ὑπεκφεύγω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ ἐκφεύγω (ekpheúgō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pekʰ.pʰěu̯.ɡɔː/ → /y.pekˈɸeβ.ɣo/ → /i.pekˈfev.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pekʰ.pʰěu̯.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.pekˈpʰew.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.pekˈɸeβ.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.pekˈfev.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.pekˈfev.ɣo/

Verb

ὑπεκφεύγω • (hupekpheúgō)

1. (intransitive) to flee away or escape secretly
2. (transitive) to escape from

Conjugation

   Present: ὑπεκφεύγω, ὑπεκφεύγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεκφεύγω	ὑπεκφεύγεις	ὑπεκφεύγει	ὑπεκφεύγετον	ὑπεκφεύγετον	ὑπεκφεύγομεν	ὑπεκφεύγετε	ὑπεκφεύγουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπεκφεύγω	ὑπεκφεύγῃς	ὑπεκφεύγῃ	ὑπεκφεύγητον	ὑπεκφεύγητον	ὑπεκφεύγωμεν	ὑπεκφεύγητε	ὑπεκφεύγωσῐ(ν)
	optative	ὑπεκφεύγοιμῐ	ὑπεκφεύγοις	ὑπεκφεύγοι	ὑπεκφεύγοιτον	ὑπεκφευγοίτην	ὑπεκφεύγοιμεν	ὑπεκφεύγοιτε	ὑπεκφεύγοιεν
	imperative		ὑπέκφευγε	ὑπεκφευγέτω	ὑπεκφεύγετον	ὑπεκφευγέτων		ὑπεκφεύγετε	ὑπεκφευγόντων
middle/ passive	indicative	ὑπεκφεύγομαι	ὑπεκφεύγῃ, ὑπεκφεύγει	ὑπεκφεύγεται	ὑπεκφεύγεσθον	ὑπεκφεύγεσθον	ὑπεκφευγόμεθᾰ	ὑπεκφεύγεσθε	ὑπεκφεύγονται
	subjunctive	ὑπεκφεύγωμαι	ὑπεκφεύγῃ	ὑπεκφεύγηται	ὑπεκφεύγησθον	ὑπεκφεύγησθον	ὑπεκφευγώμεθᾰ	ὑπεκφεύγησθε	ὑπεκφεύγωνται
	optative	ὑπεκφευγοίμην	ὑπεκφεύγοιο	ὑπεκφεύγοιτο	ὑπεκφεύγοισθον	ὑπεκφευγοίσθην	ὑπεκφευγοίμεθᾰ	ὑπεκφεύγοισθε	ὑπεκφεύγοιντο
	imperative		ὑπεκφεύγου	ὑπεκφευγέσθω	ὑπεκφεύγεσθον	ὑπεκφευγέσθων		ὑπεκφεύγεσθε	ὑπεκφευγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπεκφεύγειν				ὑπεκφεύγεσθαι
participle	m	ὑπεκφεύγων				ὑπεκφευγόμενος
	f	ὑπεκφεύγουσᾰ				ὑπεκφευγομένη
	n	ὑπεκφεῦγον				ὑπεκφευγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπεξέφευγον, ὑπεξεφευγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεξέφευγον	ὑπεξέφευγες	ὑπεξέφευγε(ν)	ὑπεξεφεύγετον	ὑπεξεφευγέτην	ὑπεξεφεύγομεν	ὑπεξεφεύγετε	ὑπεξέφευγον
middle/ passive	indicative	ὑπεξεφευγόμην	ὑπεξεφεύγου	ὑπεξεφεύγετο	ὑπεξεφεύγεσθον	ὑπεξεφευγέσθην	ὑπεξεφευγόμεθᾰ	ὑπεξεφεύγεσθε	ὑπεξεφεύγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπεκφεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεκφεύξομαι	ὑπεκφεύξῃ, ὑπεκφεύξει	ὑπεκφεύξεται	ὑπεκφεύξεσθον	ὑπεκφεύξεσθον	ὑπεκφευξόμεθᾰ	ὑπεκφεύξεσθε	ὑπεκφεύξονται
	optative	ὑπεκφευξοίμην	ὑπεκφεύξοιο	ὑπεκφεύξοιτο	ὑπεκφεύξοισθον	ὑπεκφευξοίσθην	ὑπεκφευξοίμεθᾰ	ὑπεκφεύξοισθε	ὑπεκφεύξοιντο
					middle
infinitive					ὑπεκφεύξεσθαι
participle	m				ὑπεκφευξόμενος
	f				ὑπεκφευξομένη
	n				ὑπεκφευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπεκφευξέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεκφευξέομαι	ὑπεκφευξέῃ, ὑπεκφευξέει	ὑπεκφευξέεται	ὑπεκφευξέεσθον	ὑπεκφευξέεσθον	ὑπεκφευξεόμεθᾰ	ὑπεκφευξέεσθε	ὑπεκφευξέονται
	optative	ὑπεκφευξεοίμην	ὑπεκφευξέοιο	ὑπεκφευξέοιτο	ὑπεκφευξέοισθον	ὑπεκφευξεοίσθην	ὑπεκφευξεοίμεθᾰ	ὑπεκφευξέοισθε	ὑπεκφευξέοιντο
					middle
infinitive					ὑπεκφευξέεσθαι
participle	m				ὑπεκφευξεόμενος
	f				ὑπεκφευξεομένη
	n				ὑπεκφευξεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπεκφευξοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεκφευξοῦμαι	ὑπεκφευξῇ	ὑπεκφευξεῖται	ὑπεκφευξεῖσθον	ὑπεκφευξεῖσθον	ὑπεκφευξούμεθᾰ	ὑπεκφευξεῖσθε	ὑπεκφευξοῦνται
	optative	ὑπεκφευξοίμην	ὑπεκφευξοῖο	ὑπεκφευξοῖτο	ὑπεκφευξοῖσθον	ὑπεκφευξοίσθην	ὑπεκφευξοίμεθᾰ	ὑπεκφευξοῖσθε	ὑπεκφευξοῖντο
					middle
infinitive					ὑπεκφευξεῖσθαι
participle	m				ὑπεκφευξούμενος
	f				ὑπεκφευξουμένη
	n				ὑπεκφευξούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπεξέφῠγον, ὑπεξεφῠγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεξέφῠγον	ὑπεξέφῠγες	ὑπεξέφῠγε(ν)	ὑπεξεφῠ́γετον	ὑπεξεφῠγέτην	ὑπεξεφῠ́γομεν	ὑπεξεφῠ́γετε	ὑπεξέφῠγον
	subjunctive	ὑπεκφῠ́γω	ὑπεκφῠ́γῃς	ὑπεκφῠ́γῃ	ὑπεκφῠ́γητον	ὑπεκφῠ́γητον	ὑπεκφῠ́γωμεν	ὑπεκφῠ́γητε	ὑπεκφῠ́γωσῐ(ν)
	optative	ὑπεκφῠ́γοιμῐ	ὑπεκφῠ́γοις	ὑπεκφῠ́γοι	ὑπεκφῠ́γοιτον	ὑπεκφῠγοίτην	ὑπεκφῠ́γοιμεν	ὑπεκφῠ́γοιτε	ὑπεκφῠ́γοιεν
	imperative		ὑπέκφῠγε	ὑπεκφῠγέτω	ὑπεκφῠ́γετον	ὑπεκφῠγέτων		ὑπεκφῠ́γετε	ὑπεκφῠγόντων
middle	indicative	ὑπεξεφῠγόμην	ὑπεξεφῠ́γου	ὑπεξεφῠ́γετο	ὑπεξεφῠ́γεσθον	ὑπεξεφῠγέσθην	ὑπεξεφῠγόμεθᾰ	ὑπεξεφῠ́γεσθε	ὑπεξεφῠ́γοντο
	subjunctive	ὑπεκφῠ́γωμαι	ὑπεκφῠ́γῃ	ὑπεκφῠ́γηται	ὑπεκφῠ́γησθον	ὑπεκφῠ́γησθον	ὑπεκφῠγώμεθᾰ	ὑπεκφῠ́γησθε	ὑπεκφῠ́γωνται
	optative	ὑπεκφῠγοίμην	ὑπεκφῠ́γοιο	ὑπεκφῠ́γοιτο	ὑπεκφῠ́γοισθον	ὑπεκφῠγοίσθην	ὑπεκφῠγοίμεθᾰ	ὑπεκφῠ́γοισθε	ὑπεκφῠ́γοιντο
	imperative		ὑπεκφῠγοῦ	ὑπεκφῠγέσθω	ὑπεκφῠ́γεσθον	ὑπεκφῠγέσθων		ὑπεκφῠ́γεσθε	ὑπεκφῠγέσθων
		active			middle
infinitive		ὑπεκφῠγεῖν			ὑπεκφῠγέσθαι
participle	m	ὑπεκφῠγών			ὑπεκφῠγόμενος
	f	ὑπεκφῠγοῦσᾰ			ὑπεκφῠγομένη
	n	ὑπεκφῠγόν			ὑπεκφῠγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέκφῠγον, ὑπεκφῠγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέκφῠγον	ὑπέκφῠγες	ὑπέκφῠγε(ν)	ὑπεκφῠ́γετον	ὑπεκφῠγέτην	ὑπεκφῠ́γομεν	ὑπεκφῠ́γετε	ὑπέκφῠγον
	subjunctive	ὑπεκφῠ́γω, ὑπεκφῠ́γωμῐ	ὑπεκφῠ́γῃς, ὑπεκφῠ́γῃσθᾰ	ὑπεκφῠ́γῃ, ὑπεκφῠ́γῃσῐ	ὑπεκφῠ́γητον	ὑπεκφῠ́γητον	ὑπεκφῠ́γωμεν	ὑπεκφῠ́γητε	ὑπεκφῠ́γωσῐ(ν)
	optative	ὑπεκφῠ́γοιμῐ	ὑπεκφῠ́γοις/ὑπεκφῠ́γοισθᾰ	ὑπεκφῠ́γοι	ὑπεκφῠγεῖτον	ὑπεκφῠγείτην	ὑπεκφῠγεῖμεν	ὑπεκφῠγεῖτε	ὑπεκφῠγεῖεν
	imperative		ὑπέκφῠγε	ὑπεκφῠγέτω	ὑπεκφῠ́γετον	ὑπεκφῠγέτων		ὑπεκφῠ́γετε	ὑπεκφῠγόντων
middle	indicative	ὑπεκφῠγόμην	ὑπεκφῠ́γεο	ὑπεκφῠ́γετο	ὑπεκφῠ́γεσθον	ὑπεκφῠγέσθην	ὑπεκφῠγόμε(σ)θᾰ	ὑπεκφῠ́γεσθε	ὑπεκφῠ́γοντο
	subjunctive	ὑπεκφῠ́γωμαι	ὑπεκφῠ́γηαι	ὑπεκφῠ́γηται	ὑπεκφῠ́γησθον	ὑπεκφῠ́γησθον	ὑπεκφῠγώμε(σ)θᾰ	ὑπεκφῠ́γησθε	ὑπεκφῠ́γωνται
	optative	ὑπεκφῠγοίμην	ὑπεκφῠ́γοιο	ὑπεκφῠ́γοιτο	ὑπεκφῠ́γοισθον	ὑπεκφῠγοίσθην	ὑπεκφῠγοίμε(σ)θᾰ	ὑπεκφῠ́γοισθε	ὑπεκφῠγοίᾰτο
	imperative		ὑπεκφῠ́γεο	ὑπεκφῠγέσθω	ὑπεκφῠ́γεσθον	ὑπεκφῠγέσθων		ὑπεκφῠ́γεσθε	ὑπεκφῠγέσθων
		active			middle
infinitive		ὑπεκφῠγέειν/ὑπεκφῠγεῖν/ὑπεκφῠγέμεν(αι)			ὑπεκφῠγέσθαι
participle	m	ὑπεκφῠγών			ὑπεκφῠγόμενος
	f	ὑπεκφῠγοῦσᾰ			ὑπεκφῠγομένη
	n	ὑπεκφῠγόν			ὑπεκφῠγόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑπεκπέφευγᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεκπέφευγᾰ	ὑπεκπέφευγᾰς	ὑπεκπέφευγε(ν)	ὑπεκπεφεύγᾰτον	ὑπεκπεφεύγᾰτον	ὑπεκπεφεύγᾰμεν	ὑπεκπεφεύγᾰτε	ὑπεκπεφεύγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπεκπεφεύγω	ὑπεκπεφεύγῃς	ὑπεκπεφεύγῃ	ὑπεκπεφεύγητον	ὑπεκπεφεύγητον	ὑπεκπεφεύγωμεν	ὑπεκπεφεύγητε	ὑπεκπεφεύγωσῐ(ν)
	optative	ὑπεκπεφεύγοιμῐ, ὑπεκπεφευγοίην	ὑπεκπεφεύγοις, ὑπεκπεφευγοίης	ὑπεκπεφεύγοι, ὑπεκπεφευγοίη	ὑπεκπεφεύγοιτον	ὑπεκπεφευγοίτην	ὑπεκπεφεύγοιμεν	ὑπεκπεφεύγοιτε	ὑπεκπεφεύγοιεν
	imperative		ὑπεκπέφευγε	ὑπεκπεφευγέτω	ὑπεκπεφεύγετον	ὑπεκπεφευγέτων		ὑπεκπεφεύγετε	ὑπεκπεφευγόντων
		active
infinitive		ὑπεκπεφευγέναι
participle	m	ὑπεκπεφευγώς
	f	ὑπεκπεφευγυῖᾰ
	n	ὑπεκπεφευγός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ὑπεκφεύγω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑπεκφεύγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑπεκφεύγω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ὑπεκφεύγω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ὑπεκφεύγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • elude idem, page 266.
  • escape idem, page 282.
  • slip idem, page 784.
  • steal idem, page 814.