ἐμμενετικός

Ancient Greek

Etymology

From ἐμμενετός (emmenetós, “endurable”) +‎ -ικός (-ikós) from ἐμμένω (emménō, “to abide”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /em.me.ne.ti.kós/ → /em.me.ne.tiˈkos/ → /e.me.ne.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /em.me.ne.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /em.me.ne.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /em.me.ne.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /em.me.ne.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.me.ne.tiˈkos/

Adjective

ἐμμενετῐκός • (emmenetikós) m (feminine ἐμμενετῐκή, neuter ἐμμενετῐκόν); first/second declension

1. disposed to abide
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 7.1.6
   • 300 CE – 500 CE, Stobaeus, Physical and Moral Extracts 2.106

Inflection

First and second declension of ἐμμενετικός; ἐμμενετική; ἐμμενετικόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐμμενετικός emmenetikós	ἐμμενετική emmenetikḗ	ἐμμενετικόν emmenetikón		ἐμμενετικώ emmenetikṓ	ἐμμενετικᾱ́ emmenetikā́	ἐμμενετικώ emmenetikṓ		ἐμμενετικοί emmenetikoí	ἐμμενετικαί emmenetikaí	ἐμμενετικᾰ́ emmenetiká
Genitive		ἐμμενετικοῦ emmenetikoû	ἐμμενετικῆς emmenetikês	ἐμμενετικοῦ emmenetikoû		ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn	ἐμμενετικαῖν emmenetikaîn	ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn		ἐμμενετικῶν emmenetikôn	ἐμμενετικῶν emmenetikôn	ἐμμενετικῶν emmenetikôn
Dative		ἐμμενετικῷ emmenetikôi	ἐμμενετικῇ emmenetikêi	ἐμμενετικῷ emmenetikôi		ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn	ἐμμενετικαῖν emmenetikaîn	ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn		ἐμμενετικοῖς emmenetikoîs	ἐμμενετικαῖς emmenetikaîs	ἐμμενετικοῖς emmenetikoîs
Accusative		ἐμμενετικόν emmenetikón	ἐμμενετικήν emmenetikḗn	ἐμμενετικόν emmenetikón		ἐμμενετικώ emmenetikṓ	ἐμμενετικᾱ́ emmenetikā́	ἐμμενετικώ emmenetikṓ		ἐμμενετικούς emmenetikoús	ἐμμενετικᾱ́ς emmenetikā́s	ἐμμενετικᾰ́ emmenetiká
Vocative		ἐμμενετικέ emmenetiké	ἐμμενετική emmenetikḗ	ἐμμενετικόν emmenetikón		ἐμμενετικώ emmenetikṓ	ἐμμενετικᾱ́ emmenetikā́	ἐμμενετικώ emmenetikṓ		ἐμμενετικοί emmenetikoí	ἐμμενετικαί emmenetikaí	ἐμμενετικᾰ́ emmenetiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐμμενετικῶς emmenetikôs				ἐμμενετικότερος emmenetikóteros				ἐμμενετικότᾰτος emmenetikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἐμμενετικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἐμμενετικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐμμενετικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)