Jump to content

ἐπιδείκνυμι

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

ἐπι- (epi-) +‎ δείκνυμι (deíknumi)

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἐπιδείκνυμι • (epideíknumi)

  1. show, make a display of
  2. prove
  3. point out

Conjugation

[edit]
   Present: ἐπιδείκνῡμῐ, ἐπιδείκνῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπιδείκνῡμῐ ἐπιδείκνῡς ἐπιδείκνῡσῐ(ν) ἐπιδείκνῠτον ἐπιδείκνῠτον ἐπιδείκνῠμεν ἐπιδείκνῠτε ἐπιδεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπιδεικνῠ́ω ἐπιδεικνῠ́ῃς ἐπιδεικνῠ́ῃ ἐπιδεικνῠ́ητον ἐπιδεικνῠ́ητον ἐπιδεικνῠ́ωμεν ἐπιδεικνῠ́ητε ἐπιδεικνῠ́ωσῐ(ν)
optative ἐπιδεικνῠ́οιμῐ ἐπιδεικνῠ́οις ἐπιδεικνῠ́οι ἐπιδεικνῠ́οιτον ἐπιδεικνῠοίτην ἐπιδεικνῠ́οιμεν ἐπιδεικνῠ́οιτε ἐπιδεικνῠ́οιεν
imperative   ἐπιδείκνῡ ἐπιδεικνῠ́τω ἐπιδείκνῠτον ἐπιδεικνῠ́των   ἐπιδείκνῠτε ἐπιδεικνῠ́ντων
middle/
passive 		indicative ἐπιδείκνῠμαι ἐπιδείκνῠσαι ἐπιδείκνῠται ἐπιδείκνῠσθον ἐπιδείκνῠσθον ἐπιδεικνῠ́μεθα ἐπιδείκνῠσθε ἐπιδείκνῠνται
subjunctive ἐπιδεικνῠ́ωμαι ἐπιδεικνῠ́ῃ ἐπιδεικνῠ́ηται ἐπιδεικνῠ́ησθον ἐπιδεικνῠ́ησθον ἐπιδεικνῠώμεθᾰ ἐπιδεικνῠ́ησθε ἐπιδεικνῠ́ωνται
optative ἐπιδεικνῠοίμην ἐπιδεικνῠ́οιο ἐπιδεικνῠ́οιτο ἐπιδεικνῠ́οισθον ἐπιδεικνῠοίσθην ἐπιδεικνῠοίμεθᾰ ἐπιδεικνῠ́οισθε ἐπιδεικνῠ́οιντο
imperative   ἐπιδείκνῠσο ἐπιδεικνῠ́σθω ἐπιδείκνῠσθον ἐπιδεικνῠ́σθων   ἐπιδείκνῠσθε ἐπιδεικνῠ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐπιδεικνῠ́ναι ἐπιδείκνῠσθαι
participle m ἐπιδεικνῡ́ς ἐπιδεικνῠ́μενος
f ἐπιδεικνῦσᾰ ἐπιδεικνῠμένη
n ἐπιδεικνῠ́ν ἐπιδεικνῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπιδείξω, ἐπιδείξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπιδείξω ἐπιδείξεις ἐπιδείξει ἐπιδείξετον ἐπιδείξετον ἐπιδείξομεν ἐπιδείξετε ἐπιδείξουσῐ(ν)
optative ἐπιδείξοιμῐ ἐπιδείξοις ἐπιδείξοι ἐπιδείξοιτον ἐπιδειξοίτην ἐπιδείξοιμεν ἐπιδείξοιτε ἐπιδείξοιεν
middle indicative ἐπιδείξομαι ἐπιδείξῃ,
ἐπιδείξει 		ἐπιδείξεται ἐπιδείξεσθον ἐπιδείξεσθον ἐπιδειξόμεθᾰ ἐπιδείξεσθε ἐπιδείξονται
optative ἐπιδειξοίμην ἐπιδείξοιο ἐπιδείξοιτο ἐπιδείξοισθον ἐπιδειξοίσθην ἐπιδειξοίμεθᾰ ἐπιδείξοισθε ἐπιδείξοιντο
active middle
infinitive ἐπιδείξειν ἐπιδείξεσθαι
participle m ἐπιδείξων ἐπιδειξόμενος
f ἐπιδείξουσᾰ ἐπιδειξομένη
n ἐπιδεῖξον ἐπιδειξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπέδειξᾰ, ἐπεδειξᾰ́μην, ἐπεδείχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέδειξᾰ ἐπέδειξᾰς ἐπέδειξε(ν) ἐπεδείξᾰτον ἐπεδειξᾰ́την ἐπεδείξᾰμεν ἐπεδείξᾰτε ἐπέδειξᾰν
subjunctive ἐπιδείξω ἐπιδείξῃς ἐπιδείξῃ ἐπιδείξητον ἐπιδείξητον ἐπιδείξωμεν ἐπιδείξητε ἐπιδείξωσῐ(ν)
optative ἐπιδείξαιμῐ ἐπιδείξειᾰς,
ἐπιδείξαις 		ἐπιδείξειε(ν),
ἐπιδείξαι 		ἐπιδείξαιτον ἐπιδειξαίτην ἐπιδείξαιμεν ἐπιδείξαιτε ἐπιδείξειᾰν,
ἐπιδείξαιεν
imperative   ἐπίδειξον ἐπιδειξᾰ́τω ἐπιδείξᾰτον ἐπιδειξᾰ́των   ἐπιδείξᾰτε ἐπιδειξᾰ́ντων
middle indicative ἐπεδειξᾰ́μην ἐπεδείξω ἐπεδείξᾰτο ἐπεδείξᾰσθον ἐπεδειξᾰ́σθην ἐπεδειξᾰ́μεθᾰ ἐπεδείξᾰσθε ἐπεδείξᾰντο
subjunctive ἐπιδείξωμαι ἐπιδείξῃ ἐπιδείξηται ἐπιδείξησθον ἐπιδείξησθον ἐπιδειξώμεθᾰ ἐπιδείξησθε ἐπιδείξωνται
optative ἐπιδειξαίμην ἐπιδείξαιο ἐπιδείξαιτο ἐπιδείξαισθον ἐπιδειξαίσθην ἐπιδειξαίμεθᾰ ἐπιδείξαισθε ἐπιδείξαιντο
imperative   ἐπίδειξαι ἐπιδειξᾰ́σθω ἐπιδείξᾰσθον ἐπιδειξᾰ́σθων   ἐπιδείξᾰσθε ἐπιδειξᾰ́σθων
passive indicative ἐπεδείχθην ἐπεδείχθης ἐπεδείχθη ἐπεδείχθητον ἐπεδειχθήτην ἐπεδείχθημεν ἐπεδείχθητε ἐπεδείχθησᾰν
subjunctive ἐπιδειχθῶ ἐπιδειχθῇς ἐπιδειχθῇ ἐπιδειχθῆτον ἐπιδειχθῆτον ἐπιδειχθῶμεν ἐπιδειχθῆτε ἐπιδειχθῶσῐ(ν)
optative ἐπιδειχθείην ἐπιδειχθείης ἐπιδειχθείη ἐπιδειχθεῖτον,
ἐπιδειχθείητον 		ἐπιδειχθείτην,
ἐπιδειχθειήτην 		ἐπιδειχθεῖμεν,
ἐπιδειχθείημεν 		ἐπιδειχθεῖτε,
ἐπιδειχθείητε 		ἐπιδειχθεῖεν,
ἐπιδειχθείησᾰν
imperative   ἐπιδείχθητῐ ἐπιδειχθήτω ἐπιδείχθητον ἐπιδειχθήτων   ἐπιδείχθητε ἐπιδειχθέντων
active middle passive
infinitive ἐπιδεῖξαι ἐπιδείξᾰσθαι ἐπιδειχθῆναι
participle m ἐπιδείξᾱς ἐπιδειξᾰ́μενος ἐπιδειχθείς
f ἐπιδείξᾱσᾰ ἐπιδειξᾰμένη ἐπιδειχθεῖσᾰ
n ἐπιδεῖξᾰν ἐπιδειξᾰ́μενον ἐπιδειχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπιδέδειχᾰ, ἐπιδέδειγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπιδέδειχᾰ ἐπιδέδειχᾰς ἐπιδέδειχε(ν) ἐπιδεδείχᾰτον ἐπιδεδείχᾰτον ἐπιδεδείχᾰμεν ἐπιδεδείχᾰτε ἐπιδεδείχᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπιδεδείχω ἐπιδεδείχῃς ἐπιδεδείχῃ ἐπιδεδείχητον ἐπιδεδείχητον ἐπιδεδείχωμεν ἐπιδεδείχητε ἐπιδεδείχωσῐ(ν)
optative ἐπιδεδείχοιμῐ,
ἐπιδεδειχοίην 		ἐπιδεδείχοις,
ἐπιδεδειχοίης 		ἐπιδεδείχοι,
ἐπιδεδειχοίη 		ἐπιδεδείχοιτον ἐπιδεδειχοίτην ἐπιδεδείχοιμεν ἐπιδεδείχοιτε ἐπιδεδείχοιεν
imperative   ἐπιδέδειχε ἐπιδεδειχέτω ἐπιδεδείχετον ἐπιδεδειχέτων   ἐπιδεδείχετε ἐπιδεδειχόντων
middle/
passive 		indicative ἐπιδέδειγμαι ἐπιδέδειξαι ἐπιδέδεικται ἐπιδέδειχθον ἐπιδέδειχθον ἐπιδεδείγμεθᾰ ἐπιδέδειχθε ἐπιδεδείκᾰται
subjunctive ἐπιδεδειγμένος ὦ ἐπιδεδειγμένος ᾖς ἐπιδεδειγμένος ᾖ ἐπιδεδειγμένω ἦτον ἐπιδεδειγμένω ἦτον ἐπιδεδειγμένοι ὦμεν ἐπιδεδειγμένοι ἦτε ἐπιδεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπιδεδειγμένος εἴην ἐπιδεδειγμένος εἴης ἐπιδεδειγμένος εἴη ἐπιδεδειγμένω εἴητον/εἶτον ἐπιδεδειγμένω εἰήτην/εἴτην ἐπιδεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐπιδεδειγμένοι εἴητε/εἶτε ἐπιδεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐπιδέδειξο ἐπιδεδείχθω ἐπιδέδειχθον ἐπιδεδείχθων   ἐπιδέδειχθε ἐπιδεδείχθων
active middle/passive
infinitive ἐπιδεδειχέναι ἐπιδεδεῖχθαι
participle m ἐπιδεδειχώς ἐπιδεδειγμένος
f ἐπιδεδειχυῖᾰ ἐπιδεδειγμένη
n ἐπιδεδειχός ἐπιδεδειγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἐπιδείκνυμι&oldid=77984612"