ἁμαρτανόντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ha.mar.ta.nón.tɔːn/ → /a.mar.taˈnon.ton/ → /a.mar.taˈnon.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.mar.ta.nón.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)a.mar.taˈnon.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.mar.taˈnon.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.mar.taˈnon.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.mar.taˈnon.don/

Verb

ἁμαρτᾰνόντων • (hamartănóntōn)

1. third-person plural present active imperative of ἁμαρτάνω (hamartánō)

Participle

ἁμαρτᾰνόντων • (hamartănóntōn)

1. masculine/neuter genitive plural of ἁμαρτάνων (hamartánōn)