ἡμεροκαλλές

Ancient Greek

Etymology

From ἡμέρα (hēméra, “day”) +‎ κάλλος (kállos, “beautiful”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.me.ro.kal.lés/ → /i.me.ro.kalˈles/ → /i.me.ro.kaˈles/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.me.ro.kal.lés/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.me.ro.kalˈles/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.me.ro.kalˈles/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.me.ro.kalˈles/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.me.ro.kaˈles/

Noun

ἡμεροκᾰλλές • (hēmerokăllés) n (genitive ἡμεροκᾰλλοῦς); third declension

1. martagon lily (Lilium martagon)

Inflection

Third declension of τὸ ἡμεροκᾰλλές; τοῦ ἡμεροκᾰλλοῦς (contracted, Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἡμεροκᾰλλές tò hēmerokăllés	τὼ ἡμεροκᾰλλεῖ tṑ hēmerokălleî	τᾰ̀ ἡμεροκᾰλλῆ tằ hēmerokăllê
Genitive	τοῦ ἡμεροκᾰλλοῦς toû hēmerokălloûs	τοῖν ἡμεροκᾰλλοῖν toîn hēmerokălloîn	τῶν ἡμεροκᾰλλῶν tôn hēmerokăllôn
Dative	τῷ ἡμεροκᾰλλεῖ tôi hēmerokălleî	τοῖν ἡμεροκᾰλλοῖν toîn hēmerokălloîn	τοῖς ἡμεροκᾰλλέσῐ / ἡμεροκᾰλλέσῐν toîs hēmerokăllésĭ(n)
Accusative	τὸ ἡμεροκᾰλλές tò hēmerokăllés	τὼ ἡμεροκᾰλλεῖ tṑ hēmerokălleî	τᾰ̀ ἡμεροκᾰλλῆ tằ hēmerokăllê
Vocative	ἡμεροκᾰλλές hēmerokăllés	ἡμεροκᾰλλεῖ hēmerokălleî	ἡμεροκᾰλλῆ hēmerokăllê
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Translingual: Hemerocallis

Further reading

• “ἡμεροκαλλές”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἡμεροκαλλές in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette