ἐρεθίζω

See also: ερεθίζω

Ancient Greek

Etymology

Unknown, but possibly related to ἔρις (éris, “strife”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.re.tʰíz.dɔː/ → /e.reˈθi.zo/ → /e.reˈθi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.re.tʰíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.reˈtʰi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.reˈθi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.reˈθi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.reˈθi.zo/

Verb

ἐρεθῐ́ζω • (erethízō)

1. to annoy, irritate

Inflection

   Present: ἐρεθῐ́ζω, ἐρεθῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρεθῐ́ζω	ἐρεθῐ́ζεις	ἐρεθῐ́ζει	ἐρεθῐ́ζετον	ἐρεθῐ́ζετον	ἐρεθῐ́ζομεν	ἐρεθῐ́ζετε	ἐρεθῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρεθῐ́ζω	ἐρεθῐ́ζῃς	ἐρεθῐ́ζῃ	ἐρεθῐ́ζητον	ἐρεθῐ́ζητον	ἐρεθῐ́ζωμεν	ἐρεθῐ́ζητε	ἐρεθῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἐρεθῐ́ζοιμῐ	ἐρεθῐ́ζοις	ἐρεθῐ́ζοι	ἐρεθῐ́ζοιτον	ἐρεθῐζοίτην	ἐρεθῐ́ζοιμεν	ἐρεθῐ́ζοιτε	ἐρεθῐ́ζοιεν
	imperative		ἐρέθῐζε	ἐρεθῐζέτω	ἐρεθῐ́ζετον	ἐρεθῐζέτων		ἐρεθῐ́ζετε	ἐρεθῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἐρεθῐ́ζομαι	ἐρεθῐ́ζῃ, ἐρεθῐ́ζει	ἐρεθῐ́ζεται	ἐρεθῐ́ζεσθον	ἐρεθῐ́ζεσθον	ἐρεθῐζόμεθᾰ	ἐρεθῐ́ζεσθε	ἐρεθῐ́ζονται
	subjunctive	ἐρεθῐ́ζωμαι	ἐρεθῐ́ζῃ	ἐρεθῐ́ζηται	ἐρεθῐ́ζησθον	ἐρεθῐ́ζησθον	ἐρεθῐζώμεθᾰ	ἐρεθῐ́ζησθε	ἐρεθῐ́ζωνται
	optative	ἐρεθῐζοίμην	ἐρεθῐ́ζοιο	ἐρεθῐ́ζοιτο	ἐρεθῐ́ζοισθον	ἐρεθῐζοίσθην	ἐρεθῐζοίμεθᾰ	ἐρεθῐ́ζοισθε	ἐρεθῐ́ζοιντο
	imperative		ἐρεθῐ́ζου	ἐρεθῐζέσθω	ἐρεθῐ́ζεσθον	ἐρεθῐζέσθων		ἐρεθῐ́ζεσθε	ἐρεθῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρεθῐ́ζειν				ἐρεθῐ́ζεσθαι
participle	m	ἐρεθῐ́ζων				ἐρεθῐζόμενος
	f	ἐρεθῐ́ζουσᾰ				ἐρεθῐζομένη
	n	ἐρεθῐ́ζον				ἐρεθῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠρέθῐζον, ἠρεθῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρέθῐζον	ἠρέθῐζες	ἠρέθῐζε(ν)	ἠρεθῐ́ζετον	ἠρεθῐζέτην	ἠρεθῐ́ζομεν	ἠρεθῐ́ζετε	ἠρέθῐζον
middle/ passive	indicative	ἠρεθῐζόμην	ἠρεθῐ́ζου	ἠρεθῐ́ζετο	ἠρεθῐ́ζεσθον	ἠρεθῐζέσθην	ἠρεθῐζόμεθᾰ	ἠρεθῐ́ζεσθε	ἠρεθῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐρεθῐ́σω, ἐρεθῐ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρεθῐ́σω	ἐρεθῐ́σεις	ἐρεθῐ́σει	ἐρεθῐ́σετον	ἐρεθῐ́σετον	ἐρεθῐ́σομεν	ἐρεθῐ́σετε	ἐρεθῐ́σουσῐ(ν)
	optative	ἐρεθῐ́σοιμῐ	ἐρεθῐ́σοις	ἐρεθῐ́σοι	ἐρεθῐ́σοιτον	ἐρεθῐσοίτην	ἐρεθῐ́σοιμεν	ἐρεθῐ́σοιτε	ἐρεθῐ́σοιεν
middle	indicative	ἐρεθῐ́σομαι	ἐρεθῐ́σῃ, ἐρεθῐ́σει	ἐρεθῐ́σεται	ἐρεθῐ́σεσθον	ἐρεθῐ́σεσθον	ἐρεθῐσόμεθᾰ	ἐρεθῐ́σεσθε	ἐρεθῐ́σονται
	optative	ἐρεθῐσοίμην	ἐρεθῐ́σοιο	ἐρεθῐ́σοιτο	ἐρεθῐ́σοισθον	ἐρεθῐσοίσθην	ἐρεθῐσοίμεθᾰ	ἐρεθῐ́σοισθε	ἐρεθῐ́σοιντο
		active			middle
infinitive		ἐρεθῐ́σειν			ἐρεθῐ́σεσθαι
participle	m	ἐρεθῐ́σων			ἐρεθῐσόμενος
	f	ἐρεθῐ́σουσᾰ			ἐρεθῐσομένη
	n	ἐρεθῐ́σον			ἐρεθῐσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐρεθῐέω, ἐρεθῐέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρεθῐέω	ἐρεθῐέεις	ἐρεθῐέει	ἐρεθῐέετον	ἐρεθῐέετον	ἐρεθῐέομεν	ἐρεθῐέετε	ἐρεθῐέουσῐ(ν)
	optative	ἐρεθῐέοιμῐ	ἐρεθῐέοις	ἐρεθῐέοι	ἐρεθῐέοιτον	ἐρεθῐεοίτην	ἐρεθῐέοιμεν	ἐρεθῐέοιτε	ἐρεθῐέοιεν
middle	indicative	ἐρεθῐέομαι	ἐρεθῐέῃ, ἐρεθῐέει	ἐρεθῐέεται	ἐρεθῐέεσθον	ἐρεθῐέεσθον	ἐρεθῐεόμεθᾰ	ἐρεθῐέεσθε	ἐρεθῐέονται
	optative	ἐρεθῐεοίμην	ἐρεθῐέοιο	ἐρεθῐέοιτο	ἐρεθῐέοισθον	ἐρεθῐεοίσθην	ἐρεθῐεοίμεθᾰ	ἐρεθῐέοισθε	ἐρεθῐέοιντο
		active			middle
infinitive		ἐρεθῐέειν			ἐρεθῐέεσθαι
participle	m	ἐρεθῐέων			ἐρεθῐεόμενος
	f	ἐρεθῐέουσᾰ			ἐρεθῐεομένη
	n	ἐρεθῐέον			ἐρεθῐεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐρεθῐῶ, ἐρεθῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρεθῐῶ	ἐρεθῐεῖς	ἐρεθῐεῖ	ἐρεθῐεῖτον	ἐρεθῐεῖτον	ἐρεθῐοῦμεν	ἐρεθῐεῖτε	ἐρεθῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἐρεθῐοίην, ἐρεθῐοῖμῐ	ἐρεθῐοίης, ἐρεθῐοῖς	ἐρεθῐοίη, ἐρεθῐοῖ	ἐρεθῐοῖτον, ἐρεθῐοίητον	ἐρεθῐοίτην, ἐρεθῐοιήτην	ἐρεθῐοῖμεν, ἐρεθῐοίημεν	ἐρεθῐοῖτε, ἐρεθῐοίητε	ἐρεθῐοῖεν, ἐρεθῐοίησᾰν
middle	indicative	ἐρεθῐοῦμαι	ἐρεθῐῇ	ἐρεθῐεῖται	ἐρεθῐεῖσθον	ἐρεθῐεῖσθον	ἐρεθῐούμεθᾰ	ἐρεθῐεῖσθε	ἐρεθῐοῦνται
	optative	ἐρεθῐοίμην	ἐρεθῐοῖο	ἐρεθῐοῖτο	ἐρεθῐοῖσθον	ἐρεθῐοίσθην	ἐρεθῐοίμεθᾰ	ἐρεθῐοῖσθε	ἐρεθῐοῖντο
		active			middle
infinitive		ἐρεθῐεῖν			ἐρεθῐεῖσθαι
participle	m	ἐρεθῐῶν			ἐρεθῐούμενος
	f	ἐρεθῐοῦσᾰ			ἐρεθῐουμένη
	n	ἐρεθῐοῦν			ἐρεθῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠρέθῐσᾰ, ἠρεθῐσᾰ́μην, ἠρεθῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρέθῐσᾰ	ἠρέθῐσᾰς	ἠρέθῐσε(ν)	ἠρεθῐ́σᾰτον	ἠρεθῐσᾰ́την	ἠρεθῐ́σᾰμεν	ἠρεθῐ́σᾰτε	ἠρέθῐσᾰν
	subjunctive	ἐρεθῐ́σω	ἐρεθῐ́σῃς	ἐρεθῐ́σῃ	ἐρεθῐ́σητον	ἐρεθῐ́σητον	ἐρεθῐ́σωμεν	ἐρεθῐ́σητε	ἐρεθῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἐρεθῐ́σαιμῐ	ἐρεθῐ́σειᾰς, ἐρεθῐ́σαις	ἐρεθῐ́σειε(ν), ἐρεθῐ́σαι	ἐρεθῐ́σαιτον	ἐρεθῐσαίτην	ἐρεθῐ́σαιμεν	ἐρεθῐ́σαιτε	ἐρεθῐ́σειᾰν, ἐρεθῐ́σαιεν
	imperative		ἐρέθῐσον	ἐρεθῐσᾰ́τω	ἐρεθῐ́σᾰτον	ἐρεθῐσᾰ́των		ἐρεθῐ́σᾰτε	ἐρεθῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρεθῐσᾰ́μην	ἠρεθῐ́σω	ἠρεθῐ́σᾰτο	ἠρεθῐ́σᾰσθον	ἠρεθῐσᾰ́σθην	ἠρεθῐσᾰ́μεθᾰ	ἠρεθῐ́σᾰσθε	ἠρεθῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἐρεθῐ́σωμαι	ἐρεθῐ́σῃ	ἐρεθῐ́σηται	ἐρεθῐ́σησθον	ἐρεθῐ́σησθον	ἐρεθῐσώμεθᾰ	ἐρεθῐ́σησθε	ἐρεθῐ́σωνται
	optative	ἐρεθῐσαίμην	ἐρεθῐ́σαιο	ἐρεθῐ́σαιτο	ἐρεθῐ́σαισθον	ἐρεθῐσαίσθην	ἐρεθῐσαίμεθᾰ	ἐρεθῐ́σαισθε	ἐρεθῐ́σαιντο
	imperative		ἐρέθῐσαι	ἐρεθῐσᾰ́σθω	ἐρεθῐ́σᾰσθον	ἐρεθῐσᾰ́σθων		ἐρεθῐ́σᾰσθε	ἐρεθῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρεθῐ́σθην	ἠρεθῐ́σθης	ἠρεθῐ́σθη	ἠρεθῐ́σθητον	ἠρεθῐσθήτην	ἠρεθῐ́σθημεν	ἠρεθῐ́σθητε	ἠρεθῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἐρεθῐσθῶ	ἐρεθῐσθῇς	ἐρεθῐσθῇ	ἐρεθῐσθῆτον	ἐρεθῐσθῆτον	ἐρεθῐσθῶμεν	ἐρεθῐσθῆτε	ἐρεθῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἐρεθῐσθείην	ἐρεθῐσθείης	ἐρεθῐσθείη	ἐρεθῐσθεῖτον, ἐρεθῐσθείητον	ἐρεθῐσθείτην, ἐρεθῐσθειήτην	ἐρεθῐσθεῖμεν, ἐρεθῐσθείημεν	ἐρεθῐσθεῖτε, ἐρεθῐσθείητε	ἐρεθῐσθεῖεν, ἐρεθῐσθείησᾰν
	imperative		ἐρεθῐ́σθητῐ	ἐρεθῐσθήτω	ἐρεθῐ́σθητον	ἐρεθῐσθήτων		ἐρεθῐ́σθητε	ἐρεθῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐρεθῐ́σαι			ἐρεθῐ́σᾰσθαι		ἐρεθῐσθῆναι
participle	m	ἐρεθῐ́σᾱς			ἐρεθῐσᾰ́μενος		ἐρεθῐσθείς
	f	ἐρεθῐ́σᾱσᾰ			ἐρεθῐσᾰμένη		ἐρεθῐσθεῖσᾰ
	n	ἐρεθῐ́σᾰν			ἐρεθῐσᾰ́μενον		ἐρεθῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠρέθῐκᾰ, ἠρέθῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρέθῐκᾰ	ἠρέθῐκᾰς	ἠρέθῐκε(ν)	ἠρεθῐ́κᾰτον	ἠρεθῐ́κᾰτον	ἠρεθῐ́κᾰμεν	ἠρεθῐ́κᾰτε	ἠρεθῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠρεθῐ́κω	ἠρεθῐ́κῃς	ἠρεθῐ́κῃ	ἠρεθῐ́κητον	ἠρεθῐ́κητον	ἠρεθῐ́κωμεν	ἠρεθῐ́κητε	ἠρεθῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἠρεθῐ́κοιμῐ, ἠρεθῐκοίην	ἠρεθῐ́κοις, ἠρεθῐκοίης	ἠρεθῐ́κοι, ἠρεθῐκοίη	ἠρεθῐ́κοιτον	ἠρεθῐκοίτην	ἠρεθῐ́κοιμεν	ἠρεθῐ́κοιτε	ἠρεθῐ́κοιεν
	imperative		ἠρέθῐκε	ἠρεθῐκέτω	ἠρεθῐ́κετον	ἠρεθῐκέτων		ἠρεθῐ́κετε	ἠρεθῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἠρέθῐσμαι	ἠρέθῐσαι	ἠρέθῐσται	ἠρέθῐσθον	ἠρέθῐσθον	ἠρεθῐ́σμεθᾰ	ἠρέθῐσθε	ἠρεθῐ́σᾰται
	subjunctive	ἠρεθῐσμένος ὦ	ἠρεθῐσμένος ᾖς	ἠρεθῐσμένος ᾖ	ἠρεθῐσμένω ἦτον	ἠρεθῐσμένω ἦτον	ἠρεθῐσμένοι ὦμεν	ἠρεθῐσμένοι ἦτε	ἠρεθῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠρεθῐσμένος εἴην	ἠρεθῐσμένος εἴης	ἠρεθῐσμένος εἴη	ἠρεθῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἠρεθῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἠρεθῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠρεθῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἠρεθῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠρέθῐσο	ἠρεθῐ́σθω	ἠρέθῐσθον	ἠρεθῐ́σθων		ἠρέθῐσθε	ἠρεθῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠρεθῐκέναι				ἠρεθῐ́σθαι
participle	m	ἠρεθῐκώς				ἠρεθῐσμένος
	f	ἠρεθῐκυῖᾰ				ἠρεθῐσμένη
	n	ἠρεθῐκός				ἠρεθῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπερεθίζω (aperethízō)
• διερεθίζω (dierethízō)
• ἐξερεθίζω (exerethízō)
• ἐρέθισμα (eréthisma)
• ἐρεθισμός (erethismós)
• ἐρεθιστής (erethistḗs)
• ἐρεθιστικός (erethistikós)
• προσερεθίζω (proserethízō)

 

Related terms

• ἐρέθω (eréthō)

References

• “ἐρεθίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐρεθίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἐρεθίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἐρεθίζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• “ἐρεθίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• G2042 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible