ἔργων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ér.ɡɔːn/ → /ˈer.ɣon/ → /ˈer.ɣon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ér.ɡɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈer.ɡon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈer.ɣon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈer.ɣon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈer.ɣon/

Noun

ἔργων • (érgōn)

1. genitive plural of ἔργον (érgon)

Participle

ἔργων • (érgōn) m (feminine ἔργουσᾰ, neuter ἔργον); first/third declension

1. present active participle of ἔργω (érgō)

Declension

First and third declension of ἔργων; ἔργουσᾰ; ἔργον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἔργων érgōn	ἔργουσᾰ érgousa	ἔργον érgon		ἔργοντε érgonte	ἐργούσᾱ ergoúsā	ἔργοντε érgonte		ἔργοντες érgontes	ἔργουσαι érgousai	ἔργοντᾰ érgonta
Genitive		ἔργοντος érgontos	ἐργούσης ergoúsēs	ἔργοντος érgontos		ἐργόντοιν ergóntoin	ἐργούσαιν ergoúsain	ἐργόντοιν ergóntoin		ἐργόντων ergóntōn	ἐργουσῶν ergousôn	ἐργόντων ergóntōn
Dative		ἔργοντῐ érgonti	ἐργούσῃ ergoúsēi	ἔργοντῐ érgonti		ἐργόντοιν ergóntoin	ἐργούσαιν ergoúsain	ἐργόντοιν ergóntoin		ἔργουσῐ / ἔργουσῐν érgousi(n)	ἐργούσαις ergoúsais	ἔργουσῐ / ἔργουσῐν érgousi(n)
Accusative		ἔργοντᾰ érgonta	ἔργουσᾰν érgousan	ἔργον érgon		ἔργοντε érgonte	ἐργούσᾱ ergoúsā	ἔργοντε érgonte		ἔργοντᾰς érgontas	ἐργούσᾱς ergoúsās	ἔργοντᾰ érgonta
Vocative		ἔργων érgōn	ἔργουσᾰ érgousa	ἔργον érgon		ἔργοντε érgonte	ἐργούσᾱ ergoúsā	ἔργοντε érgonte		ἔργοντες érgontes	ἔργουσαι érgousai	ἔργοντᾰ érgonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐργόντως ergóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.