ἀντιλέγω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ λέγω (légō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ti.lé.ɡɔː/ → /an.tiˈle.ɣo/ → /an.diˈle.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ti.lé.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.tiˈle.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.tiˈle.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.tiˈle.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.diˈle.ɣo/

Verb

ἀντῐλέγω • (antilégō)

1. to gainsay, contradict
2. to answer, reply (in opposition)
3. to speak against, argue against
4. to allege (in response)
5. to deny, dispute, counterclaim

Inflection

   Present: ἀντιλέγω, ἀντιλέγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντιλέγω	ἀντιλέγεις	ἀντιλέγει	ἀντιλέγετον	ἀντιλέγετον	ἀντιλέγομεν	ἀντιλέγετε	ἀντιλέγουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντιλέγω	ἀντιλέγῃς	ἀντιλέγῃ	ἀντιλέγητον	ἀντιλέγητον	ἀντιλέγωμεν	ἀντιλέγητε	ἀντιλέγωσῐ(ν)
	optative	ἀντιλέγοιμῐ	ἀντιλέγοις	ἀντιλέγοι	ἀντιλέγοιτον	ἀντιλεγοίτην	ἀντιλέγοιμεν	ἀντιλέγοιτε	ἀντιλέγοιεν
	imperative		ἀντίλεγε	ἀντιλεγέτω	ἀντιλέγετον	ἀντιλεγέτων		ἀντιλέγετε	ἀντιλεγόντων
middle/ passive	indicative	ἀντιλέγομαι	ἀντιλέγῃ, ἀντιλέγει	ἀντιλέγεται	ἀντιλέγεσθον	ἀντιλέγεσθον	ἀντιλεγόμεθᾰ	ἀντιλέγεσθε	ἀντιλέγονται
	subjunctive	ἀντιλέγωμαι	ἀντιλέγῃ	ἀντιλέγηται	ἀντιλέγησθον	ἀντιλέγησθον	ἀντιλεγώμεθᾰ	ἀντιλέγησθε	ἀντιλέγωνται
	optative	ἀντιλεγοίμην	ἀντιλέγοιο	ἀντιλέγοιτο	ἀντιλέγοισθον	ἀντιλεγοίσθην	ἀντιλεγοίμεθᾰ	ἀντιλέγοισθε	ἀντιλέγοιντο
	imperative		ἀντιλέγου	ἀντιλεγέσθω	ἀντιλέγεσθον	ἀντιλεγέσθων		ἀντιλέγεσθε	ἀντιλεγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντιλέγειν				ἀντιλέγεσθαι
participle	m	ἀντιλέγων				ἀντιλεγόμενος
	f	ἀντιλέγουσᾰ				ἀντιλεγομένη
	n	ἀντιλέγον				ἀντιλεγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀντέλεγον, ἀντελεγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντέλεγον	ἀντέλεγες	ἀντέλεγε(ν)	ἀντελέγετον	ἀντελεγέτην	ἀντελέγομεν	ἀντελέγετε	ἀντέλεγον
middle/ passive	indicative	ἀντελεγόμην	ἀντελέγου	ἀντελέγετο	ἀντελέγεσθον	ἀντελεγέσθην	ἀντελεγόμεθᾰ	ἀντελέγεσθε	ἀντελέγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντερέω, ἀντερέομαι, ἀντειρήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντερέω	ἀντερέεις	ἀντερέει	ἀντερέετον	ἀντερέετον	ἀντερέομεν	ἀντερέετε	ἀντερέουσῐ(ν)
	optative	ἀντερέοιμῐ	ἀντερέοις	ἀντερέοι	ἀντερέοιτον	ἀντερεοίτην	ἀντερέοιμεν	ἀντερέοιτε	ἀντερέοιεν
middle	indicative	ἀντερέομαι	ἀντερέῃ, ἀντερέει	ἀντερέεται	ἀντερέεσθον	ἀντερέεσθον	ἀντερεόμεθᾰ	ἀντερέεσθε	ἀντερέονται
	optative	ἀντερεοίμην	ἀντερέοιο	ἀντερέοιτο	ἀντερέοισθον	ἀντερεοίσθην	ἀντερεοίμεθᾰ	ἀντερέοισθε	ἀντερέοιντο
passive	indicative	ἀντειρήσομαι	ἀντειρήσῃ	ἀντειρήσεται	ἀντειρήσεσθον	ἀντειρήσεσθον	ἀντειρησόμεθᾰ	ἀντειρήσεσθε	ἀντειρήσονται
	optative	ἀντειρησοίμην	ἀντειρήσοιο	ἀντειρήσοιτο	ἀντειρήσοισθον	ἀντειρησοίσθην	ἀντειρησοίμεθᾰ	ἀντειρήσοισθε	ἀντειρήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντερέειν			ἀντερέεσθαι		ἀντειρήσεσθαι
participle	m	ἀντερέων			ἀντερεόμενος		ἀντειρησόμενος
	f	ἀντερέουσᾰ			ἀντερεομένη		ἀντειρησομένη
	n	ἀντερέον			ἀντερεόμενον		ἀντειρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντερῶ, ἀντεροῦμαι, ἀντειρήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντερῶ	ἀντερεῖς	ἀντερεῖ	ἀντερεῖτον	ἀντερεῖτον	ἀντεροῦμεν	ἀντερεῖτε	ἀντεροῦσῐ(ν)
	optative	ἀντεροίην, ἀντεροῖμῐ	ἀντεροίης, ἀντεροῖς	ἀντεροίη, ἀντεροῖ	ἀντεροῖτον, ἀντεροίητον	ἀντεροίτην, ἀντεροιήτην	ἀντεροῖμεν, ἀντεροίημεν	ἀντεροῖτε, ἀντεροίητε	ἀντεροῖεν, ἀντεροίησᾰν
middle	indicative	ἀντεροῦμαι	ἀντερῇ	ἀντερεῖται	ἀντερεῖσθον	ἀντερεῖσθον	ἀντερούμεθᾰ	ἀντερεῖσθε	ἀντεροῦνται
	optative	ἀντεροίμην	ἀντεροῖο	ἀντεροῖτο	ἀντεροῖσθον	ἀντεροίσθην	ἀντεροίμεθᾰ	ἀντεροῖσθε	ἀντεροῖντο
passive	indicative	ἀντειρήσομαι	ἀντειρήσῃ	ἀντειρήσεται	ἀντειρήσεσθον	ἀντειρήσεσθον	ἀντειρησόμεθᾰ	ἀντειρήσεσθε	ἀντειρήσονται
	optative	ἀντειρησοίμην	ἀντειρήσοιο	ἀντειρήσοιτο	ἀντειρήσοισθον	ἀντειρησοίσθην	ἀντειρησοίμεθᾰ	ἀντειρήσοισθε	ἀντειρήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντερεῖν			ἀντερεῖσθαι		ἀντειρήσεσθαι
participle	m	ἀντερῶν			ἀντερούμενος		ἀντειρησόμενος
	f	ἀντεροῦσᾰ			ἀντερουμένη		ἀντειρησομένη
	n	ἀντεροῦν			ἀντερούμενον		ἀντειρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντιλέξω, ἀντιλέξομαι, ἀντιλεχθήσομαι (less common)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντιλέξω	ἀντιλέξεις	ἀντιλέξει	ἀντιλέξετον	ἀντιλέξετον	ἀντιλέξομεν	ἀντιλέξετε	ἀντιλέξουσῐ(ν)
	optative	ἀντιλέξοιμῐ	ἀντιλέξοις	ἀντιλέξοι	ἀντιλέξοιτον	ἀντιλεξοίτην	ἀντιλέξοιμεν	ἀντιλέξοιτε	ἀντιλέξοιεν
middle	indicative	ἀντιλέξομαι	ἀντιλέξῃ, ἀντιλέξει	ἀντιλέξεται	ἀντιλέξεσθον	ἀντιλέξεσθον	ἀντιλεξόμεθᾰ	ἀντιλέξεσθε	ἀντιλέξονται
	optative	ἀντιλεξοίμην	ἀντιλέξοιο	ἀντιλέξοιτο	ἀντιλέξοισθον	ἀντιλεξοίσθην	ἀντιλεξοίμεθᾰ	ἀντιλέξοισθε	ἀντιλέξοιντο
passive	indicative	ἀντιλεχθήσομαι	ἀντιλεχθήσῃ	ἀντιλεχθήσεται	ἀντιλεχθήσεσθον	ἀντιλεχθήσεσθον	ἀντιλεχθησόμεθᾰ	ἀντιλεχθήσεσθε	ἀντιλεχθήσονται
	optative	ἀντιλεχθησοίμην	ἀντιλεχθήσοιο	ἀντιλεχθήσοιτο	ἀντιλεχθήσοισθον	ἀντιλεχθησοίσθην	ἀντιλεχθησοίμεθᾰ	ἀντιλεχθήσοισθε	ἀντιλεχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντιλέξειν			ἀντιλέξεσθαι		ἀντιλεχθήσεσθαι
participle	m	ἀντιλέξων			ἀντιλεξόμενος		ἀντιλεχθησόμενος
	f	ἀντιλέξουσᾰ			ἀντιλεξομένη		ἀντιλεχθησομένη
	n	ἀντιλέξον			ἀντιλεξόμενον		ἀντιλεχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντεῖπον, ἀντειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεῖπον	ἀντεῖπες	ἀντεῖπε(ν)	ἀντείπετον	ἀντειπέτην	ἀντείπομεν	ἀντείπετε	ἀντεῖπον
	subjunctive	ἀντείπω	ἀντείπῃς	ἀντείπῃ	ἀντείπητον	ἀντείπητον	ἀντείπωμεν	ἀντείπητε	ἀντείπωσῐ(ν)
	optative	ἀντείποιμῐ	ἀντείποις	ἀντείποι	ἀντείποιτον	ἀντειποίτην	ἀντείποιμεν	ἀντείποιτε	ἀντείποιεν
	imperative		ἄντειπε	ἀντειπέτω	ἀντείπετον	ἀντειπέτων		ἀντείπετε	ἀντειπόντων
middle	indicative	ἀντειπόμην	ἀντείπου	ἀντείπετο	ἀντείπεσθον	ἀντειπέσθην	ἀντειπόμεθᾰ	ἀντείπεσθε	ἀντείποντο
	subjunctive	ἀντείπωμαι	ἀντείπῃ	ἀντείπηται	ἀντείπησθον	ἀντείπησθον	ἀντειπώμεθᾰ	ἀντείπησθε	ἀντείπωνται
	optative	ἀντειποίμην	ἀντείποιο	ἀντείποιτο	ἀντείποισθον	ἀντειποίσθην	ἀντειποίμεθᾰ	ἀντείποισθε	ἀντείποιντο
	imperative		ἀντειποῦ	ἀντειπέσθω	ἀντείπεσθον	ἀντειπέσθων		ἀντείπεσθε	ἀντειπέσθων
		active			middle
infinitive		ἀντειπεῖν			ἀντειπέσθαι
participle	m	ἀντειπών			ἀντειπόμενος
	f	ἀντειποῦσᾰ			ἀντειπομένη
	n	ἀντειπόν			ἀντειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντέλεξᾰ, ἀντελεξᾰ́μην, ἀντελέχθην (less common)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντέλεξᾰ	ἀντέλεξᾰς	ἀντέλεξε(ν)	ἀντελέξᾰτον	ἀντελεξᾰ́την	ἀντελέξᾰμεν	ἀντελέξᾰτε	ἀντέλεξᾰν
	subjunctive	ἀντιλέξω	ἀντιλέξῃς	ἀντιλέξῃ	ἀντιλέξητον	ἀντιλέξητον	ἀντιλέξωμεν	ἀντιλέξητε	ἀντιλέξωσῐ(ν)
	optative	ἀντιλέξαιμῐ	ἀντιλέξειᾰς, ἀντιλέξαις	ἀντιλέξειε(ν), ἀντιλέξαι	ἀντιλέξαιτον	ἀντιλεξαίτην	ἀντιλέξαιμεν	ἀντιλέξαιτε	ἀντιλέξειᾰν, ἀντιλέξαιεν
	imperative		ἀντίλεξον	ἀντιλεξᾰ́τω	ἀντιλέξᾰτον	ἀντιλεξᾰ́των		ἀντιλέξᾰτε	ἀντιλεξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀντελεξᾰ́μην	ἀντελέξω	ἀντελέξᾰτο	ἀντελέξᾰσθον	ἀντελεξᾰ́σθην	ἀντελεξᾰ́μεθᾰ	ἀντελέξᾰσθε	ἀντελέξᾰντο
	subjunctive	ἀντιλέξωμαι	ἀντιλέξῃ	ἀντιλέξηται	ἀντιλέξησθον	ἀντιλέξησθον	ἀντιλεξώμεθᾰ	ἀντιλέξησθε	ἀντιλέξωνται
	optative	ἀντιλεξαίμην	ἀντιλέξαιο	ἀντιλέξαιτο	ἀντιλέξαισθον	ἀντιλεξαίσθην	ἀντιλεξαίμεθᾰ	ἀντιλέξαισθε	ἀντιλέξαιντο
	imperative		ἀντίλεξαι	ἀντιλεξᾰ́σθω	ἀντιλέξᾰσθον	ἀντιλεξᾰ́σθων		ἀντιλέξᾰσθε	ἀντιλεξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀντελέχθην	ἀντελέχθης	ἀντελέχθη	ἀντελέχθητον	ἀντελεχθήτην	ἀντελέχθημεν	ἀντελέχθητε	ἀντελέχθησᾰν
	subjunctive	ἀντιλεχθῶ	ἀντιλεχθῇς	ἀντιλεχθῇ	ἀντιλεχθῆτον	ἀντιλεχθῆτον	ἀντιλεχθῶμεν	ἀντιλεχθῆτε	ἀντιλεχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντιλεχθείην	ἀντιλεχθείης	ἀντιλεχθείη	ἀντιλεχθεῖτον, ἀντιλεχθείητον	ἀντιλεχθείτην, ἀντιλεχθειήτην	ἀντιλεχθεῖμεν, ἀντιλεχθείημεν	ἀντιλεχθεῖτε, ἀντιλεχθείητε	ἀντιλεχθεῖεν, ἀντιλεχθείησᾰν
	imperative		ἀντιλέχθητῐ	ἀντιλεχθήτω	ἀντιλέχθητον	ἀντιλεχθήτων		ἀντιλέχθητε	ἀντιλεχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀντιλέξαι			ἀντιλέξᾰσθαι		ἀντιλεχθῆναι
participle	m	ἀντιλέξᾱς			ἀντιλεξᾰ́μενος		ἀντιλεχθείς
	f	ἀντιλέξᾱσᾰ			ἀντιλεξᾰμένη		ἀντιλεχθεῖσᾰ
	n	ἀντιλέξᾰν			ἀντιλεξᾰ́μενον		ἀντιλεχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀντείρηκᾰ, ἀντείρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντείρηκᾰ	ἀντείρηκᾰς	ἀντείρηκε(ν)	ἀντειρήκᾰτον	ἀντειρήκᾰτον	ἀντειρήκᾰμεν	ἀντειρήκᾰτε	ἀντειρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντειρήκω	ἀντειρήκῃς	ἀντειρήκῃ	ἀντειρήκητον	ἀντειρήκητον	ἀντειρήκωμεν	ἀντειρήκητε	ἀντειρήκωσῐ(ν)
	optative	ἀντειρήκοιμῐ, ἀντειρηκοίην	ἀντειρήκοις, ἀντειρηκοίης	ἀντειρήκοι, ἀντειρηκοίη	ἀντειρήκοιτον	ἀντειρηκοίτην	ἀντειρήκοιμεν	ἀντειρήκοιτε	ἀντειρήκοιεν
	imperative		ἀντείρηκε	ἀντειρηκέτω	ἀντειρήκετον	ἀντειρηκέτων		ἀντειρήκετε	ἀντειρηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀντείρημαι	ἀντείρησαι	ἀντείρηται	ἀντείρησθον	ἀντείρησθον	ἀντειρήμεθᾰ	ἀντείρησθε	ἀντείρηνται
	subjunctive	ἀντειρημένος ὦ	ἀντειρημένος ᾖς	ἀντειρημένος ᾖ	ἀντειρημένω ἦτον	ἀντειρημένω ἦτον	ἀντειρημένοι ὦμεν	ἀντειρημένοι ἦτε	ἀντειρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντειρημένος εἴην	ἀντειρημένος εἴης	ἀντειρημένος εἴη	ἀντειρημένω εἴητον/εἶτον	ἀντειρημένω εἰήτην/εἴτην	ἀντειρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀντειρημένοι εἴητε/εἶτε	ἀντειρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀντείρησο	ἀντειρήσθω	ἀντείρησθον	ἀντειρήσθων		ἀντείρησθε	ἀντειρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντειρηκέναι				ἀντειρῆσθαι
participle	m	ἀντειρηκώς				ἀντειρημένος
	f	ἀντειρηκυῖᾰ				ἀντειρημένη
	n	ἀντειρηκός				ἀντειρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀντίλογος (antílogos)

Descendants

• Greek: αντιλέγω (antilégo)

Further reading

• ἀντιλέγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀντιλέγω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀντιλέγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G483 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • affirm idem, page 16.
  • argue idem, page 39.
  • assert idem, page 45.
  • combat idem, page 144.
  • contend idem, page 167.
  • contest idem, page 168.
  • contradict idem, page 169.
  • dispute idem, page 238.
  • dissent idem, page 239.
  • gainsay idem, page 352.
  • interpose idem, page 452.
  • intervene idem, page 453.
  • meet idem, page 522.
  • object idem, page 565.
  • oppose idem, page 576.
  • protest idem, page 653.
  • remonstrate idem, page 693.
  • reply idem, page 696.
  • resist idem, page 702.
  • speak idem, page 798.