ἄτονος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-) +‎ τόνος (tónos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /á.to.nos/ → /ˈa.to.nos/ → /ˈa.to.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /á.to.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈa.to.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈa.to.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈa.to.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.to.nos/

Adjective

ἄτονος • (átonos) m or f (neuter ἄτονον); second declension

1. not stretched, relaxed

Declension

Second declension of ἄτονος; ἄτονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἄτονος átonos	ἄτονον átonon		ἀτόνω atónō	ἀτόνω atónō		ἄτονοι átonoi	ἄτονᾰ átona
Genitive		ἀτόνου atónou	ἀτόνου atónou		ἀτόνοιν atónoin	ἀτόνοιν atónoin		ἀτόνων atónōn	ἀτόνων atónōn
Dative		ἀτόνῳ atónōi	ἀτόνῳ atónōi		ἀτόνοιν atónoin	ἀτόνοιν atónoin		ἀτόνοις atónois	ἀτόνοις atónois
Accusative		ἄτονον átonon	ἄτονον átonon		ἀτόνω atónō	ἀτόνω atónō		ἀτόνους atónous	ἄτονᾰ átona
Vocative		ἄτονε átone	ἄτονον átonon		ἀτόνω atónō	ἀτόνω atónō		ἄτονοι átonoi	ἄτονᾰ átona
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀτόνως atónōs			ἀτονώτερος atonṓteros			ἀτονώτᾰτος atonṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀτονέω (atonéō)
• ἀτονίᾱ (atoníā)
• ἀτονόω (atonóō)

Descendants

• Greek: άτονος (átonos)
• → Catalan: àton
• → French: atone
• → Italian: atono
• → Portuguese: átono
• → Spanish: átono

Further reading

• ἄτονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἄτονος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἄτονος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἄτονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press