ὀφιοκτόνον

Ancient Greek

Etymology

Neutral form of ὀφιοκτόνος (ophioktónos, “serpent-killer”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.pʰi.ok.tó.non/ → /o.ɸi.okˈto.non/ → /o.fi.okˈto.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.pʰi.ok.tó.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.pʰi.okˈto.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.ɸi.okˈto.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.fi.okˈto.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.fi.okˈto.non/

Noun

ὀφῐοκτόνον • (ophĭoktónon) n (genitive ὀφῐοκτόνου); second declension

1. parsnip (Pastinaca sativa)

   Synonyms: ἀσκαουκαού (askaoukaoú), ἐλαφικόν (elaphikón), ἐλαφόβοσκον (elaphóboskon), ἑρπυξή (herpuxḗ), νέβρειον (nébreion), ὀφιογένειον (ophiogéneion), χημίς (khēmís)

Inflection

Second declension of τὸ ὀφῐοκτόνον; τοῦ ὀφῐοκτόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ὀφῐοκτόνον tò ophĭoktónon	τὼ ὀφῐοκτόνω tṑ ophĭoktónō	τᾰ̀ ὀφῐοκτόνᾰ tằ ophĭoktónă
Genitive	τοῦ ὀφῐοκτόνου toû ophĭoktónou	τοῖν ὀφῐοκτόνοιν toîn ophĭoktónoin	τῶν ὀφῐοκτόνων tôn ophĭoktónōn
Dative	τῷ ὀφῐοκτόνῳ tôi ophĭoktónōi	τοῖν ὀφῐοκτόνοιν toîn ophĭoktónoin	τοῖς ὀφῐοκτόνοις toîs ophĭoktónois
Accusative	τὸ ὀφῐοκτόνον tò ophĭoktónon	τὼ ὀφῐοκτόνω tṑ ophĭoktónō	τᾰ̀ ὀφῐοκτόνᾰ tằ ophĭoktónă
Vocative	ὀφῐοκτόνον ophĭoktónon	ὀφῐοκτόνω ophĭoktónō	ὀφῐοκτόνᾰ ophĭoktónă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀφιοκτόνον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press