ὀλοφύρεται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.lo.pʰy̌ː.re.tai̯/ → /o.loˈɸy.re.tɛ/ → /o.loˈfi.re.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.lo.pʰy̌ː.re.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.loˈpʰy.re.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.loˈɸy.re.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.loˈfy.re.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.loˈfi.re.te/

Verb

ὀλοφῡ́ρεται • (olophū́retai)

1. third-person singular present mediopassive indicative of ὀλοφῡ́ρομαι (olophū́romai)