ἐκμάσσω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-) +‎ μάσσω (mássō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.más.sɔː/ → /ekˈmas.so/ → /ekˈma.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.más.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈmas.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈmas.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈmas.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈma.so/

Verb

ἐκμάσσω • (ekmássō)

1. to wipe off, wipe away
2. (middle voice) to wipe away one's tears
3. to mould or model in wax or plaster

Inflection

   Present: ἐκμᾰ́σσω, ἐκμᾰ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκμᾰ́σσω	ἐκμᾰ́σσεις	ἐκμᾰ́σσει	ἐκμᾰ́σσετον	ἐκμᾰ́σσετον	ἐκμᾰ́σσομεν	ἐκμᾰ́σσετε	ἐκμᾰ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκμᾰ́σσω	ἐκμᾰ́σσῃς	ἐκμᾰ́σσῃ	ἐκμᾰ́σσητον	ἐκμᾰ́σσητον	ἐκμᾰ́σσωμεν	ἐκμᾰ́σσητε	ἐκμᾰ́σσωσῐ(ν)
	optative	ἐκμᾰ́σσοιμῐ	ἐκμᾰ́σσοις	ἐκμᾰ́σσοι	ἐκμᾰ́σσοιτον	ἐκμᾰσσοίτην	ἐκμᾰ́σσοιμεν	ἐκμᾰ́σσοιτε	ἐκμᾰ́σσοιεν
	imperative		ἔκμᾰσσε	ἐκμᾰσσέτω	ἐκμᾰ́σσετον	ἐκμᾰσσέτων		ἐκμᾰ́σσετε	ἐκμᾰσσόντων
middle/ passive	indicative	ἐκμᾰ́σσομαι	ἐκμᾰ́σσῃ, ἐκμᾰ́σσει	ἐκμᾰ́σσεται	ἐκμᾰ́σσεσθον	ἐκμᾰ́σσεσθον	ἐκμᾰσσόμεθᾰ	ἐκμᾰ́σσεσθε	ἐκμᾰ́σσονται
	subjunctive	ἐκμᾰ́σσωμαι	ἐκμᾰ́σσῃ	ἐκμᾰ́σσηται	ἐκμᾰ́σσησθον	ἐκμᾰ́σσησθον	ἐκμᾰσσώμεθᾰ	ἐκμᾰ́σσησθε	ἐκμᾰ́σσωνται
	optative	ἐκμᾰσσοίμην	ἐκμᾰ́σσοιο	ἐκμᾰ́σσοιτο	ἐκμᾰ́σσοισθον	ἐκμᾰσσοίσθην	ἐκμᾰσσοίμεθᾰ	ἐκμᾰ́σσοισθε	ἐκμᾰ́σσοιντο
	imperative		ἐκμᾰ́σσου	ἐκμᾰσσέσθω	ἐκμᾰ́σσεσθον	ἐκμᾰσσέσθων		ἐκμᾰ́σσεσθε	ἐκμᾰσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκμᾰ́σσειν				ἐκμᾰ́σσεσθαι
participle	m	ἐκμᾰ́σσων				ἐκμᾰσσόμενος
	f	ἐκμᾰ́σσουσᾰ				ἐκμᾰσσομένη
	n	ἐκμᾰ́σσον				ἐκμᾰσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξέμᾰσσον, ἐξεμᾰσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέμᾰσσον	ἐξέμᾰσσες	ἐξέμᾰσσε(ν)	ἐξεμᾰ́σσετον	ἐξεμᾰσσέτην	ἐξεμᾰ́σσομεν	ἐξεμᾰ́σσετε	ἐξέμᾰσσον
middle/ passive	indicative	ἐξεμᾰσσόμην	ἐξεμᾰ́σσου	ἐξεμᾰ́σσετο	ἐξεμᾰ́σσεσθον	ἐξεμᾰσσέσθην	ἐξεμᾰσσόμεθᾰ	ἐξεμᾰ́σσεσθε	ἐξεμᾰ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκμᾰ́ξω, ἐκμᾰ́ξομαι, ἐκμᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκμᾰ́ξω	ἐκμᾰ́ξεις	ἐκμᾰ́ξει	ἐκμᾰ́ξετον	ἐκμᾰ́ξετον	ἐκμᾰ́ξομεν	ἐκμᾰ́ξετε	ἐκμᾰ́ξουσῐ(ν)
	optative	ἐκμᾰ́ξοιμῐ	ἐκμᾰ́ξοις	ἐκμᾰ́ξοι	ἐκμᾰ́ξοιτον	ἐκμᾰξοίτην	ἐκμᾰ́ξοιμεν	ἐκμᾰ́ξοιτε	ἐκμᾰ́ξοιεν
middle	indicative	ἐκμᾰ́ξομαι	ἐκμᾰ́ξῃ, ἐκμᾰ́ξει	ἐκμᾰ́ξεται	ἐκμᾰ́ξεσθον	ἐκμᾰ́ξεσθον	ἐκμᾰξόμεθᾰ	ἐκμᾰ́ξεσθε	ἐκμᾰ́ξονται
	optative	ἐκμᾰξοίμην	ἐκμᾰ́ξοιο	ἐκμᾰ́ξοιτο	ἐκμᾰ́ξοισθον	ἐκμᾰξοίσθην	ἐκμᾰξοίμεθᾰ	ἐκμᾰ́ξοισθε	ἐκμᾰ́ξοιντο
passive	indicative	ἐκμᾰχθήσομαι	ἐκμᾰχθήσῃ	ἐκμᾰχθήσεται	ἐκμᾰχθήσεσθον	ἐκμᾰχθήσεσθον	ἐκμᾰχθησόμεθᾰ	ἐκμᾰχθήσεσθε	ἐκμᾰχθήσονται
	optative	ἐκμᾰχθησοίμην	ἐκμᾰχθήσοιο	ἐκμᾰχθήσοιτο	ἐκμᾰχθήσοισθον	ἐκμᾰχθησοίσθην	ἐκμᾰχθησοίμεθᾰ	ἐκμᾰχθήσοισθε	ἐκμᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐκμᾰ́ξειν			ἐκμᾰ́ξεσθαι		ἐκμᾰχθήσεσθαι
participle	m	ἐκμᾰ́ξων			ἐκμᾰξόμενος		ἐκμᾰχθησόμενος
	f	ἐκμᾰ́ξουσᾰ			ἐκμᾰξομένη		ἐκμᾰχθησομένη
	n	ἐκμᾰ́ξον			ἐκμᾰξόμενον		ἐκμᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξέμᾰξᾰ, ἐξεμᾰξᾰ́μην, ἐξεμᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέμᾰξᾰ	ἐξέμᾰξᾰς	ἐξέμᾰξε(ν)	ἐξεμᾰ́ξᾰτον	ἐξεμᾰξᾰ́την	ἐξεμᾰ́ξᾰμεν	ἐξεμᾰ́ξᾰτε	ἐξέμᾰξᾰν
	subjunctive	ἐκμᾰ́ξω	ἐκμᾰ́ξῃς	ἐκμᾰ́ξῃ	ἐκμᾰ́ξητον	ἐκμᾰ́ξητον	ἐκμᾰ́ξωμεν	ἐκμᾰ́ξητε	ἐκμᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	ἐκμᾰ́ξαιμῐ	ἐκμᾰ́ξειᾰς, ἐκμᾰ́ξαις	ἐκμᾰ́ξειε(ν), ἐκμᾰ́ξαι	ἐκμᾰ́ξαιτον	ἐκμᾰξαίτην	ἐκμᾰ́ξαιμεν	ἐκμᾰ́ξαιτε	ἐκμᾰ́ξειᾰν, ἐκμᾰ́ξαιεν
	imperative		ἔκμᾰξον	ἐκμᾰξᾰ́τω	ἐκμᾰ́ξᾰτον	ἐκμᾰξᾰ́των		ἐκμᾰ́ξᾰτε	ἐκμᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξεμᾰξᾰ́μην	ἐξεμᾰ́ξω	ἐξεμᾰ́ξᾰτο	ἐξεμᾰ́ξᾰσθον	ἐξεμᾰξᾰ́σθην	ἐξεμᾰξᾰ́μεθᾰ	ἐξεμᾰ́ξᾰσθε	ἐξεμᾰ́ξᾰντο
	subjunctive	ἐκμᾰ́ξωμαι	ἐκμᾰ́ξῃ	ἐκμᾰ́ξηται	ἐκμᾰ́ξησθον	ἐκμᾰ́ξησθον	ἐκμᾰξώμεθᾰ	ἐκμᾰ́ξησθε	ἐκμᾰ́ξωνται
	optative	ἐκμᾰξαίμην	ἐκμᾰ́ξαιο	ἐκμᾰ́ξαιτο	ἐκμᾰ́ξαισθον	ἐκμᾰξαίσθην	ἐκμᾰξαίμεθᾰ	ἐκμᾰ́ξαισθε	ἐκμᾰ́ξαιντο
	imperative		ἔκμᾰξαι	ἐκμᾰξᾰ́σθω	ἐκμᾰ́ξᾰσθον	ἐκμᾰξᾰ́σθων		ἐκμᾰ́ξᾰσθε	ἐκμᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐξεμᾰ́χθην	ἐξεμᾰ́χθης	ἐξεμᾰ́χθη	ἐξεμᾰ́χθητον	ἐξεμᾰχθήτην	ἐξεμᾰ́χθημεν	ἐξεμᾰ́χθητε	ἐξεμᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	ἐκμᾰχθῶ	ἐκμᾰχθῇς	ἐκμᾰχθῇ	ἐκμᾰχθῆτον	ἐκμᾰχθῆτον	ἐκμᾰχθῶμεν	ἐκμᾰχθῆτε	ἐκμᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκμᾰχθείην	ἐκμᾰχθείης	ἐκμᾰχθείη	ἐκμᾰχθεῖτον, ἐκμᾰχθείητον	ἐκμᾰχθείτην, ἐκμᾰχθειήτην	ἐκμᾰχθεῖμεν, ἐκμᾰχθείημεν	ἐκμᾰχθεῖτε, ἐκμᾰχθείητε	ἐκμᾰχθεῖεν, ἐκμᾰχθείησᾰν
	imperative		ἐκμᾰ́χθητῐ	ἐκμᾰχθήτω	ἐκμᾰ́χθητον	ἐκμᾰχθήτων		ἐκμᾰ́χθητε	ἐκμᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐκμᾰ́ξαι			ἐκμᾰ́ξᾰσθαι		ἐκμᾰχθῆναι
participle	m	ἐκμᾰ́ξᾱς			ἐκμᾰξᾰ́μενος		ἐκμᾰχθείς
	f	ἐκμᾰ́ξᾱσᾰ			ἐκμᾰξᾰμένη		ἐκμᾰχθεῖσᾰ
	n	ἐκμᾰ́ξᾰν			ἐκμᾰξᾰ́μενον		ἐκμᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐκμέμᾰχᾰ, ἐκμέμᾰγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκμέμᾰχᾰ	ἐκμέμᾰχᾰς	ἐκμέμᾰχε(ν)	ἐκμεμᾰ́χᾰτον	ἐκμεμᾰ́χᾰτον	ἐκμεμᾰ́χᾰμεν	ἐκμεμᾰ́χᾰτε	ἐκμεμᾰ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκμεμᾰ́χω	ἐκμεμᾰ́χῃς	ἐκμεμᾰ́χῃ	ἐκμεμᾰ́χητον	ἐκμεμᾰ́χητον	ἐκμεμᾰ́χωμεν	ἐκμεμᾰ́χητε	ἐκμεμᾰ́χωσῐ(ν)
	optative	ἐκμεμᾰ́χοιμῐ, ἐκμεμᾰχοίην	ἐκμεμᾰ́χοις, ἐκμεμᾰχοίης	ἐκμεμᾰ́χοι, ἐκμεμᾰχοίη	ἐκμεμᾰ́χοιτον	ἐκμεμᾰχοίτην	ἐκμεμᾰ́χοιμεν	ἐκμεμᾰ́χοιτε	ἐκμεμᾰ́χοιεν
	imperative		ἐκμέμᾰχε	ἐκμεμᾰχέτω	ἐκμεμᾰ́χετον	ἐκμεμᾰχέτων		ἐκμεμᾰ́χετε	ἐκμεμᾰχόντων
middle/ passive	indicative	ἐκμέμᾰγμαι	ἐκμέμᾰξαι	ἐκμέμᾰκται	ἐκμέμᾰχθον	ἐκμέμᾰχθον	ἐκμεμᾰ́γμεθᾰ	ἐκμέμᾰχθε	ἐκμεμᾰ́γᾰται
	subjunctive	ἐκμεμᾰγμένος ὦ	ἐκμεμᾰγμένος ᾖς	ἐκμεμᾰγμένος ᾖ	ἐκμεμᾰγμένω ἦτον	ἐκμεμᾰγμένω ἦτον	ἐκμεμᾰγμένοι ὦμεν	ἐκμεμᾰγμένοι ἦτε	ἐκμεμᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκμεμᾰγμένος εἴην	ἐκμεμᾰγμένος εἴης	ἐκμεμᾰγμένος εἴη	ἐκμεμᾰγμένω εἴητον/εἶτον	ἐκμεμᾰγμένω εἰήτην/εἴτην	ἐκμεμᾰγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐκμεμᾰγμένοι εἴητε/εἶτε	ἐκμεμᾰγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐκμέμᾰξο	ἐκμεμᾰ́χθω	ἐκμέμᾰχθον	ἐκμεμᾰ́χθων		ἐκμέμᾰχθε	ἐκμεμᾰ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκμεμᾰχέναι				ἐκμεμᾰ́χθαι
participle	m	ἐκμεμᾰχώς				ἐκμεμᾰγμένος
	f	ἐκμεμᾰχυῖᾰ				ἐκμεμᾰγμένη
	n	ἐκμεμᾰχός				ἐκμεμᾰγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐκμάσσω ἴχνη τινός (ekmássō íkhnē tinós, “to walk in someone's shoes”)

Further reading

• ἐκμάσσω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἐκμάσσω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἐκμάσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G1591 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • wipe idem, page 982.