ἀπορέω

Ancient Greek

Etymology

ἄπορος (áporos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.ré.ɔː/ → /a.poˈre.o/ → /a.poˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈre.o/

Verb

ἀπορέω • (aporéō)

1. to be at a loss
2. to be in need of

Conjugation

   Present: ἀπορέω, ἀπορέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορέω	ἀπορέεις	ἀπορέει	ἀπορέετον	ἀπορέετον	ἀπορέομεν	ἀπορέετε	ἀπορέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπορέω	ἀπορέῃς	ἀπορέῃ	ἀπορέητον	ἀπορέητον	ἀπορέωμεν	ἀπορέητε	ἀπορέωσῐ(ν)
	optative	ἀπορέοιμῐ	ἀπορέοις	ἀπορέοι	ἀπορέοιτον	ἀπορεοίτην	ἀπορέοιμεν	ἀπορέοιτε	ἀπορέοιεν
	imperative		ἀπόρεε	ἀπορεέτω	ἀπορέετον	ἀπορεέτων		ἀπορέετε	ἀπορεόντων
middle/ passive	indicative	ἀπορέομαι	ἀπορέῃ, ἀπορέει	ἀπορέεται	ἀπορέεσθον	ἀπορέεσθον	ἀπορεόμεθᾰ	ἀπορέεσθε	ἀπορέονται
	subjunctive	ἀπορέωμαι	ἀπορέῃ	ἀπορέηται	ἀπορέησθον	ἀπορέησθον	ἀπορεώμεθᾰ	ἀπορέησθε	ἀπορέωνται
	optative	ἀπορεοίμην	ἀπορέοιο	ἀπορέοιτο	ἀπορέοισθον	ἀπορεοίσθην	ἀπορεοίμεθᾰ	ἀπορέοισθε	ἀπορέοιντο
	imperative		ἀπορέου	ἀπορεέσθω	ἀπορέεσθον	ἀπορεέσθων		ἀπορέεσθε	ἀπορεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπορέειν				ἀπορέεσθαι
participle	m	ἀπορέων				ἀπορεόμενος
	f	ἀπορέουσᾰ				ἀπορεομένη
	n	ἀπορέον				ἀπορεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀπορῶ, ἀποροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορῶ	ἀπορεῖς	ἀπορεῖ	ἀπορεῖτον	ἀπορεῖτον	ἀποροῦμεν	ἀπορεῖτε	ἀποροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπορῶ	ἀπορῇς	ἀπορῇ	ἀπορῆτον	ἀπορῆτον	ἀπορῶμεν	ἀπορῆτε	ἀπορῶσῐ(ν)
	optative	ἀποροίην, ἀποροῖμῐ	ἀποροίης, ἀποροῖς	ἀποροίη, ἀποροῖ	ἀποροῖτον, ἀποροίητον	ἀποροίτην, ἀποροιήτην	ἀποροῖμεν, ἀποροίημεν	ἀποροῖτε, ἀποροίητε	ἀποροῖεν, ἀποροίησᾰν
	imperative		ἀπόρει	ἀπορείτω	ἀπορεῖτον	ἀπορείτων		ἀπορεῖτε	ἀπορούντων
middle/ passive	indicative	ἀποροῦμαι	ἀπορεῖ, ἀπορῇ	ἀπορεῖται	ἀπορεῖσθον	ἀπορεῖσθον	ἀπορούμεθᾰ	ἀπορεῖσθε	ἀποροῦνται
	subjunctive	ἀπορῶμαι	ἀπορῇ	ἀπορῆται	ἀπορῆσθον	ἀπορῆσθον	ἀπορώμεθᾰ	ἀπορῆσθε	ἀπορῶνται
	optative	ἀποροίμην	ἀποροῖο	ἀποροῖτο	ἀποροῖσθον	ἀποροίσθην	ἀποροίμεθᾰ	ἀποροῖσθε	ἀποροῖντο
	imperative		ἀποροῦ	ἀπορείσθω	ἀπορεῖσθον	ἀπορείσθων		ἀπορεῖσθε	ἀπορείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπορεῖν				ἀπορεῖσθαι
participle	m	ἀπορῶν				ἀπορούμενος
	f	ἀποροῦσᾰ				ἀπορουμένη
	n	ἀποροῦν				ἀπορούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠπόρεον, ἠπορεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπόρεον	ἠπόρεες	ἠπόρεε(ν)	ἠπορέετον	ἠπορεέτην	ἠπορέομεν	ἠπορέετε	ἠπόρεον
middle/ passive	indicative	ἠπορεόμην	ἠπορέου	ἠπορέετο	ἠπορέεσθον	ἠπορεέσθην	ἠπορεόμεθᾰ	ἠπορέεσθε	ἠπορέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠπόρουν, ἠπορούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπόρουν	ἠπόρεις	ἠπόρει	ἠπορεῖτον	ἠπορείτην	ἠποροῦμεν	ἠπορεῖτε	ἠπόρουν
middle/ passive	indicative	ἠπορούμην	ἠποροῦ	ἠπορεῖτο	ἠπορεῖσθον	ἠπορείσθην	ἠπορούμεθᾰ	ἠπορεῖσθε	ἠποροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπορήσω, ἀπορήσομαι, ἀπορηθησήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορήσω	ἀπορήσεις	ἀπορήσει	ἀπορήσετον	ἀπορήσετον	ἀπορήσομεν	ἀπορήσετε	ἀπορήσουσῐ(ν)
	optative	ἀπορήσοιμῐ	ἀπορήσοις	ἀπορήσοι	ἀπορήσοιτον	ἀπορησοίτην	ἀπορήσοιμεν	ἀπορήσοιτε	ἀπορήσοιεν
middle	indicative	ἀπορήσομαι	ἀπορήσῃ, ἀπορήσει	ἀπορήσεται	ἀπορήσεσθον	ἀπορήσεσθον	ἀπορησόμεθᾰ	ἀπορήσεσθε	ἀπορήσονται
	optative	ἀπορησοίμην	ἀπορήσοιο	ἀπορήσοιτο	ἀπορήσοισθον	ἀπορησοίσθην	ἀπορησοίμεθᾰ	ἀπορήσοισθε	ἀπορήσοιντο
passive	indicative	ἀπορηθησήσομαι	ἀπορηθησήσῃ	ἀπορηθησήσεται	ἀπορηθησήσεσθον	ἀπορηθησήσεσθον	ἀπορηθησησόμεθᾰ	ἀπορηθησήσεσθε	ἀπορηθησήσονται
	optative	ἀπορηθησησοίμην	ἀπορηθησήσοιο	ἀπορηθησήσοιτο	ἀπορηθησήσοισθον	ἀπορηθησησοίσθην	ἀπορηθησησοίμεθᾰ	ἀπορηθησήσοισθε	ἀπορηθησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀπορήσειν			ἀπορήσεσθαι		ἀπορηθησήσεσθαι
participle	m	ἀπορήσων			ἀπορησόμενος		ἀπορηθησησόμενος
	f	ἀπορήσουσᾰ			ἀπορησομένη		ἀπορηθησησομένη
	n	ἀπορῆσον			ἀπορησόμενον		ἀπορηθησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠπόρησᾰ, ἠπορησᾰ́μην, ἠπορηθήσην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπόρησᾰ	ἠπόρησᾰς	ἠπόρησε(ν)	ἠπορήσᾰτον	ἠπορησᾰ́την	ἠπορήσᾰμεν	ἠπορήσᾰτε	ἠπόρησᾰν
	subjunctive	ἀπορήσω	ἀπορήσῃς	ἀπορήσῃ	ἀπορήσητον	ἀπορήσητον	ἀπορήσωμεν	ἀπορήσητε	ἀπορήσωσῐ(ν)
	optative	ἀπορήσαιμῐ	ἀπορήσειᾰς, ἀπορήσαις	ἀπορήσειε(ν), ἀπορήσαι	ἀπορήσαιτον	ἀπορησαίτην	ἀπορήσαιμεν	ἀπορήσαιτε	ἀπορήσειᾰν, ἀπορήσαιεν
	imperative		ἀπόρησον	ἀπορησᾰ́τω	ἀπορήσᾰτον	ἀπορησᾰ́των		ἀπορήσᾰτε	ἀπορησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠπορησᾰ́μην	ἠπορήσω	ἠπορήσᾰτο	ἠπορήσᾰσθον	ἠπορησᾰ́σθην	ἠπορησᾰ́μεθᾰ	ἠπορήσᾰσθε	ἠπορήσᾰντο
	subjunctive	ἀπορήσωμαι	ἀπορήσῃ	ἀπορήσηται	ἀπορήσησθον	ἀπορήσησθον	ἀπορησώμεθᾰ	ἀπορήσησθε	ἀπορήσωνται
	optative	ἀπορησαίμην	ἀπορήσαιο	ἀπορήσαιτο	ἀπορήσαισθον	ἀπορησαίσθην	ἀπορησαίμεθᾰ	ἀπορήσαισθε	ἀπορήσαιντο
	imperative		ἀπόρησαι	ἀπορησᾰ́σθω	ἀπορήσᾰσθον	ἀπορησᾰ́σθων		ἀπορήσᾰσθε	ἀπορησᾰ́σθων
passive	indicative	ἠπορηθήσην	ἠπορηθήσης	ἠπορηθήση	ἠπορηθήσητον	ἠπορηθησήτην	ἠπορηθήσημεν	ἠπορηθήσητε	ἠπορηθήσησᾰν
	subjunctive	ἀπορηθησῶ	ἀπορηθησῇς	ἀπορηθησῇ	ἀπορηθησῆτον	ἀπορηθησῆτον	ἀπορηθησῶμεν	ἀπορηθησῆτε	ἀπορηθησῶσῐ(ν)
	optative	ἀπορηθησείην	ἀπορηθησείης	ἀπορηθησείη	ἀπορηθησεῖτον, ἀπορηθησείητον	ἀπορηθησείτην, ἀπορηθησειήτην	ἀπορηθησεῖμεν, ἀπορηθησείημεν	ἀπορηθησεῖτε, ἀπορηθησείητε	ἀπορηθησεῖεν, ἀπορηθησείησᾰν
	imperative		ἀπορηθήσηθῐ	ἀπορηθησήτω	ἀπορηθήσητον	ἀπορηθησήτων		ἀπορηθήσητε	ἀπορηθησέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπορῆσαι			ἀπορήσᾰσθαι		ἀπορηθησῆναι
participle	m	ἀπορήσᾱς			ἀπορησᾰ́μενος		ἀπορηθησείς
	f	ἀπορήσᾱσᾰ			ἀπορησᾰμένη		ἀπορηθησεῖσᾰ
	n	ἀπορῆσᾰν			ἀπορησᾰ́μενον		ἀπορηθησέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠπόρηκᾰ, ἠπόρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπόρηκᾰ	ἠπόρηκᾰς	ἠπόρηκε(ν)	ἠπορήκᾰτον	ἠπορήκᾰτον	ἠπορήκᾰμεν	ἠπορήκᾰτε	ἠπορήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠπορήκω	ἠπορήκῃς	ἠπορήκῃ	ἠπορήκητον	ἠπορήκητον	ἠπορήκωμεν	ἠπορήκητε	ἠπορήκωσῐ(ν)
	optative	ἠπορήκοιμῐ, ἠπορηκοίην	ἠπορήκοις, ἠπορηκοίης	ἠπορήκοι, ἠπορηκοίη	ἠπορήκοιτον	ἠπορηκοίτην	ἠπορήκοιμεν	ἠπορήκοιτε	ἠπορήκοιεν
	imperative		ἠπόρηκε	ἠπορηκέτω	ἠπορήκετον	ἠπορηκέτων		ἠπορήκετε	ἠπορηκόντων
middle/ passive	indicative	ἠπόρημαι	ἠπόρησαι	ἠπόρηται	ἠπόρησθον	ἠπόρησθον	ἠπορήμεθᾰ	ἠπόρησθε	ἠπόρηνται
	subjunctive	ἠπορημένος ὦ	ἠπορημένος ᾖς	ἠπορημένος ᾖ	ἠπορημένω ἦτον	ἠπορημένω ἦτον	ἠπορημένοι ὦμεν	ἠπορημένοι ἦτε	ἠπορημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠπορημένος εἴην	ἠπορημένος εἴης	ἠπορημένος εἴη	ἠπορημένω εἴητον/εἶτον	ἠπορημένω εἰήτην/εἴτην	ἠπορημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠπορημένοι εἴητε/εἶτε	ἠπορημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠπόρησο	ἠπορήσθω	ἠπόρησθον	ἠπορήσθων		ἠπόρησθε	ἠπορήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠπορηκέναι				ἠπορῆσθαι
participle	m	ἠπορηκώς				ἠπορημένος
	f	ἠπορηκυῖᾰ				ἠπορημένη
	n	ἠπορηκός				ἠπορημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀπορέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀπορέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀπορέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G639 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • bewilder idem, page 77.
  • debate idem, page 199.
  • despair idem, page 216.
  • difficulty idem, page 223.
  • dilemma idem, page 224.
  • distract idem, page 242.
  • distress idem, page 242.
  • do idem, page 245.
  • doubt idem, page 248.
  • embarrass idem, page 266.
  • fluctuate idem, page 330.
  • halt idem, page 381.
  • helpless idem, page 396.
  • hesitate idem, page 398.
  • irresolute idem, page 460.
  • know idem, page 471.
  • lack idem, page 473.
  • loss idem, page 500.
  • need idem, page 554.
  • perplex idem, page 607.
  • predicament idem, page 634.
  • press idem, page 637.
  • puzzle idem, page 662.
  • question idem, page 665.
  • require idem, page 700.
  • sea idem, page 744.
  • stick idem, page 816.
  • strait idem, page 822.
  • straiten idem, page 823.
  • strand idem, page 823.
  • suspense idem, page 845.
  • trouble idem, page 897.
  • uncertain idem, page 909.
  • undecided idem, page 912.
  • vacillate idem, page 942.
  • want idem, page 961.
  • waver idem, page 967.
  • wit idem, page 983.