ἔνσπονδος

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-) +‎ σπονδή (spondḗ).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /éns.pon.dos/ → /ˈens.pon.dos/ → /ˈens.pon.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /éns.pon.dos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈens.pon.dos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈens.pon.dos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈens.pon.dos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈens.pon.dos/

Adjective

ἔνσπονδος • (énspondos) m or f (neuter ἔνσπονδον); second declension

1. included in a truce or treaty, in alliance with

Declension

Second declension of ἔνσπονδος; ἔνσπονδον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἔνσπονδος énspondos	ἔνσπονδον énspondon		ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδω enspóndō		ἔνσπονδοι énspondoi	ἔνσπονδᾰ énsponda
Genitive		ἐνσπόνδου enspóndou	ἐνσπόνδου enspóndou		ἐνσπόνδοιν enspóndoin	ἐνσπόνδοιν enspóndoin		ἐνσπόνδων enspóndōn	ἐνσπόνδων enspóndōn
Dative		ἐνσπόνδῳ enspóndōi	ἐνσπόνδῳ enspóndōi		ἐνσπόνδοιν enspóndoin	ἐνσπόνδοιν enspóndoin		ἐνσπόνδοις enspóndois	ἐνσπόνδοις enspóndois
Accusative		ἔνσπονδον énspondon	ἔνσπονδον énspondon		ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδω enspóndō		ἐνσπόνδους enspóndous	ἔνσπονδᾰ énsponda
Vocative		ἔνσπονδε énsponde	ἔνσπονδον énspondon		ἐνσπόνδω enspóndō	ἐνσπόνδω enspóndō		ἔνσπονδοι énspondoi	ἔνσπονδᾰ énsponda
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἐνσπόνδως enspóndōs			ἐνσπονδότερος enspondóteros			ἐνσπονδότᾰτος enspondótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

ἔνσπονδος • (énspondos) m (genitive ἐνσπόνδου); second declension

1. ally

Declension

Second declension of ὁ ἔνσπονδος; τοῦ ἐνσπόνδου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἔνσπονδος ho énspondos	τὼ ἐνσπόνδω tṑ enspóndō	οἱ ἔνσπονδοι hoi énspondoi
Genitive	τοῦ ἐνσπόνδου toû enspóndou	τοῖν ἐνσπόνδοιν toîn enspóndoin	τῶν ἐνσπόνδων tôn enspóndōn
Dative	τῷ ἐνσπόνδῳ tôi enspóndōi	τοῖν ἐνσπόνδοιν toîn enspóndoin	τοῖς ἐνσπόνδοις toîs enspóndois
Accusative	τὸν ἔνσπονδον tòn énspondon	τὼ ἐνσπόνδω tṑ enspóndō	τοὺς ἐνσπόνδους toùs enspóndous
Vocative	ἔνσπονδε énsponde	ἐνσπόνδω enspóndō	ἔνσπονδοι énspondoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ἔνσπονδος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἔνσπονδος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἔνσπονδος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • alliance idem, page 25.
  • allied idem, page 25.
  • flag idem, page 325.
  • league idem, page 482.
  • treaty idem, page 892.
  • truce idem, page 898.