ἀποπλέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.plé.ɔːn/ → /a.poˈple.on/ → /a.poˈple.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.plé.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈple.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈple.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈple.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈple.on/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ἀ by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

ἀποπλέων • (apopléōn) m (feminine ἀποπλέουσᾰ, neuter ἀποπλέον); first/third declension

1. present active participle of ἀποπλέω (apopléō)

Declension

First and third declension of ᾰ̓ποπλέων; ᾰ̓ποπλέουσᾰ; ᾰ̓ποπλέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓ποπλέων ăpopléōn	ᾰ̓ποπλέουσᾰ ăpopléousă	ᾰ̓ποπλέον ăpopléon		ᾰ̓ποπλέοντε ăpopléonte	ᾰ̓ποπλεούσᾱ ăpopleoúsā	ᾰ̓ποπλέοντε ăpopléonte		ᾰ̓ποπλέοντες ăpopléontes	ᾰ̓ποπλέουσαι ăpopléousai	ᾰ̓ποπλέοντᾰ ăpopléontă
Genitive		ᾰ̓ποπλέοντος ăpopléontos	ᾰ̓ποπλεούσης ăpopleoúsēs	ᾰ̓ποπλέοντος ăpopléontos		ᾰ̓ποπλεόντοιν ăpopleóntoin	ᾰ̓ποπλεούσαιν ăpopleoúsain	ᾰ̓ποπλεόντοιν ăpopleóntoin		ᾰ̓ποπλεόντων ăpopleóntōn	ᾰ̓ποπλεουσῶν ăpopleousôn	ᾰ̓ποπλεόντων ăpopleóntōn
Dative		ᾰ̓ποπλέοντῐ ăpopléontĭ	ᾰ̓ποπλεούσῃ ăpopleoúsēi	ᾰ̓ποπλέοντῐ ăpopléontĭ		ᾰ̓ποπλεόντοιν ăpopleóntoin	ᾰ̓ποπλεούσαιν ăpopleoúsain	ᾰ̓ποπλεόντοιν ăpopleóntoin		ᾰ̓ποπλέουσῐ / ᾰ̓ποπλέουσῐν ăpopléousĭ(n)	ᾰ̓ποπλεούσαις ăpopleoúsais	ᾰ̓ποπλέουσῐ / ᾰ̓ποπλέουσῐν ăpopléousĭ(n)
Accusative		ᾰ̓ποπλέοντᾰ ăpopléontă	ᾰ̓ποπλέουσᾰν ăpopléousăn	ᾰ̓ποπλέον ăpopléon		ᾰ̓ποπλέοντε ăpopléonte	ᾰ̓ποπλεούσᾱ ăpopleoúsā	ᾰ̓ποπλέοντε ăpopléonte		ᾰ̓ποπλέοντᾰς ăpopléontăs	ᾰ̓ποπλεούσᾱς ăpopleoúsās	ᾰ̓ποπλέοντᾰ ăpopléontă
Vocative		ᾰ̓ποπλέων ăpopléōn	ᾰ̓ποπλέουσᾰ ăpopléousă	ᾰ̓ποπλέον ăpopléon		ᾰ̓ποπλέοντε ăpopléonte	ᾰ̓ποπλεούσᾱ ăpopleoúsā	ᾰ̓ποπλέοντε ăpopléonte		ᾰ̓ποπλέοντες ăpopléontes	ᾰ̓ποπλέουσαι ăpopléousai	ᾰ̓ποπλέοντᾰ ăpopléontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓ποπλεόντως ăpopleóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.