ἰσήλικος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /iˈsi.li.kos/ → /iˈsi.li.kos/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈse̝.li.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈsi.li.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈsi.li.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈsi.li.kos/

Etymology 1

ἴσος (ísos) +‎ ἡλίκος (hēlíkos)

Adjective

ῐ̓σήλῐκος • (ĭsḗlĭkos) m (feminine ῐ̓σήλῐκη, neuter ῐ̓σήλῐκον); first/second declension (Koine)

1. equal in magnitude
   • 280 BCE – 220 BCE, Philo of Byzantium, Belopoeica 91.21, (Here, τάφρος (táphros) as masculine, normally a feminine noun.):

     ἰσήλικος τάφρος

     isḗlikos táphros

2. equal in age
   • 412 CE – 485 CE, Proclus, Commentary on Plato's "Parmenides" p.944.S..alibi
   • C.E. 515–529, Damascius Diadochus, edited by Charles-Émile Ruelle, Ἀπορίαι καὶ λύσεις περὶ τῶν πρώτων ἀρχῶν εἰς τὸν Πλάτωνος Παρμενίδην [Problems and Solutions Concerning First Principles in Plato’s Parmenides], volume II of II, Paris: C. Klincksieck, bibliopola, published 1889, ¶ 316, page 183, lines 29–30:

     Ἆρα οὖν προσλήψεταί τι καὶ ἄλλο ἐν τοῖς ἑξῆς, οἷον τὸ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, τὸ ἴσον καὶ ἄνισον, τὸ νεώτερον καὶ πρεσβύτερον καὶ ἰσήλικον;

     Âra oûn proslḗpsetaí ti kaì állo en toîs hexês, hoîon tò hómoion kaì anómoion, tò íson kaì ánison, tò neṓteron kaì presbúteron kaì isḗlikon?

     (please add an English translation of this quotation)

Inflection

First and second declension of ῐ̓σήλῐκος; ῐ̓σηλῐ́κη; ῐ̓σήλῐκον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ῐ̓σήλῐκος ĭsḗlĭkos	ῐ̓σηλῐ́κη ĭsēlĭ́kē	ῐ̓σήλῐκον ĭsḗlĭkon		ῐ̓σηλῐ́κω ĭsēlĭ́kō	ῐ̓σηλῐ́κᾱ ĭsēlĭ́kā	ῐ̓σηλῐ́κω ĭsēlĭ́kō		ῐ̓σήλῐκοι ĭsḗlĭkoi	ῐ̓σήλῐκαι ĭsḗlĭkai	ῐ̓σήλῐκᾰ ĭsḗlĭkă
Genitive		ῐ̓σηλῐ́κου ĭsēlĭ́kou	ῐ̓σηλῐ́κης ĭsēlĭ́kēs	ῐ̓σηλῐ́κου ĭsēlĭ́kou		ῐ̓σηλῐ́κοιν ĭsēlĭ́koin	ῐ̓σηλῐ́καιν ĭsēlĭ́kain	ῐ̓σηλῐ́κοιν ĭsēlĭ́koin		ῐ̓σηλῐ́κων ĭsēlĭ́kōn	ῐ̓σηλῐ́κων ĭsēlĭ́kōn	ῐ̓σηλῐ́κων ĭsēlĭ́kōn
Dative		ῐ̓σηλῐ́κῳ ĭsēlĭ́kōi	ῐ̓σηλῐ́κῃ ĭsēlĭ́kēi	ῐ̓σηλῐ́κῳ ĭsēlĭ́kōi		ῐ̓σηλῐ́κοιν ĭsēlĭ́koin	ῐ̓σηλῐ́καιν ĭsēlĭ́kain	ῐ̓σηλῐ́κοιν ĭsēlĭ́koin		ῐ̓σηλῐ́κοις ĭsēlĭ́kois	ῐ̓σηλῐ́καις ĭsēlĭ́kais	ῐ̓σηλῐ́κοις ĭsēlĭ́kois
Accusative		ῐ̓σήλῐκον ĭsḗlĭkon	ῐ̓σηλῐ́κην ĭsēlĭ́kēn	ῐ̓σήλῐκον ĭsḗlĭkon		ῐ̓σηλῐ́κω ĭsēlĭ́kō	ῐ̓σηλῐ́κᾱ ĭsēlĭ́kā	ῐ̓σηλῐ́κω ĭsēlĭ́kō		ῐ̓σηλῐ́κους ĭsēlĭ́kous	ῐ̓σηλῐ́κᾱς ĭsēlĭ́kās	ῐ̓σήλῐκᾰ ĭsḗlĭkă
Vocative		ῐ̓σήλῐκε ĭsḗlĭke	ῐ̓σηλῐ́κη ĭsēlĭ́kē	ῐ̓σήλῐκον ĭsḗlĭkon		ῐ̓σηλῐ́κω ĭsēlĭ́kō	ῐ̓σηλῐ́κᾱ ĭsēlĭ́kā	ῐ̓σηλῐ́κω ĭsēlĭ́kō		ῐ̓σήλῐκοι ĭsḗlĭkoi	ῐ̓σήλῐκαι ĭsḗlĭkai	ῐ̓σήλῐκᾰ ĭsḗlĭkă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ῐ̓σηλῐ́κως ĭsēlĭ́kōs				ῐ̓σηλῐκώτερος ĭsēlĭkṓteros				ῐ̓σηλῐκώτᾰτος ĭsēlĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

Inflectional form.

Adjective

ῐ̓σήλῐκος • (ĭsḗlĭkos)

1. genitive singular masculine/feminine of ῐ̓σῆλῐξ (ĭsêlĭx)

Further reading

• “ἰσήλῐκος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἰσήλικος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette