)
• Greek: αττικίζων (attikízon)

References

• “Ἀττικίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “Ἀττικίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀττικίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀττικίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn
• “ἀττικίζω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011