ὀτρύνων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.try̌ː.nɔːn/ → /oˈtry.non/ → /oˈtri.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.try̌ː.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈtry.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈtry.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈtry.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈtri.non/

Participle

ὀτρῡ́νων • (otrū́nōn) m (feminine ὀτρῡ́νουσᾰ, neuter ὀτρῦνον); first/third declension

1. present participle of ὀτρῡ́νω (otrū́nō)

Declension

First and third declension of ὀτρῡ́νων; ὀτρῡ́νουσᾰ; ὀτρῦνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀτρῡ́νων otrū́nōn	ὀτρῡ́νουσᾰ otrū́nousa	ὀτρῦνον otrûnon		ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡνούσᾱ otrūnoúsā	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte		ὀτρῡ́νοντες otrū́nontes	ὀτρῡ́νουσαι otrū́nousai	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nonta
Genitive		ὀτρῡ́νοντος otrū́nontos	ὀτρῡνούσης otrūnoúsēs	ὀτρῡ́νοντος otrū́nontos		ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin	ὀτρῡνούσαιν otrūnoúsain	ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin		ὀτρῡνόντων otrūnóntōn	ὀτρῡνουσῶν otrūnousôn	ὀτρῡνόντων otrūnóntōn
Dative		ὀτρῡ́νοντῐ otrū́nonti	ὀτρῡνούσῃ otrūnoúsēi	ὀτρῡ́νοντῐ otrū́nonti		ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin	ὀτρῡνούσαιν otrūnoúsain	ὀτρῡνόντοιν otrūnóntoin		ὀτρῡ́νουσῐ / ὀτρῡ́νουσῐν otrū́nousi(n)	ὀτρῡνούσαις otrūnoúsais	ὀτρῡ́νουσῐ / ὀτρῡ́νουσῐν otrū́nousi(n)
Accusative		ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nonta	ὀτρῡ́νουσᾰν otrū́nousan	ὀτρῦνον otrûnon		ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡνούσᾱ otrūnoúsā	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte		ὀτρῡ́νοντᾰς otrū́nontas	ὀτρῡνούσᾱς otrūnoúsās	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nonta
Vocative		ὀτρῡ́νων otrū́nōn	ὀτρῡ́νουσᾰ otrū́nousa	ὀτρῦνον otrûnon		ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte	ὀτρῡνούσᾱ otrūnoúsā	ὀτρῡ́νοντε otrū́nonte		ὀτρῡ́νοντες otrū́nontes	ὀτρῡ́νουσαι otrū́nousai	ὀτρῡ́νοντᾰ otrū́nonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀτρῡνόντως otrūnóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.