ἔγκλισις

Ancient Greek

Etymology

From ἐγκλίνω (enklínō, “to incline”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /éŋ.kli.sis/ → /ˈeŋ.ɡli.sis/ → /ˈeŋ.ɡli.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /éŋ.kli.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈeŋ.kli.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈeŋ.ɡli.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈeŋ.ɡli.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈeŋ.ɡli.sis/

Noun

ἔγκλῐσῐς • (énklisis) f (genitive ἐγκλῐ́σεως); third declension

1. inclination; slope
2. defeat, failure
3. (medicine) displacement
4. (grammar) mood of a verb
5. (grammar) throwing back of the accent or change of acute accent to grave accent
6. (grammar, generally) inflection of derivative forms

Inflection

Third declension of ἡ ἔγκλῐσῐς; τῆς ἐγκλῐ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἔγκλῐσῐς hē énklisis	τὼ ἐγκλῐ́σει tṑ enklísei	αἱ ἐγκλῐ́σεις hai enklíseis
Genitive	τῆς ἐγκλῐ́σεως tês enklíseōs	τοῖν ἐγκλῐσέοιν toîn enkliséoin	τῶν ἐγκλῐ́σεων tôn enklíseōn
Dative	τῇ ἐγκλῐ́σει têi enklísei	τοῖν ἐγκλῐσέοιν toîn enkliséoin	ταῖς ἐγκλῐ́σεσῐ / ἐγκλῐ́σεσῐν taîs enklísesi(n)
Accusative	τὴν ἔγκλῐσῐν tḕn énklisin	τὼ ἐγκλῐ́σει tṑ enklísei	τᾱ̀ς ἐγκλῐ́σεις tā̀s enklíseis
Vocative	ἔγκλῐσῐ énklisi	ἐγκλῐ́σει enklísei	ἐγκλῐ́σεις enklíseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• ἐγκλῐσῐκός (enklisikós)

Descendants

• Greek: έγκλιση (égklisi)
• → Latin: enclisis (see there for further descendants)

Further reading

• “ἔγκλισις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἔγκλισις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἔγκλισις in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)