ὀφέλλω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.pʰél.lɔː/ → /oˈɸel.lo/ → /oˈfe.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.pʰél.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈpʰel.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈɸel.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈfel.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈfe.lo/

Etymology 1

Verb

ὀφέλλω • (ophéllō)

1. Epic spelling of ὀφείλω (opheílō)

Etymology 2

Probably related to ὄφελος (óphelos, “advantage”), ὀφείλω (opheílō, “owe”).

Verb

ὀφέλλω • (ophéllō)

1. to increase, enlarge, elevate, strengthen
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.383

Inflection

   Present: ὀφέλλω, ὀφέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀφέλλω	ὀφέλλεις	ὀφέλλει	ὀφέλλετον	ὀφέλλετον	ὀφέλλομεν	ὀφέλλετε	ὀφέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀφέλλω	ὀφέλλῃς	ὀφέλλῃ	ὀφέλλητον	ὀφέλλητον	ὀφέλλωμεν	ὀφέλλητε	ὀφέλλωσῐ(ν)
	optative	ὀφέλλοιμῐ	ὀφέλλοις	ὀφέλλοι	ὀφέλλοιτον	ὀφελλοίτην	ὀφέλλοιμεν	ὀφέλλοιτε	ὀφέλλοιεν
	imperative		ὄφελλε	ὀφελλέτω	ὀφέλλετον	ὀφελλέτων		ὀφέλλετε	ὀφελλόντων
middle/ passive	indicative	ὀφέλλομαι	ὀφέλλῃ, ὀφέλλει	ὀφέλλεται	ὀφέλλεσθον	ὀφέλλεσθον	ὀφελλόμεθᾰ	ὀφέλλεσθε	ὀφέλλονται
	subjunctive	ὀφέλλωμαι	ὀφέλλῃ	ὀφέλληται	ὀφέλλησθον	ὀφέλλησθον	ὀφελλώμεθᾰ	ὀφέλλησθε	ὀφέλλωνται
	optative	ὀφελλοίμην	ὀφέλλοιο	ὀφέλλοιτο	ὀφέλλοισθον	ὀφελλοίσθην	ὀφελλοίμεθᾰ	ὀφέλλοισθε	ὀφέλλοιντο
	imperative		ὀφέλλου	ὀφελλέσθω	ὀφέλλεσθον	ὀφελλέσθων		ὀφέλλεσθε	ὀφελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀφέλλειν				ὀφέλλεσθαι
participle	m	ὀφέλλων				ὀφελλόμενος
	f	ὀφέλλουσᾰ				ὀφελλομένη
	n	ὀφέλλον				ὀφελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὤφελλον, ὠφελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤφελλον	ὤφελλες	ὤφελλε(ν)	ὠφέλλετον	ὠφελλέτην	ὠφέλλομεν	ὠφέλλετε	ὤφελλον
middle/ passive	indicative	ὠφελλόμην	ὠφέλλου	ὠφέλλετο	ὠφέλλεσθον	ὠφελλέσθην	ὠφελλόμεθᾰ	ὠφέλλεσθε	ὠφέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Etymology 3

From Proto-Indo-European *bhelyō. Cognates include Old Armenian աւել (awel).

Verb

ὀφέλλω • (ophéllō)

1. to heap up, bring together, sweep
   • 600 BCE – 500 BCE, Hipponax, Collected Works 42

References

• “ὀφέλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὀφέλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ὀφέλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀφέλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀφέλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὀφέλλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• LSJ 8th edition