ἐννοέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-, “in-”) +‎ νοέω (noéō, “to perceive, think, deem”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /en.no.é.ɔː/ → /en.noˈe.o/ → /e.noˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.no.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /en.noˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /en.noˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /en.noˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.noˈe.o/

Verb

ἐννοέω • (ennoéō)

1. to consider, reflect on
2. to understand

Conjugation

   Present: ἐννοέω, ἐννοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐννοέω	ἐννοέεις	ἐννοέει	ἐννοέετον	ἐννοέετον	ἐννοέομεν	ἐννοέετε	ἐννοέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐννοέω	ἐννοέῃς	ἐννοέῃ	ἐννοέητον	ἐννοέητον	ἐννοέωμεν	ἐννοέητε	ἐννοέωσῐ(ν)
	optative	ἐννοέοιμῐ	ἐννοέοις	ἐννοέοι	ἐννοέοιτον	ἐννοεοίτην	ἐννοέοιμεν	ἐννοέοιτε	ἐννοέοιεν
	imperative		ἐννόεε	ἐννοεέτω	ἐννοέετον	ἐννοεέτων		ἐννοέετε	ἐννοεόντων
middle/ passive	indicative	ἐννοέομαι	ἐννοέῃ, ἐννοέει	ἐννοέεται	ἐννοέεσθον	ἐννοέεσθον	ἐννοεόμεθᾰ	ἐννοέεσθε	ἐννοέονται
	subjunctive	ἐννοέωμαι	ἐννοέῃ	ἐννοέηται	ἐννοέησθον	ἐννοέησθον	ἐννοεώμεθᾰ	ἐννοέησθε	ἐννοέωνται
	optative	ἐννοεοίμην	ἐννοέοιο	ἐννοέοιτο	ἐννοέοισθον	ἐννοεοίσθην	ἐννοεοίμεθᾰ	ἐννοέοισθε	ἐννοέοιντο
	imperative		ἐννοέου	ἐννοεέσθω	ἐννοέεσθον	ἐννοεέσθων		ἐννοέεσθε	ἐννοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐννοέειν				ἐννοέεσθαι
participle	m	ἐννοέων				ἐννοεόμενος
	f	ἐννοέουσᾰ				ἐννοεομένη
	n	ἐννοέον				ἐννοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐννοῶ, ἐννοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐννοῶ	ἐννοεῖς	ἐννοεῖ	ἐννοεῖτον	ἐννοεῖτον	ἐννοοῦμεν	ἐννοεῖτε	ἐννοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐννοῶ	ἐννοῇς	ἐννοῇ	ἐννοῆτον	ἐννοῆτον	ἐννοῶμεν	ἐννοῆτε	ἐννοῶσῐ(ν)
	optative	ἐννοοίην, ἐννοοῖμῐ	ἐννοοίης, ἐννοοῖς	ἐννοοίη, ἐννοοῖ	ἐννοοῖτον, ἐννοοίητον	ἐννοοίτην, ἐννοοιήτην	ἐννοοῖμεν, ἐννοοίημεν	ἐννοοῖτε, ἐννοοίητε	ἐννοοῖεν, ἐννοοίησᾰν
	imperative		ἐννόει	ἐννοείτω	ἐννοεῖτον	ἐννοείτων		ἐννοεῖτε	ἐννοούντων
middle/ passive	indicative	ἐννοοῦμαι	ἐννοεῖ, ἐννοῇ	ἐννοεῖται	ἐννοεῖσθον	ἐννοεῖσθον	ἐννοούμεθᾰ	ἐννοεῖσθε	ἐννοοῦνται
	subjunctive	ἐννοῶμαι	ἐννοῇ	ἐννοῆται	ἐννοῆσθον	ἐννοῆσθον	ἐννοώμεθᾰ	ἐννοῆσθε	ἐννοῶνται
	optative	ἐννοοίμην	ἐννοοῖο	ἐννοοῖτο	ἐννοοῖσθον	ἐννοοίσθην	ἐννοοίμεθᾰ	ἐννοοῖσθε	ἐννοοῖντο
	imperative		ἐννοοῦ	ἐννοείσθω	ἐννοεῖσθον	ἐννοείσθων		ἐννοεῖσθε	ἐννοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐννοεῖν				ἐννοεῖσθαι
participle	m	ἐννοῶν				ἐννοούμενος
	f	ἐννοοῦσᾰ				ἐννοουμένη
	n	ἐννοοῦν				ἐννοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνενόεον, ἐνενοεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενόεον	ἐνενόεες	ἐνενόεε(ν)	ἐνενοέετον	ἐνενοεέτην	ἐνενοέομεν	ἐνενοέετε	ἐνενόεον
middle/ passive	indicative	ἐνενοεόμην	ἐνενοέου	ἐνενοέετο	ἐνενοέεσθον	ἐνενοεέσθην	ἐνενοεόμεθᾰ	ἐνενοέεσθε	ἐνενοέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνενόουν, ἐνενοούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενόουν	ἐνενόεις	ἐνενόει	ἐνενοεῖτον	ἐνενοείτην	ἐνενοοῦμεν	ἐνενοεῖτε	ἐνενόουν
middle/ passive	indicative	ἐνενοούμην	ἐνενοοῦ	ἐνενοεῖτο	ἐνενοεῖσθον	ἐνενοείσθην	ἐνενοούμεθᾰ	ἐνενοεῖσθε	ἐνενοοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐννοήσω, ἐννοήσομαι, ἐννοηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐννοήσω	ἐννοήσεις	ἐννοήσει	ἐννοήσετον	ἐννοήσετον	ἐννοήσομεν	ἐννοήσετε	ἐννοήσουσῐ(ν)
	optative	ἐννοήσοιμῐ	ἐννοήσοις	ἐννοήσοι	ἐννοήσοιτον	ἐννοησοίτην	ἐννοήσοιμεν	ἐννοήσοιτε	ἐννοήσοιεν
middle	indicative	ἐννοήσομαι	ἐννοήσῃ, ἐννοήσει	ἐννοήσεται	ἐννοήσεσθον	ἐννοήσεσθον	ἐννοησόμεθᾰ	ἐννοήσεσθε	ἐννοήσονται
	optative	ἐννοησοίμην	ἐννοήσοιο	ἐννοήσοιτο	ἐννοήσοισθον	ἐννοησοίσθην	ἐννοησοίμεθᾰ	ἐννοήσοισθε	ἐννοήσοιντο
passive	indicative	ἐννοηθήσομαι	ἐννοηθήσῃ	ἐννοηθήσεται	ἐννοηθήσεσθον	ἐννοηθήσεσθον	ἐννοηθησόμεθᾰ	ἐννοηθήσεσθε	ἐννοηθήσονται
	optative	ἐννοηθησοίμην	ἐννοηθήσοιο	ἐννοηθήσοιτο	ἐννοηθήσοισθον	ἐννοηθησοίσθην	ἐννοηθησοίμεθᾰ	ἐννοηθήσοισθε	ἐννοηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐννοήσειν			ἐννοήσεσθαι		ἐννοηθήσεσθαι
participle	m	ἐννοήσων			ἐννοησόμενος		ἐννοηθησόμενος
	f	ἐννοήσουσᾰ			ἐννοησομένη		ἐννοηθησομένη
	n	ἐννοῆσον			ἐννοησόμενον		ἐννοηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνενόησᾰ, ἐνενοησᾰ́μην, ἐνενοήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενόησᾰ	ἐνενόησᾰς	ἐνενόησε(ν)	ἐνενοήσᾰτον	ἐνενοησᾰ́την	ἐνενοήσᾰμεν	ἐνενοήσᾰτε	ἐνενόησᾰν
	subjunctive	ἐννοήσω	ἐννοήσῃς	ἐννοήσῃ	ἐννοήσητον	ἐννοήσητον	ἐννοήσωμεν	ἐννοήσητε	ἐννοήσωσῐ(ν)
	optative	ἐννοήσαιμῐ	ἐννοήσειᾰς, ἐννοήσαις	ἐννοήσειε(ν), ἐννοήσαι	ἐννοήσαιτον	ἐννοησαίτην	ἐννοήσαιμεν	ἐννοήσαιτε	ἐννοήσειᾰν, ἐννοήσαιεν
	imperative		ἐννόησον	ἐννοησᾰ́τω	ἐννοήσᾰτον	ἐννοησᾰ́των		ἐννοήσᾰτε	ἐννοησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνενοησᾰ́μην	ἐνενοήσω	ἐνενοήσᾰτο	ἐνενοήσᾰσθον	ἐνενοησᾰ́σθην	ἐνενοησᾰ́μεθᾰ	ἐνενοήσᾰσθε	ἐνενοήσᾰντο
	subjunctive	ἐννοήσωμαι	ἐννοήσῃ	ἐννοήσηται	ἐννοήσησθον	ἐννοήσησθον	ἐννοησώμεθᾰ	ἐννοήσησθε	ἐννοήσωνται
	optative	ἐννοησαίμην	ἐννοήσαιο	ἐννοήσαιτο	ἐννοήσαισθον	ἐννοησαίσθην	ἐννοησαίμεθᾰ	ἐννοήσαισθε	ἐννοήσαιντο
	imperative		ἐννόησαι	ἐννοησᾰ́σθω	ἐννοήσᾰσθον	ἐννοησᾰ́σθων		ἐννοήσᾰσθε	ἐννοησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνενοήθην	ἐνενοήθης	ἐνενοήθη	ἐνενοήθητον	ἐνενοηθήτην	ἐνενοήθημεν	ἐνενοήθητε	ἐνενοήθησᾰν
	subjunctive	ἐννοηθῶ	ἐννοηθῇς	ἐννοηθῇ	ἐννοηθῆτον	ἐννοηθῆτον	ἐννοηθῶμεν	ἐννοηθῆτε	ἐννοηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐννοηθείην	ἐννοηθείης	ἐννοηθείη	ἐννοηθεῖτον, ἐννοηθείητον	ἐννοηθείτην, ἐννοηθειήτην	ἐννοηθεῖμεν, ἐννοηθείημεν	ἐννοηθεῖτε, ἐννοηθείητε	ἐννοηθεῖεν, ἐννοηθείησᾰν
	imperative		ἐννοήθητῐ	ἐννοηθήτω	ἐννοήθητον	ἐννοηθήτων		ἐννοήθητε	ἐννοηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐννοῆσαι			ἐννοήσᾰσθαι		ἐννοηθῆναι
participle	m	ἐννοήσᾱς			ἐννοησᾰ́μενος		ἐννοηθείς
	f	ἐννοήσᾱσᾰ			ἐννοησᾰμένη		ἐννοηθεῖσᾰ
	n	ἐννοῆσᾰν			ἐννοησᾰ́μενον		ἐννοηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐννενόηκᾰ, ἐννενόημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐννενόηκᾰ	ἐννενόηκᾰς	ἐννενόηκε(ν)	ἐννενοήκᾰτον	ἐννενοήκᾰτον	ἐννενοήκᾰμεν	ἐννενοήκᾰτε	ἐννενοήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐννενοήκω	ἐννενοήκῃς	ἐννενοήκῃ	ἐννενοήκητον	ἐννενοήκητον	ἐννενοήκωμεν	ἐννενοήκητε	ἐννενοήκωσῐ(ν)
	optative	ἐννενοήκοιμῐ, ἐννενοηκοίην	ἐννενοήκοις, ἐννενοηκοίης	ἐννενοήκοι, ἐννενοηκοίη	ἐννενοήκοιτον	ἐννενοηκοίτην	ἐννενοήκοιμεν	ἐννενοήκοιτε	ἐννενοήκοιεν
	imperative		ἐννενόηκε	ἐννενοηκέτω	ἐννενοήκετον	ἐννενοηκέτων		ἐννενοήκετε	ἐννενοηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐννενόημαι	ἐννενόησαι	ἐννενόηται	ἐννενόησθον	ἐννενόησθον	ἐννενοήμεθᾰ	ἐννενόησθε	ἐννενόηνται
	subjunctive	ἐννενοημένος ὦ	ἐννενοημένος ᾖς	ἐννενοημένος ᾖ	ἐννενοημένω ἦτον	ἐννενοημένω ἦτον	ἐννενοημένοι ὦμεν	ἐννενοημένοι ἦτε	ἐννενοημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐννενοημένος εἴην	ἐννενοημένος εἴης	ἐννενοημένος εἴη	ἐννενοημένω εἴητον/εἶτον	ἐννενοημένω εἰήτην/εἴτην	ἐννενοημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐννενοημένοι εἴητε/εἶτε	ἐννενοημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐννενόησο	ἐννενοήσθω	ἐννενόησθον	ἐννενοήσθων		ἐννενόησθε	ἐννενοήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐννενοηκέναι				ἐννενοῆσθαι
participle	m	ἐννενοηκώς				ἐννενοημένος
	f	ἐννενοηκυῖᾰ				ἐννενοημένη
	n	ἐννενοηκός				ἐννενοημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐἐννενοήκειν, ἐἐννενοήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐἐννενοήκειν, ἐἐννενοήκη	ἐἐννενοήκεις, ἐἐννενοήκης	ἐἐννενοήκει(ν)	ἐἐννενοήκετον	ἐἐννενοηκέτην	ἐἐννενοήκεμεν	ἐἐννενοήκετε	ἐἐννενοήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐἐννενοήμην	ἐἐννενόησο	ἐἐννενόητο	ἐἐννενόησθον	ἐἐννενοήσθην	ἐἐννενοήμεθᾰ	ἐἐννενόησθε	ἐἐννενόηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐννοέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐννοέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἐννοέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἐννοέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter