ὑδροπέπερι

Ancient Greek

Etymology

From ὑδρο- (hudro-, “water”) +‎ πέπερι (péperi, “pepper”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.dro.pé.pe.ri/ → /y.ðroˈpe.pe.ri/ → /i.ðroˈpe.pe.ri/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.dro.pé.pe.ri/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.droˈpe.pe.ri/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ðroˈpe.pe.ri/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ðroˈpe.pe.ri/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðroˈpe.pe.ri/

Noun

ὑδροπέπερῐ • (hudropéperi) n (genitive ὑδροπεπέρεως); third declension

1. hydropiper (Persicaria hydropiper)

Inflection

Third declension of τὸ ὑδροπέπερῐ; τοῦ ὑδροπεπέρεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ὑδροπέπερῐ tò hudropéperi	τὼ ὑδροπεπέρει tṑ hudropepérei	τᾰ̀ ὑδροπεπέρη / ὑδροπεπέρεᾰ tà hudropepérē / hudropepérea
Genitive	τοῦ ὑδροπεπέρεως toû hudropepéreōs	τοῖν ὑδροπεπερέοιν toîn hudropeperéoin	τῶν ὑδροπεπέρεων tôn hudropepéreōn
Dative	τῷ ὑδροπεπέρει tôi hudropepérei	τοῖν ὑδροπεπερέοιν toîn hudropeperéoin	τοῖς ὑδροπεπέρεσῐ / ὑδροπεπέρεσῐν toîs hudropepéresi(n)
Accusative	τὸ ὑδροπέπερῐ tò hudropéperi	τὼ ὑδροπεπέρει tṑ hudropepérei	τᾰ̀ ὑδροπεπέρη / ὑδροπεπέρεᾰ tà hudropepérē / hudropepérea
Vocative	ὑδροπέπερῐ hudropéperi	ὑδροπεπέρει hudropepérei	ὑδροπεπέρη / ὑδροπεπέρεᾰ hudropepérē / hudropepérea
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: hydropiper

Further reading

• “ὑδροπέπερι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑδροπέπερι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette