ἀντιπάσχω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ πάσχω (páskhō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ti.pás.kʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.tiˈpas.kʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /an.tiˈpas.xo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.tiˈpas.xo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.diˈpas.xo/

Verb

ἀντῐπάσχω • (antĭpáskhō)

to experience in turn or in return, experience the same
to have contrary qualities or effects

Inflection

Present: ἀντῐπᾰ́σχω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐπᾰ́σχω	ἀντῐπᾰ́σχεις	ἀντῐπᾰ́σχει	ἀντῐπᾰ́σχετον	ἀντῐπᾰ́σχετον	ἀντῐπᾰ́σχομεν	ἀντῐπᾰ́σχετε	ἀντῐπᾰ́σχουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντῐπᾰ́σχω	ἀντῐπᾰ́σχῃς	ἀντῐπᾰ́σχῃ	ἀντῐπᾰ́σχητον	ἀντῐπᾰ́σχητον	ἀντῐπᾰ́σχωμεν	ἀντῐπᾰ́σχητε	ἀντῐπᾰ́σχωσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπᾰ́σχοιμῐ	ἀντῐπᾰ́σχοις	ἀντῐπᾰ́σχοι	ἀντῐπᾰ́σχοιτον	ἀντῐπᾰσχοίτην	ἀντῐπᾰ́σχοιμεν	ἀντῐπᾰ́σχοιτε	ἀντῐπᾰ́σχοιεν
	imperative		ἀντῐ́πᾰσχε	ἀντῐπᾰσχέτω	ἀντῐπᾰ́σχετον	ἀντῐπᾰσχέτων		ἀντῐπᾰ́σχετε	ἀντῐπᾰσχόντων
		active
infinitive		ἀντῐπᾰ́σχειν
participle	m	ἀντῐπᾰ́σχων
	f	ἀντῐπᾰ́σχουσᾰ
	n	ἀντῐπᾰ́σχον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀντέπᾰσχον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντέπᾰσχον	ἀντέπᾰσχες	ἀντέπᾰσχε(ν)	ἀντεπᾰ́σχετον	ἀντεπᾰσχέτην	ἀντεπᾰ́σχομεν	ἀντεπᾰ́σχετε	ἀντέπᾰσχον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀντέπᾰθον, ἀντεπᾰθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντέπᾰθον	ἀντέπᾰθες	ἀντέπᾰθε(ν)	ἀντεπᾰ́θετον	ἀντεπᾰθέτην	ἀντεπᾰ́θομεν	ἀντεπᾰ́θετε	ἀντέπᾰθον
	subjunctive	ἀντῐπᾰ́θω	ἀντῐπᾰ́θῃς	ἀντῐπᾰ́θῃ	ἀντῐπᾰ́θητον	ἀντῐπᾰ́θητον	ἀντῐπᾰ́θωμεν	ἀντῐπᾰ́θητε	ἀντῐπᾰ́θωσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπᾰ́θοιμῐ	ἀντῐπᾰ́θοις	ἀντῐπᾰ́θοι	ἀντῐπᾰ́θοιτον	ἀντῐπᾰθοίτην	ἀντῐπᾰ́θοιμεν	ἀντῐπᾰ́θοιτε	ἀντῐπᾰ́θοιεν
	imperative		ἀντῐ́πᾰθε	ἀντῐπᾰθέτω	ἀντῐπᾰ́θετον	ἀντῐπᾰθέτων		ἀντῐπᾰ́θετε	ἀντῐπᾰθόντων
middle	indicative	ἀντεπᾰθόμην	ἀντεπᾰ́θου	ἀντεπᾰ́θετο	ἀντεπᾰ́θεσθον	ἀντεπᾰθέσθην	ἀντεπᾰθόμεθᾰ	ἀντεπᾰ́θεσθε	ἀντεπᾰ́θοντο
	subjunctive	ἀντῐπᾰ́θωμαι	ἀντῐπᾰ́θῃ	ἀντῐπᾰ́θηται	ἀντῐπᾰ́θησθον	ἀντῐπᾰ́θησθον	ἀντῐπᾰθώμεθᾰ	ἀντῐπᾰ́θησθε	ἀντῐπᾰ́θωνται
	optative	ἀντῐπᾰθοίμην	ἀντῐπᾰ́θοιο	ἀντῐπᾰ́θοιτο	ἀντῐπᾰ́θοισθον	ἀντῐπᾰθοίσθην	ἀντῐπᾰθοίμεθᾰ	ἀντῐπᾰ́θοισθε	ἀντῐπᾰ́θοιντο
	imperative		ἀντῐπᾰθοῦ	ἀντῐπᾰθέσθω	ἀντῐπᾰ́θεσθον	ἀντῐπᾰθέσθων		ἀντῐπᾰ́θεσθε	ἀντῐπᾰθέσθων
		active			middle
infinitive		ἀντῐπᾰθεῖν			ἀντῐπᾰθέσθαι
participle	m	ἀντῐπᾰθών			ἀντῐπᾰθόμενος
	f	ἀντῐπᾰθοῦσᾰ			ἀντῐπᾰθομένη
	n	ἀντῐπᾰθόν			ἀντῐπᾰθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀντῐπέπονθᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐπέπονθᾰ	ἀντῐπέπονθᾰς	ἀντῐπέπονθε(ν)	ἀντῐπεπόνθᾰτον	ἀντῐπεπόνθᾰτον	ἀντῐπεπόνθᾰμεν	ἀντῐπεπόνθᾰτε	ἀντῐπεπόνθᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντῐπεπόνθω	ἀντῐπεπόνθῃς	ἀντῐπεπόνθῃ	ἀντῐπεπόνθητον	ἀντῐπεπόνθητον	ἀντῐπεπόνθωμεν	ἀντῐπεπόνθητε	ἀντῐπεπόνθωσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπεπόνθοιμῐ, ἀντῐπεπονθοίην	ἀντῐπεπόνθοις, ἀντῐπεπονθοίης	ἀντῐπεπόνθοι, ἀντῐπεπονθοίη	ἀντῐπεπόνθοιτον	ἀντῐπεπονθοίτην	ἀντῐπεπόνθοιμεν	ἀντῐπεπόνθοιτε	ἀντῐπεπόνθοιεν
	imperative		ἀντῐπέπονθε	ἀντῐπεπονθέτω	ἀντῐπεπόνθετον	ἀντῐπεπονθέτων		ἀντῐπεπόνθετε	ἀντῐπεπονθόντων
		active
infinitive		ἀντῐπεπονθέναι
participle	m	ἀντῐπεπονθώς
	f	ἀντῐπεπονθυῖᾰ
	n	ἀντῐπεπονθός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading