ἀπειθέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀπιθέω (apithéō) — Epic

Etymology

ἀ- (a-, “un-”) +‎ πειθ- (peith-, “obey”) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.peː.tʰé.ɔː/ → /a.piˈθe.o/ → /a.piˈθe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.peː.tʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.piˈtʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.piˈθe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.piˈθe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.piˈθe.o/

Verb

ἀπειθέω • (apeithéō)

1. to disobey

Conjugation

   Present: ἀπειθέω, ἀπειθέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπειθέω	ἀπειθέεις	ἀπειθέει	ἀπειθέετον	ἀπειθέετον	ἀπειθέομεν	ἀπειθέετε	ἀπειθέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπειθέω	ἀπειθέῃς	ἀπειθέῃ	ἀπειθέητον	ἀπειθέητον	ἀπειθέωμεν	ἀπειθέητε	ἀπειθέωσῐ(ν)
	optative	ἀπειθέοιμῐ	ἀπειθέοις	ἀπειθέοι	ἀπειθέοιτον	ἀπειθεοίτην	ἀπειθέοιμεν	ἀπειθέοιτε	ἀπειθέοιεν
	imperative		ἀπείθεε	ἀπειθεέτω	ἀπειθέετον	ἀπειθεέτων		ἀπειθέετε	ἀπειθεόντων
middle/ passive	indicative	ἀπειθέομαι	ἀπειθέῃ, ἀπειθέει	ἀπειθέεται	ἀπειθέεσθον	ἀπειθέεσθον	ἀπειθεόμεθᾰ	ἀπειθέεσθε	ἀπειθέονται
	subjunctive	ἀπειθέωμαι	ἀπειθέῃ	ἀπειθέηται	ἀπειθέησθον	ἀπειθέησθον	ἀπειθεώμεθᾰ	ἀπειθέησθε	ἀπειθέωνται
	optative	ἀπειθεοίμην	ἀπειθέοιο	ἀπειθέοιτο	ἀπειθέοισθον	ἀπειθεοίσθην	ἀπειθεοίμεθᾰ	ἀπειθέοισθε	ἀπειθέοιντο
	imperative		ἀπειθέου	ἀπειθεέσθω	ἀπειθέεσθον	ἀπειθεέσθων		ἀπειθέεσθε	ἀπειθεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπειθέειν				ἀπειθέεσθαι
participle	m	ἀπειθέων				ἀπειθεόμενος
	f	ἀπειθέουσᾰ				ἀπειθεομένη
	n	ἀπειθέον				ἀπειθεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀπειθῶ, ἀπειθοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπειθῶ	ἀπειθεῖς	ἀπειθεῖ	ἀπειθεῖτον	ἀπειθεῖτον	ἀπειθοῦμεν	ἀπειθεῖτε	ἀπειθοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπειθῶ	ἀπειθῇς	ἀπειθῇ	ἀπειθῆτον	ἀπειθῆτον	ἀπειθῶμεν	ἀπειθῆτε	ἀπειθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπειθοίην, ἀπειθοῖμῐ	ἀπειθοίης, ἀπειθοῖς	ἀπειθοίη, ἀπειθοῖ	ἀπειθοῖτον, ἀπειθοίητον	ἀπειθοίτην, ἀπειθοιήτην	ἀπειθοῖμεν, ἀπειθοίημεν	ἀπειθοῖτε, ἀπειθοίητε	ἀπειθοῖεν, ἀπειθοίησᾰν
	imperative		ἀπείθει	ἀπειθείτω	ἀπειθεῖτον	ἀπειθείτων		ἀπειθεῖτε	ἀπειθούντων
middle/ passive	indicative	ἀπειθοῦμαι	ἀπειθεῖ, ἀπειθῇ	ἀπειθεῖται	ἀπειθεῖσθον	ἀπειθεῖσθον	ἀπειθούμεθᾰ	ἀπειθεῖσθε	ἀπειθοῦνται
	subjunctive	ἀπειθῶμαι	ἀπειθῇ	ἀπειθῆται	ἀπειθῆσθον	ἀπειθῆσθον	ἀπειθώμεθᾰ	ἀπειθῆσθε	ἀπειθῶνται
	optative	ἀπειθοίμην	ἀπειθοῖο	ἀπειθοῖτο	ἀπειθοῖσθον	ἀπειθοίσθην	ἀπειθοίμεθᾰ	ἀπειθοῖσθε	ἀπειθοῖντο
	imperative		ἀπειθοῦ	ἀπειθείσθω	ἀπειθεῖσθον	ἀπειθείσθων		ἀπειθεῖσθε	ἀπειθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπειθεῖν				ἀπειθεῖσθαι
participle	m	ἀπειθῶν				ἀπειθούμενος
	f	ἀπειθοῦσᾰ				ἀπειθουμένη
	n	ἀπειθοῦν				ἀπειθούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπείθησᾰ, ἀπειθησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπείθησᾰ	ἀπείθησᾰς	ἀπείθησε(ν)	ἀπειθήσᾰτον	ἀπειθησᾰ́την	ἀπειθήσᾰμεν	ἀπειθήσᾰτε	ἀπείθησᾰν
	subjunctive	ἀπειθήσω	ἀπειθήσῃς	ἀπειθήσῃ	ἀπειθήσητον	ἀπειθήσητον	ἀπειθήσωμεν	ἀπειθήσητε	ἀπειθήσωσῐ(ν)
	optative	ἀπειθήσαιμῐ	ἀπειθήσειᾰς, ἀπειθήσαις	ἀπειθήσειε(ν), ἀπειθήσαι	ἀπειθήσαιτον	ἀπειθησαίτην	ἀπειθήσαιμεν	ἀπειθήσαιτε	ἀπειθήσειᾰν, ἀπειθήσαιεν
	imperative		ἀπείθησον	ἀπειθησᾰ́τω	ἀπειθήσᾰτον	ἀπειθησᾰ́των		ἀπειθήσᾰτε	ἀπειθησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπειθησᾰ́μην	ἀπειθήσω	ἀπειθήσᾰτο	ἀπειθήσᾰσθον	ἀπειθησᾰ́σθην	ἀπειθησᾰ́μεθᾰ	ἀπειθήσᾰσθε	ἀπειθήσᾰντο
	subjunctive	ἀπειθήσωμαι	ἀπειθήσῃ	ἀπειθήσηται	ἀπειθήσησθον	ἀπειθήσησθον	ἀπειθησώμεθᾰ	ἀπειθήσησθε	ἀπειθήσωνται
	optative	ἀπειθησαίμην	ἀπειθήσαιο	ἀπειθήσαιτο	ἀπειθήσαισθον	ἀπειθησαίσθην	ἀπειθησαίμεθᾰ	ἀπειθήσαισθε	ἀπειθήσαιντο
	imperative		ἀπείθησαι	ἀπειθησᾰ́σθω	ἀπειθήσᾰσθον	ἀπειθησᾰ́σθων		ἀπειθήσᾰσθε	ἀπειθησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀπειθῆσαι			ἀπειθήσᾰσθαι
participle	m	ἀπειθήσᾱς			ἀπειθησᾰ́μενος
	f	ἀπειθήσᾱσᾰ			ἀπειθησᾰμένη
	n	ἀπειθῆσᾰν			ἀπειθησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: απειθώ (apeithó)

Further reading

• “ἀπειθέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • disobey idem, page 235.
  • rebel idem, page 677.
  • revolt idem, page 711.