ἐσσύμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /es.sý.me.nos/ → /esˈsy.me.nos/ → /eˈsi.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /es.sý.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /esˈsy.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /esˈsy.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /esˈsy.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈsi.me.nos/

Participle

ἐσσύμενος • (essúmenos) m (feminine ἐσσῠμένη, neuter ἐσσύμενον); first/second declension

1. perfect passive participle of σεύω (seúō)

Adjective

ἐσσύμενος • (essúmenos) m (feminine ἐσσῠμένη, neuter ἐσσύμενον); first/second declension

1. striving, eager, desirous

Declension

First and second declension of ἐσσῠ́μενος; ἐσσῠμένη; ἐσσῠ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐσσῠ́μενος essŭ́menos	ἐσσῠμένη essŭménē	ἐσσῠ́μενον essŭ́menon		ἐσσῠμένω essŭménō	ἐσσῠμένᾱ essŭménā	ἐσσῠμένω essŭménō		ἐσσῠ́μενοι essŭ́menoi	ἐσσῠ́μεναι essŭ́menai	ἐσσῠ́μενᾰ essŭ́menă
Genitive		ἐσσῠμένου essŭménou	ἐσσῠμένης essŭménēs	ἐσσῠμένου essŭménou		ἐσσῠμένοιν essŭménoin	ἐσσῠμέναιν essŭménain	ἐσσῠμένοιν essŭménoin		ἐσσῠμένων essŭménōn	ἐσσῠμένων essŭménōn	ἐσσῠμένων essŭménōn
Dative		ἐσσῠμένῳ essŭménōi	ἐσσῠμένῃ essŭménēi	ἐσσῠμένῳ essŭménōi		ἐσσῠμένοιν essŭménoin	ἐσσῠμέναιν essŭménain	ἐσσῠμένοιν essŭménoin		ἐσσῠμένοις essŭménois	ἐσσῠμέναις essŭménais	ἐσσῠμένοις essŭménois
Accusative		ἐσσῠ́μενον essŭ́menon	ἐσσῠμένην essŭménēn	ἐσσῠ́μενον essŭ́menon		ἐσσῠμένω essŭménō	ἐσσῠμένᾱ essŭménā	ἐσσῠμένω essŭménō		ἐσσῠμένους essŭménous	ἐσσῠμένᾱς essŭménās	ἐσσῠ́μενᾰ essŭ́menă
Vocative		ἐσσῠ́μενε essŭ́mene	ἐσσῠμένη essŭménē	ἐσσῠ́μενον essŭ́menon		ἐσσῠμένω essŭménō	ἐσσῠμένᾱ essŭménā	ἐσσῠμένω essŭménō		ἐσσῠ́μενοι essŭ́menoi	ἐσσῠ́μεναι essŭ́menai	ἐσσῠ́μενᾰ essŭ́menă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐσσῠμένως essŭménōs				ἐσσῠμενώτερος essŭmenṓteros				ἐσσῠμενώτᾰτος essŭmenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ἐσσύμενος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἐσσύμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press