ἀποχράω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀποχρέω (apokhréō) — Doric

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ χράω (khráō, “to declare”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.kʰrá.ɔː/ → /a.poˈxra.o/ → /a.poˈxra.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.kʰrá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈkʰra.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈxra.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈxra.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈxra.o/

Verb

ἀποχράω • (apokhráō)

1. (intransitive) to suffice, be sufficient, be enough
2. (passive voice) to be contented [with dative ‘with’]
3. (middle voice) to use to the full [with dative]
4. (middle voice) to abuse, misuse [with dative]
5. (middle voice, transitive) to use up, destroy

Conjugation

   Present: ἀποχρῶ, ἀποχρῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποχρῶ	ἀποχρῇς	ἀποχρῇ	ἀποχρῆτον	ἀποχρῆτον	ἀποχρῶμεν	ἀποχρῆτε	ἀποχρῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποχρῶ	ἀποχρῇς	ἀποχρῇ	ἀποχρῆτον	ἀποχρῆτον	ἀποχρῶμεν	ἀποχρῆτε	ἀποχρῶσῐ(ν)
	optative	ἀποχρῴην, ἀποχρῷμῐ	ἀποχρῴης, ἀποχρῷς	ἀποχρῴη, ἀποχρῷ	ἀποχρῷτον, ἀποχρῴητον	ἀποχρῴτην, ἀποχρῳήτην	ἀποχρῷμεν, ἀποχρῴημεν	ἀποχρῷτε, ἀποχρῴητε	ἀποχρῷεν, ἀποχρῴησᾰν
	imperative		ἀπόχρη	ἀποχρήτω	ἀποχρῆτον	ἀποχρήτων		ἀποχρῆτε	ἀποχρώντων
middle/ passive	indicative	ἀποχρῶμαι	ἀποχρῇ	ἀποχρῆται	ἀποχρῆσθον	ἀποχρῆσθον	ἀποχρώμεθᾰ	ἀποχρῆσθε	ἀποχρῶνται
	subjunctive	ἀποχρῶμαι	ἀποχρῇ	ἀποχρῆται	ἀποχρῆσθον	ἀποχρῆσθον	ἀποχρώμεθᾰ	ἀποχρῆσθε	ἀποχρῶνται
	optative	ἀποχρῴμην	ἀποχρῷο	ἀποχρῷτο	ἀποχρῷσθον	ἀποχρῴσθην	ἀποχρῴμεθᾰ	ἀποχρῷσθε	ἀποχρῷντο
	imperative		ἀποχρῶ	ἀποχρήσθω	ἀποχρῆσθον	ἀποχρήσθων		ἀποχρῆσθε	ἀποχρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποχρῆν				ἀποχρῆσθαι
participle	m	ἀποχρῶν				ἀποχρώμενος
	f	ἀποχρῶσᾰ				ἀποχρωμένη
	n	ἀποχρῶν				ἀποχρώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀποχρᾰ́ω, ἀποχρᾰ́ομαι (Ionic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποχρᾰ́ω	ἀποχρᾰ́εις	ἀποχρᾰ́ει	ἀποχρᾰ́ετον	ἀποχρᾰ́ετον	ἀποχρᾰ́ομεν	ἀποχρᾰ́ετε	ἀποχρᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποχρᾰ́ω	ἀποχρᾰ́ῃς	ἀποχρᾰ́ῃ	ἀποχρᾰ́ητον	ἀποχρᾰ́ητον	ἀποχρᾰ́ωμεν	ἀποχρᾰ́ητε	ἀποχρᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀποχρᾰ́οιμῐ	ἀποχρᾰ́οις	ἀποχρᾰ́οι	ἀποχρᾰ́οιτον	ἀποχρᾰοίτην	ἀποχρᾰ́οιμεν	ἀποχρᾰ́οιτε	ἀποχρᾰ́οιεν
	imperative		ἀπόχρᾰε	ἀποχρᾰέτω	ἀποχρᾰ́ετον	ἀποχρᾰέτων		ἀποχρᾰ́ετε	ἀποχρᾰόντων
middle/ passive	indicative	ἀποχρᾰ́ομαι	ἀποχρᾰ́εαι	ἀποχρᾰ́εται	ἀποχρᾰ́εσθον	ἀποχρᾰ́εσθον	ἀποχρᾰόμεθᾰ	ἀποχρᾰ́εσθε	ἀποχρᾰ́ονται
	subjunctive	ἀποχρᾰ́ωμαι	ἀποχρᾰ́ηαι	ἀποχρᾰ́ηται	ἀποχρᾰ́ησθον	ἀποχρᾰ́ησθον	ἀποχρᾰώμεθᾰ	ἀποχρᾰ́ησθε	ἀποχρᾰ́ωνται
	optative	ἀποχρᾰοίμην	ἀποχρᾰ́οιο	ἀποχρᾰ́οιτο	ἀποχρᾰ́οισθον	ἀποχρᾰοίσθην	ἀποχρᾰοίμεθᾰ	ἀποχρᾰ́οισθε	ἀποχρᾰοίᾰτο
	imperative		ἀποχρᾰ́ευ	ἀποχρᾰέσθω	ἀποχρᾰ́εσθον	ἀποχρᾰέσθων		ἀποχρᾰ́εσθε	ἀποχρᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποχρᾰ́ειν				ἀποχρᾰ́εσθαι
participle	m	ἀποχρᾰ́ων				ἀποχρεώμενος
	f	ἀποχρᾰ́ουσᾰ				ἀποχρεωμένη
	n	ἀποχρᾰ́ον				ἀποχρεώμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀποχρῶ, ἀποχρῶμαι (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποχρῶ	ἀποχρᾷς	ἀποχρᾷ	ἀποχρᾶτον	ἀποχρᾶτον	ἀποχρῶμεν	ἀποχρᾶτε	ἀποχρῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποχρῶ	ἀποχρᾷς	ἀποχρᾷ	ἀποχρᾶτον	ἀποχρᾶτον	ἀποχρῶμεν	ἀποχρᾶτε	ἀποχρῶσῐ(ν)
	optative	ἀποχρῷμι	ἀποχρῷς	ἀποχρῷ	ἀποχρῷτον	ἀποχρῴτην	ἀποχρῷμεν	ἀποχρῷτε	ἀποχρῷεν
	imperative		ἀπόχρᾱ	ἀποχρᾱ́τω	ἀποχρᾶτον	ἀποχρᾱ́των		ἀποχρᾶτε	ἀποχρώντων
middle/ passive	indicative	ἀποχρῶμαι	ἀποχρᾷ	ἀποχρᾶται	ἀποχρᾶσθον	ἀποχρᾶσθον	ἀποχρώμεθᾰ	ἀποχρᾶσθε	ἀποχρῶνται
	subjunctive	ἀποχρῶμαι	ἀποχρᾷ	ἀποχρᾶται	ἀποχρᾶσθον	ἀποχρᾶσθον	ἀποχρώμεθᾰ	ἀποχρᾶσθε	ἀποχρῶνται
	optative	ἀποχρῴμην	ἀποχρῷο	ἀποχρῷτο	ἀποχρῷσθον	ἀποχρῴσθην	ἀποχρῴμεθᾰ	ἀποχρῷσθε	ἀποχρῴᾰτο
	imperative		ἀποχρῶ	ἀποχρᾱ́σθω	ἀποχρᾶσθον	ἀποχρᾱ́σθων		ἀποχρᾶσθε	ἀποχρᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποχρᾶν				ἀποχρᾶσθαι
participle	m	ἀποχρῶν				ἀποχρεώμενος
	f	ἀποχρῶσᾰ				ἀποχρεωμένη
	n	ἀποχρῶν				ἀποχρεώμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέχρων, ἀπεχρώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέχρων	ἀπέχρης	ἀπέχρη	ἀπεχρῆτον	ἀπεχρήτην	ἀπεχρῶμεν	ἀπεχρῆτε	ἀπέχρων
middle/ passive	indicative	ἀπεχρώμην	ἀπεχρῶ	ἀπεχρῆτο	ἀπεχρῆσθον	ἀπεχρήσθην	ἀπεχρώμεθᾰ	ἀπεχρῆσθε	ἀπεχρῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέχρᾰον, ἀπεχρᾰόμην (Ionic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέχρᾰον	ἀπέχρᾰες	ἀπέχρᾰε(ν)	ἀπεχρᾰ́ετον	ἀπεχρᾰέτην	ἀπεχρᾰ́ομεν	ἀπεχρᾰ́ετε	ἀπέχρᾰον
middle/ passive	indicative	ἀπεχρᾰόμην	ἀπεχρᾰ́ου	ἀπεχρᾰ́ετο	ἀπεχρᾰ́εσθον	ἀπεχρᾰέσθην	ἀπεχρᾰόμεθᾰ	ἀπεχρᾰ́εσθε	ἀπεχρᾰ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέχρων, ἀπεχρώμην (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέχρων	ἀπέχρᾱς	ἀπέχρᾱ	ἀπεχρᾶτον	ἀπεχρᾱ́την	ἀπεχρῶμεν	ἀπεχρᾶτε	ἀπέχρων
middle/ passive	indicative	ἀπεχρώμην	ἀπεχρῶ	ἀπεχρᾶτο	ἀπεχρᾶσθον	ἀπεχρᾱ́σθην	ἀπεχρώμεθᾰ	ἀπεχρᾶσθε	ἀπεχρῶντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποχρήσω, ἀποχρήσομαι, ἀποχρησθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποχρήσω	ἀποχρήσεις	ἀποχρήσει	ἀποχρήσετον	ἀποχρήσετον	ἀποχρήσομεν	ἀποχρήσετε	ἀποχρήσουσῐ(ν)
	optative	ἀποχρήσοιμῐ	ἀποχρήσοις	ἀποχρήσοι	ἀποχρήσοιτον	ἀποχρησοίτην	ἀποχρήσοιμεν	ἀποχρήσοιτε	ἀποχρήσοιεν
middle	indicative	ἀποχρήσομαι	ἀποχρήσῃ, ἀποχρήσει	ἀποχρήσεται	ἀποχρήσεσθον	ἀποχρήσεσθον	ἀποχρησόμεθᾰ	ἀποχρήσεσθε	ἀποχρήσονται
	optative	ἀποχρησοίμην	ἀποχρήσοιο	ἀποχρήσοιτο	ἀποχρήσοισθον	ἀποχρησοίσθην	ἀποχρησοίμεθᾰ	ἀποχρήσοισθε	ἀποχρήσοιντο
passive	indicative	ἀποχρησθήσομαι	ἀποχρησθήσῃ	ἀποχρησθήσεται	ἀποχρησθήσεσθον	ἀποχρησθήσεσθον	ἀποχρησθησόμεθᾰ	ἀποχρησθήσεσθε	ἀποχρησθήσονται
	optative	ἀποχρησθησοίμην	ἀποχρησθήσοιο	ἀποχρησθήσοιτο	ἀποχρησθήσοισθον	ἀποχρησθησοίσθην	ἀποχρησθησοίμεθᾰ	ἀποχρησθήσοισθε	ἀποχρησθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποχρήσειν			ἀποχρήσεσθαι		ἀποχρησθήσεσθαι
participle	m	ἀποχρήσων			ἀποχρησόμενος		ἀποχρησθησόμενος
	f	ἀποχρήσουσᾰ			ἀποχρησομένη		ἀποχρησθησομένη
	n	ἀποχρῆσον			ἀποχρησόμενον		ἀποχρησθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέχρησᾰ, ἀπεχρησᾰ́μην, ἀπεχρήσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέχρησᾰ	ἀπέχρησᾰς	ἀπέχρησε(ν)	ἀπεχρήσᾰτον	ἀπεχρησᾰ́την	ἀπεχρήσᾰμεν	ἀπεχρήσᾰτε	ἀπέχρησᾰν
	subjunctive	ἀποχρήσω	ἀποχρήσῃς	ἀποχρήσῃ	ἀποχρήσητον	ἀποχρήσητον	ἀποχρήσωμεν	ἀποχρήσητε	ἀποχρήσωσῐ(ν)
	optative	ἀποχρήσαιμῐ	ἀποχρήσειᾰς, ἀποχρήσαις	ἀποχρήσειε(ν), ἀποχρήσαι	ἀποχρήσαιτον	ἀποχρησαίτην	ἀποχρήσαιμεν	ἀποχρήσαιτε	ἀποχρήσειᾰν, ἀποχρήσαιεν
	imperative		ἀπόχρησον	ἀποχρησᾰ́τω	ἀποχρήσᾰτον	ἀποχρησᾰ́των		ἀποχρήσᾰτε	ἀποχρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεχρησᾰ́μην	ἀπεχρήσω	ἀπεχρήσᾰτο	ἀπεχρήσᾰσθον	ἀπεχρησᾰ́σθην	ἀπεχρησᾰ́μεθᾰ	ἀπεχρήσᾰσθε	ἀπεχρήσᾰντο
	subjunctive	ἀποχρήσωμαι	ἀποχρήσῃ	ἀποχρήσηται	ἀποχρήσησθον	ἀποχρήσησθον	ἀποχρησώμεθᾰ	ἀποχρήσησθε	ἀποχρήσωνται
	optative	ἀποχρησαίμην	ἀποχρήσαιο	ἀποχρήσαιτο	ἀποχρήσαισθον	ἀποχρησαίσθην	ἀποχρησαίμεθᾰ	ἀποχρήσαισθε	ἀποχρήσαιντο
	imperative		ἀπόχρησαι	ἀποχρησᾰ́σθω	ἀποχρήσᾰσθον	ἀποχρησᾰ́σθων		ἀποχρήσᾰσθε	ἀποχρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεχρήσθην	ἀπεχρήσθης	ἀπεχρήσθη	ἀπεχρήσθητον	ἀπεχρησθήτην	ἀπεχρήσθημεν	ἀπεχρήσθητε	ἀπεχρήσθησᾰν
	subjunctive	ἀποχρησθῶ	ἀποχρησθῇς	ἀποχρησθῇ	ἀποχρησθῆτον	ἀποχρησθῆτον	ἀποχρησθῶμεν	ἀποχρησθῆτε	ἀποχρησθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποχρησθείην	ἀποχρησθείης	ἀποχρησθείη	ἀποχρησθεῖτον, ἀποχρησθείητον	ἀποχρησθείτην, ἀποχρησθειήτην	ἀποχρησθεῖμεν, ἀποχρησθείημεν	ἀποχρησθεῖτε, ἀποχρησθείητε	ἀποχρησθεῖεν, ἀποχρησθείησᾰν
	imperative		ἀποχρήσθητῐ	ἀποχρησθήτω	ἀποχρήσθητον	ἀποχρησθήτων		ἀποχρήσθητε	ἀποχρησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποχρῆσαι			ἀποχρήσᾰσθαι		ἀποχρησθῆναι
participle	m	ἀποχρήσᾱς			ἀποχρησᾰ́μενος		ἀποχρησθείς
	f	ἀποχρήσᾱσᾰ			ἀποχρησᾰμένη		ἀποχρησθεῖσᾰ
	n	ἀποχρῆσᾰν			ἀποχρησᾰ́μενον		ἀποχρησθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀποχράω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποχράω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποχράω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀποχράω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • abuse idem, page 5.
  • avail idem, page 54.
  • misapply idem, page 532.
  • misuse idem, page 536.
  • prostitute idem, page 653.
  • use idem, page 940.