ἐκγελάω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-, “out”) +‎ γελᾰ́ω (geláō, “laugh”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eɡ.ɡe.lá.ɔː/ → /eɡ.ʝeˈla.o/ → /eɡ.ʝeˈla.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eɡ.ɡe.lá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eɡ.ɡeˈla.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɡ.ʝeˈla.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɡ.ʝeˈla.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɡ.ʝeˈla.o/

Verb

ἐκγελᾰ́ω • (ekgeláō)

1. to laugh out loud
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.353
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.35
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.3.9
   • 380 BCE, Plato, The Republic 473C
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 35.8
   1. to gurgle
      • 415 BCE, Euripides, The Trojan Women 1176

Inflection

   Present: ἐκγελᾰ́ω, ἐκγελᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκγελᾰ́ω	ἐκγελᾰ́εις	ἐκγελᾰ́ει	ἐκγελᾰ́ετον	ἐκγελᾰ́ετον	ἐκγελᾰ́ομεν	ἐκγελᾰ́ετε	ἐκγελᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκγελᾰ́ω	ἐκγελᾰ́ῃς	ἐκγελᾰ́ῃ	ἐκγελᾰ́ητον	ἐκγελᾰ́ητον	ἐκγελᾰ́ωμεν	ἐκγελᾰ́ητε	ἐκγελᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ἐκγελᾰ́οιμῐ	ἐκγελᾰ́οις	ἐκγελᾰ́οι	ἐκγελᾰ́οιτον	ἐκγελᾰοίτην	ἐκγελᾰ́οιμεν	ἐκγελᾰ́οιτε	ἐκγελᾰ́οιεν
	imperative		ἐκγέλᾰε	ἐκγελᾰέτω	ἐκγελᾰ́ετον	ἐκγελᾰέτων		ἐκγελᾰ́ετε	ἐκγελᾰόντων
middle/ passive	indicative	ἐκγελᾰ́ομαι	ἐκγελᾰ́ῃ, ἐκγελᾰ́ει	ἐκγελᾰ́εται	ἐκγελᾰ́εσθον	ἐκγελᾰ́εσθον	ἐκγελᾰόμεθᾰ	ἐκγελᾰ́εσθε	ἐκγελᾰ́ονται
	subjunctive	ἐκγελᾰ́ωμαι	ἐκγελᾰ́ῃ	ἐκγελᾰ́ηται	ἐκγελᾰ́ησθον	ἐκγελᾰ́ησθον	ἐκγελᾰώμεθᾰ	ἐκγελᾰ́ησθε	ἐκγελᾰ́ωνται
	optative	ἐκγελᾰοίμην	ἐκγελᾰ́οιο	ἐκγελᾰ́οιτο	ἐκγελᾰ́οισθον	ἐκγελᾰοίσθην	ἐκγελᾰοίμεθᾰ	ἐκγελᾰ́οισθε	ἐκγελᾰ́οιντο
	imperative		ἐκγελᾰ́ου	ἐκγελᾰέσθω	ἐκγελᾰ́εσθον	ἐκγελᾰέσθων		ἐκγελᾰ́εσθε	ἐκγελᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκγελᾰ́ειν				ἐκγελᾰ́εσθαι
participle	m	ἐκγελᾰ́ων				ἐκγελᾰόμενος
	f	ἐκγελᾰ́ουσᾰ				ἐκγελᾰομένη
	n	ἐκγελᾰ́ον				ἐκγελᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐκγελῶ, ἐκγελῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκγελῶ	ἐκγελᾷς	ἐκγελᾷ	ἐκγελᾶτον	ἐκγελᾶτον	ἐκγελῶμεν	ἐκγελᾶτε	ἐκγελῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκγελῶ	ἐκγελᾷς	ἐκγελᾷ	ἐκγελᾶτον	ἐκγελᾶτον	ἐκγελῶμεν	ἐκγελᾶτε	ἐκγελῶσῐ(ν)
	optative	ἐκγελῴην, ἐκγελῷμῐ	ἐκγελῴης, ἐκγελῷς	ἐκγελῴη, ἐκγελῷ	ἐκγελῷτον, ἐκγελῴητον	ἐκγελῴτην, ἐκγελῳήτην	ἐκγελῷμεν, ἐκγελῴημεν	ἐκγελῷτε, ἐκγελῴητε	ἐκγελῷεν, ἐκγελῴησᾰν
	imperative		ἐκγέλᾱ	ἐκγελᾱ́τω	ἐκγελᾶτον	ἐκγελᾱ́των		ἐκγελᾶτε	ἐκγελώντων
middle/ passive	indicative	ἐκγελῶμαι	ἐκγελᾷ	ἐκγελᾶται	ἐκγελᾶσθον	ἐκγελᾶσθον	ἐκγελώμεθᾰ	ἐκγελᾶσθε	ἐκγελῶνται
	subjunctive	ἐκγελῶμαι	ἐκγελᾷ	ἐκγελᾶται	ἐκγελᾶσθον	ἐκγελᾶσθον	ἐκγελώμεθᾰ	ἐκγελᾶσθε	ἐκγελῶνται
	optative	ἐκγελῴμην	ἐκγελῷο	ἐκγελῷτο	ἐκγελῷσθον	ἐκγελῴσθην	ἐκγελῴμεθᾰ	ἐκγελῷσθε	ἐκγελῷντο
	imperative		ἐκγελῶ	ἐκγελᾱ́σθω	ἐκγελᾶσθον	ἐκγελᾱ́σθων		ἐκγελᾶσθε	ἐκγελᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκγελᾶν				ἐκγελᾶσθαι
participle	m	ἐκγελῶν				ἐκγελώμενος
	f	ἐκγελῶσᾰ				ἐκγελωμένη
	n	ἐκγελῶν				ἐκγελώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξεγέλᾰον, ἐξεγελᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξεγέλᾰον	ἐξεγέλᾰες	ἐξεγέλᾰε(ν)	ἐξεγελᾰ́ετον	ἐξεγελᾰέτην	ἐξεγελᾰ́ομεν	ἐξεγελᾰ́ετε	ἐξεγέλᾰον
middle/ passive	indicative	ἐξεγελᾰόμην	ἐξεγελᾰ́ου	ἐξεγελᾰ́ετο	ἐξεγελᾰ́εσθον	ἐξεγελᾰέσθην	ἐξεγελᾰόμεθᾰ	ἐξεγελᾰ́εσθε	ἐξεγελᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξεγέλων, ἐξεγελώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξεγέλων	ἐξεγέλᾱς	ἐξεγέλᾱ	ἐξεγελᾶτον	ἐξεγελᾱ́την	ἐξεγελῶμεν	ἐξεγελᾶτε	ἐξεγέλων
middle/ passive	indicative	ἐξεγελώμην	ἐξεγελῶ	ἐξεγελᾶτο	ἐξεγελᾶσθον	ἐξεγελᾱ́σθην	ἐξεγελώμεθᾰ	ἐξεγελᾶσθε	ἐξεγελῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκγελᾰ́σω, ἐκγελᾰ́σομαι, ἐκγελᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκγελᾰ́σω	ἐκγελᾰ́σεις	ἐκγελᾰ́σει	ἐκγελᾰ́σετον	ἐκγελᾰ́σετον	ἐκγελᾰ́σομεν	ἐκγελᾰ́σετε	ἐκγελᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	ἐκγελᾰ́σοιμῐ	ἐκγελᾰ́σοις	ἐκγελᾰ́σοι	ἐκγελᾰ́σοιτον	ἐκγελᾰσοίτην	ἐκγελᾰ́σοιμεν	ἐκγελᾰ́σοιτε	ἐκγελᾰ́σοιεν
middle	indicative	ἐκγελᾰ́σομαι	ἐκγελᾰ́σῃ, ἐκγελᾰ́σει	ἐκγελᾰ́σεται	ἐκγελᾰ́σεσθον	ἐκγελᾰ́σεσθον	ἐκγελᾰσόμεθᾰ	ἐκγελᾰ́σεσθε	ἐκγελᾰ́σονται
	optative	ἐκγελᾰσοίμην	ἐκγελᾰ́σοιο	ἐκγελᾰ́σοιτο	ἐκγελᾰ́σοισθον	ἐκγελᾰσοίσθην	ἐκγελᾰσοίμεθᾰ	ἐκγελᾰ́σοισθε	ἐκγελᾰ́σοιντο
passive	indicative	ἐκγελᾰσθήσομαι	ἐκγελᾰσθήσῃ	ἐκγελᾰσθήσεται	ἐκγελᾰσθήσεσθον	ἐκγελᾰσθήσεσθον	ἐκγελᾰσθησόμεθᾰ	ἐκγελᾰσθήσεσθε	ἐκγελᾰσθήσονται
	optative	ἐκγελᾰσθησοίμην	ἐκγελᾰσθήσοιο	ἐκγελᾰσθήσοιτο	ἐκγελᾰσθήσοισθον	ἐκγελᾰσθησοίσθην	ἐκγελᾰσθησοίμεθᾰ	ἐκγελᾰσθήσοισθε	ἐκγελᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐκγελᾰ́σειν			ἐκγελᾰ́σεσθαι		ἐκγελᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἐκγελᾰ́σων			ἐκγελᾰσόμενος		ἐκγελᾰσθησόμενος
	f	ἐκγελᾰ́σουσᾰ			ἐκγελᾰσομένη		ἐκγελᾰσθησομένη
	n	ἐκγελᾰ́σον			ἐκγελᾰσόμενον		ἐκγελᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξεγέλᾰσᾰ, ἐξεγελᾰσᾰ́μην, ἐξεγελᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξεγέλᾰσᾰ	ἐξεγέλᾰσᾰς	ἐξεγέλᾰσε(ν)	ἐξεγελᾰ́σᾰτον	ἐξεγελᾰσᾰ́την	ἐξεγελᾰ́σᾰμεν	ἐξεγελᾰ́σᾰτε	ἐξεγέλᾰσᾰν
	subjunctive	ἐκγελᾰ́σω	ἐκγελᾰ́σῃς	ἐκγελᾰ́σῃ	ἐκγελᾰ́σητον	ἐκγελᾰ́σητον	ἐκγελᾰ́σωμεν	ἐκγελᾰ́σητε	ἐκγελᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ἐκγελᾰ́σαιμῐ	ἐκγελᾰ́σειᾰς, ἐκγελᾰ́σαις	ἐκγελᾰ́σειε(ν), ἐκγελᾰ́σαι	ἐκγελᾰ́σαιτον	ἐκγελᾰσαίτην	ἐκγελᾰ́σαιμεν	ἐκγελᾰ́σαιτε	ἐκγελᾰ́σειᾰν, ἐκγελᾰ́σαιεν
	imperative		ἐκγέλᾰσον	ἐκγελᾰσᾰ́τω	ἐκγελᾰ́σᾰτον	ἐκγελᾰσᾰ́των		ἐκγελᾰ́σᾰτε	ἐκγελᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξεγελᾰσᾰ́μην	ἐξεγελᾰ́σω	ἐξεγελᾰ́σᾰτο	ἐξεγελᾰ́σᾰσθον	ἐξεγελᾰσᾰ́σθην	ἐξεγελᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐξεγελᾰ́σᾰσθε	ἐξεγελᾰ́σᾰντο
	subjunctive	ἐκγελᾰ́σωμαι	ἐκγελᾰ́σῃ	ἐκγελᾰ́σηται	ἐκγελᾰ́σησθον	ἐκγελᾰ́σησθον	ἐκγελᾰσώμεθᾰ	ἐκγελᾰ́σησθε	ἐκγελᾰ́σωνται
	optative	ἐκγελᾰσαίμην	ἐκγελᾰ́σαιο	ἐκγελᾰ́σαιτο	ἐκγελᾰ́σαισθον	ἐκγελᾰσαίσθην	ἐκγελᾰσαίμεθᾰ	ἐκγελᾰ́σαισθε	ἐκγελᾰ́σαιντο
	imperative		ἐκγέλᾰσαι	ἐκγελᾰσᾰ́σθω	ἐκγελᾰ́σᾰσθον	ἐκγελᾰσᾰ́σθων		ἐκγελᾰ́σᾰσθε	ἐκγελᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐξεγελᾰ́σθην	ἐξεγελᾰ́σθης	ἐξεγελᾰ́σθη	ἐξεγελᾰ́σθητον	ἐξεγελᾰσθήτην	ἐξεγελᾰ́σθημεν	ἐξεγελᾰ́σθητε	ἐξεγελᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	ἐκγελᾰσθῶ	ἐκγελᾰσθῇς	ἐκγελᾰσθῇ	ἐκγελᾰσθῆτον	ἐκγελᾰσθῆτον	ἐκγελᾰσθῶμεν	ἐκγελᾰσθῆτε	ἐκγελᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκγελᾰσθείην	ἐκγελᾰσθείης	ἐκγελᾰσθείη	ἐκγελᾰσθεῖτον, ἐκγελᾰσθείητον	ἐκγελᾰσθείτην, ἐκγελᾰσθειήτην	ἐκγελᾰσθεῖμεν, ἐκγελᾰσθείημεν	ἐκγελᾰσθεῖτε, ἐκγελᾰσθείητε	ἐκγελᾰσθεῖεν, ἐκγελᾰσθείησᾰν
	imperative		ἐκγελᾰ́σθητῐ	ἐκγελᾰσθήτω	ἐκγελᾰ́σθητον	ἐκγελᾰσθήτων		ἐκγελᾰ́σθητε	ἐκγελᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐκγελᾰ́σαι			ἐκγελᾰ́σᾰσθαι		ἐκγελᾰσθῆναι
participle	m	ἐκγελᾰ́σᾱς			ἐκγελᾰσᾰ́μενος		ἐκγελᾰσθείς
	f	ἐκγελᾰ́σᾱσᾰ			ἐκγελᾰσᾰμένη		ἐκγελᾰσθεῖσᾰ
	n	ἐκγελᾰ́σᾰν			ἐκγελᾰσᾰ́μενον		ἐκγελᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐκγεγέλᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐκγεγέλᾰσμαι	ἐκγεγέλᾰσαι	ἐκγεγέλᾰσται	ἐκγεγέλᾰσθον	ἐκγεγέλᾰσθον	ἐκγεγελᾰ́σμεθᾰ	ἐκγεγέλᾰσθε	ἐκγεγελᾰ́σᾰται
	subjunctive	ἐκγεγελᾰσμένος ὦ	ἐκγεγελᾰσμένος ᾖς	ἐκγεγελᾰσμένος ᾖ	ἐκγεγελᾰσμένω ἦτον	ἐκγεγελᾰσμένω ἦτον	ἐκγεγελᾰσμένοι ὦμεν	ἐκγεγελᾰσμένοι ἦτε	ἐκγεγελᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκγεγελᾰσμένος εἴην	ἐκγεγελᾰσμένος εἴης	ἐκγεγελᾰσμένος εἴη	ἐκγεγελᾰσμένω εἴητον/εἶτον	ἐκγεγελᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐκγεγελᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐκγεγελᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐκγεγελᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐκγεγέλᾰσο	ἐκγεγελᾰ́σθω	ἐκγεγέλᾰσθον	ἐκγεγελᾰ́σθων		ἐκγεγέλᾰσθε	ἐκγεγελᾰ́σθων
						middle/passive
infinitive						ἐκγεγελᾰ́σθαι
participle	m					ἐκγεγελᾰσμένος
	f					ἐκγεγελᾰσμένη
	n					ἐκγεγελᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• > Greek: ξεγελάω / ξεγελώ (xegeláo / xegeló, “to fool, to trick”) (inherited)

References

• “ἐκγελάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐκγελάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἐκγελάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐκγελάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐκγελάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἐκγελάω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἐκγελάω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften