ἐλασσόω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐλᾰττόω (elăttóō) — Attic

Etymology

From ἐλάσσων (elássōn, “smaller, less”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.las.só.ɔː/ → /e.lasˈso.o/ → /e.laˈso.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.las.só.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.lasˈso.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.lasˈso.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.lasˈso.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.laˈso.o/

Verb

ἐλᾰσσόω • (elăssóō)

1. to make less or smaller, to diminish, reduce in amount
2. (in early writers) to lower, degrade
3. to cut down, shorten
4. (passive voice) to be lessened, depreciated, to suffer loss
5. (passive voice) to have the worst of it, to be inferior
6. (passive voice) to be at disadvantage with a person

Conjugation

   Present: ἐλᾰσσῶ, ἐλᾰσσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλᾰσσῶ	ἐλᾰσσοῖς	ἐλᾰσσοῖ	ἐλᾰσσοῦτον	ἐλᾰσσοῦτον	ἐλᾰσσοῦμεν	ἐλᾰσσοῦτε	ἐλᾰσσοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐλᾰσσῶ	ἐλᾰσσοῖς	ἐλᾰσσοῖ	ἐλᾰσσῶτον	ἐλᾰσσῶτον	ἐλᾰσσῶμεν	ἐλᾰσσῶτε	ἐλᾰσσῶσῐ(ν)
	optative	ἐλᾰσσοίην, ἐλᾰσσοῖμῐ	ἐλᾰσσοίης, ἐλᾰσσοῖς	ἐλᾰσσοίη, ἐλᾰσσοῖ	ἐλᾰσσοῖτον, ἐλᾰσσοίητον	ἐλᾰσσοίτην, ἐλᾰσσοιήτην	ἐλᾰσσοῖμεν, ἐλᾰσσοίημεν	ἐλᾰσσοῖτε, ἐλᾰσσοίητε	ἐλᾰσσοῖεν, ἐλᾰσσοίησᾰν
	imperative		ἐλᾰ́σσου	ἐλᾰσσούτω	ἐλᾰσσοῦτον	ἐλᾰσσούτων		ἐλᾰσσοῦτε	ἐλᾰσσούντων
middle/ passive	indicative	ἐλᾰσσοῦμαι	ἐλᾰσσοῖ	ἐλᾰσσοῦται	ἐλᾰσσοῦσθον	ἐλᾰσσοῦσθον	ἐλᾰσσούμεθᾰ	ἐλᾰσσοῦσθε	ἐλᾰσσοῦνται
	subjunctive	ἐλᾰσσῶμαι	ἐλᾰσσοῖ	ἐλᾰσσῶται	ἐλᾰσσῶσθον	ἐλᾰσσῶσθον	ἐλᾰσσώμεθᾰ	ἐλᾰσσῶσθε	ἐλᾰσσῶνται
	optative	ἐλᾰσσοίμην	ἐλᾰσσοῖο	ἐλᾰσσοῖτο	ἐλᾰσσοῖσθον	ἐλᾰσσοίσθην	ἐλᾰσσοίμεθᾰ	ἐλᾰσσοῖσθε	ἐλᾰσσοῖντο
	imperative		ἐλᾰσσοῦ	ἐλᾰσσούσθω	ἐλᾰσσοῦσθον	ἐλᾰσσούσθων		ἐλᾰσσοῦσθε	ἐλᾰσσούσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐλᾰσσοῦν				ἐλᾰσσοῦσθαι
participle	m	ἐλᾰσσῶν				ἐλᾰσσούμενος
	f	ἐλᾰσσοῦσᾰ				ἐλᾰσσουμένη
	n	ἐλᾰσσοῦν				ἐλᾰσσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠλᾰ́σσωσᾰ, ἠλᾰσσωσᾰ́μην, ἠλᾰσσώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠλᾰ́σσωσᾰ	ἠλᾰ́σσωσᾰς	ἠλᾰ́σσωσε(ν)	ἠλᾰσσώσᾰτον	ἠλᾰσσωσᾰ́την	ἠλᾰσσώσᾰμεν	ἠλᾰσσώσᾰτε	ἠλᾰ́σσωσᾰν
	subjunctive	ἐλᾰσσώσω	ἐλᾰσσώσῃς	ἐλᾰσσώσῃ	ἐλᾰσσώσητον	ἐλᾰσσώσητον	ἐλᾰσσώσωμεν	ἐλᾰσσώσητε	ἐλᾰσσώσωσῐ(ν)
	optative	ἐλᾰσσώσαιμῐ	ἐλᾰσσώσειᾰς, ἐλᾰσσώσαις	ἐλᾰσσώσειε(ν), ἐλᾰσσώσαι	ἐλᾰσσώσαιτον	ἐλᾰσσωσαίτην	ἐλᾰσσώσαιμεν	ἐλᾰσσώσαιτε	ἐλᾰσσώσειᾰν, ἐλᾰσσώσαιεν
	imperative		ἐλᾰ́σσωσον	ἐλᾰσσωσᾰ́τω	ἐλᾰσσώσᾰτον	ἐλᾰσσωσᾰ́των		ἐλᾰσσώσᾰτε	ἐλᾰσσωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠλᾰσσωσᾰ́μην	ἠλᾰσσώσω	ἠλᾰσσώσᾰτο	ἠλᾰσσώσᾰσθον	ἠλᾰσσωσᾰ́σθην	ἠλᾰσσωσᾰ́μεθᾰ	ἠλᾰσσώσᾰσθε	ἠλᾰσσώσᾰντο
	subjunctive	ἐλᾰσσώσωμαι	ἐλᾰσσώσῃ	ἐλᾰσσώσηται	ἐλᾰσσώσησθον	ἐλᾰσσώσησθον	ἐλᾰσσωσώμεθᾰ	ἐλᾰσσώσησθε	ἐλᾰσσώσωνται
	optative	ἐλᾰσσωσαίμην	ἐλᾰσσώσαιο	ἐλᾰσσώσαιτο	ἐλᾰσσώσαισθον	ἐλᾰσσωσαίσθην	ἐλᾰσσωσαίμεθᾰ	ἐλᾰσσώσαισθε	ἐλᾰσσώσαιντο
	imperative		ἐλᾰ́σσωσαι	ἐλᾰσσωσᾰ́σθω	ἐλᾰσσώσᾰσθον	ἐλᾰσσωσᾰ́σθων		ἐλᾰσσώσᾰσθε	ἐλᾰσσωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠλᾰσσώθην	ἠλᾰσσώθης	ἠλᾰσσώθη	ἠλᾰσσώθητον	ἠλᾰσσωθήτην	ἠλᾰσσώθημεν	ἠλᾰσσώθητε	ἠλᾰσσώθησᾰν
	subjunctive	ἐλᾰσσωθῶ	ἐλᾰσσωθῇς	ἐλᾰσσωθῇ	ἐλᾰσσωθῆτον	ἐλᾰσσωθῆτον	ἐλᾰσσωθῶμεν	ἐλᾰσσωθῆτε	ἐλᾰσσωθῶσῐ(ν)
	optative	ἐλᾰσσωθείην	ἐλᾰσσωθείης	ἐλᾰσσωθείη	ἐλᾰσσωθεῖτον, ἐλᾰσσωθείητον	ἐλᾰσσωθείτην, ἐλᾰσσωθειήτην	ἐλᾰσσωθεῖμεν, ἐλᾰσσωθείημεν	ἐλᾰσσωθεῖτε, ἐλᾰσσωθείητε	ἐλᾰσσωθεῖεν, ἐλᾰσσωθείησᾰν
	imperative		ἐλᾰσσώθητῐ	ἐλᾰσσωθήτω	ἐλᾰσσώθητον	ἐλᾰσσωθήτων		ἐλᾰσσώθητε	ἐλᾰσσωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐλᾰσσῶσαι			ἐλᾰσσώσᾰσθαι		ἐλᾰσσωθῆναι
participle	m	ἐλᾰσσώσᾱς			ἐλᾰσσωσᾰ́μενος		ἐλᾰσσωθείς
	f	ἐλᾰσσώσᾱσᾰ			ἐλᾰσσωσᾰμένη		ἐλᾰσσωθεῖσᾰ
	n	ἐλᾰσσῶσᾰν			ἐλᾰσσωσᾰ́μενον		ἐλᾰσσωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠλᾰ́σσωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠλᾰ́σσωμαι	ἠλᾰ́σσωσαι	ἠλᾰ́σσωται	ἠλᾰ́σσωσθον	ἠλᾰ́σσωσθον	ἠλᾰσσώμεθᾰ	ἠλᾰ́σσωσθε	ἠλᾰ́σσωνται
	subjunctive	ἠλᾰσσωμένος ὦ	ἠλᾰσσωμένος ᾖς	ἠλᾰσσωμένος ᾖ	ἠλᾰσσωμένω ἦτον	ἠλᾰσσωμένω ἦτον	ἠλᾰσσωμένοι ὦμεν	ἠλᾰσσωμένοι ἦτε	ἠλᾰσσωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠλᾰσσωμένος εἴην	ἠλᾰσσωμένος εἴης	ἠλᾰσσωμένος εἴη	ἠλᾰσσωμένω εἴητον/εἶτον	ἠλᾰσσωμένω εἰήτην/εἴτην	ἠλᾰσσωμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠλᾰσσωμένοι εἴητε/εἶτε	ἠλᾰσσωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠλᾰ́σσωσο	ἠλᾰσσώσθω	ἠλᾰ́σσωσθον	ἠλᾰσσώσθων		ἠλᾰ́σσωσθε	ἠλᾰσσώσθων
						middle/passive
infinitive						ἠλᾰσσῶσθαι
participle	m					ἠλᾰσσωμένος
	f					ἠλᾰσσωμένη
	n					ἠλᾰσσωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐλᾰ́σσωμᾰ (elắssōmă)

Further reading

• “ἐλασσόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐλασσόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἐλασσόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐλασσόω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)