ἀνταποδίδωμι

Ancient Greek

Etymology

From ἀντῐ́ (antí, “in return for”) +‎ ᾰ̓ποδῐ́δωμι (apodídōmi, “to give back”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ta.po.dí.dɔː.mi/ → /an.ta.poˈði.ðo.mi/ → /an.da.poˈði.ðo.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ta.po.dí.dɔː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.ta.poˈdi.do.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.ta.poˈði.ðo.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.ta.poˈði.ðo.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.da.poˈði.ðo.mi/

Verb

ἀντᾰποδῐ́δωμῐ • (antapodídōmi)

1. (transitive) to give back, requite, repay, give
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.18.3:

     οὗτοι δὲ τὸ ὅμοιον ἀνταποδιδόντες ἐτιμώρεον

     hoûtoi dè tò hómoion antapodidóntes etimṓreon

     these lent their aid in return for a similar service done for them

   1. (figuratively, transitive)
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.40.7:

        γενόμενοι δ’ ὅτι ἐγγύτατα τῇ γνώμῃ […] νῦν ἀνταπόδοτε

        genómenoi d’ hóti engútata têi gnṓmēi […] nûn antapódote

        but recall as nearly as possible the moment of suffering […] and now pay them back in their turn

2. (transitive) to correspond to; to cause to correspond with
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 71e:

     οὐκ ἀνταποδώσομεν τὴν ἐναντίαν γένεσιν

     ouk antapodṓsomen tḕn enantían génesin

     Shall we not assign as a balance the opposite process?

   1. to make convertible
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 1407a.15:

        ἀεὶ δὲ δεῖ τὴν μεταφορὰν τὴν ἐκ τοῦ ἀνάλογον ἀνταποδιδόναι

        aeì dè deî tḕn metaphoràn tḕn ek toû análogon antapodidónai

        The proportional metaphor should always be reciprocally transferable

   2. (grammar)
      • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Conjunctions 254.19
      • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Syntax 54.5
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 1047a.15:

        δεῖ δὲ ἕως μέμνηται ἀνταποδιδόναι ἀλλήλοις

        deî dè héōs mémnētai antapodidónai allḗlois

        Further, they should be made to correspond whilst the hearer still recollects

   3. (intransitive) to correspond with
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 72a
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Meteorology 347b.32
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Progression of Animals 707b.16
      • Ps.-Alex.Aphr., in SE 192.14
   4. (intransitive) to give back insults, esp. tu quoque
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 236c:

        ἵνα μὴ τὸ τῶν κωμῳδῶν φορτικὸν πρᾶγμα ἀναγκαζώμεθα ποιεῖν ἀνταποδιδόντες ἀλλήλοις

        hína mḕ tò tôn kōmōidôn phortikòn prâgma anankazṓmetha poieîn antapodidóntes allḗlois

        lest we be compelled to resort to the comic "you're another"

3. (transitive) to give in turn
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 3.3.58:

     ἐπεὶ δὲ πάλιν ἧκε τὸ σύνθημα ἀνταποδιδόμενον

     epeì dè pálin hêke tò súnthēma antapodidómenon

     And when the watchword came back and was delivered again to him

4. (transitive) to give back a sound
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Sulla 19.3:

     ὥστε τῆς κραυγῆς διχόθεν φερομένης καὶ τῶν ὀρῶν ἀνταποδιδόντων τὴν περιήχησιν

     hṓste tês kraugês dikhóthen pheroménēs kaì tôn orôn antapodidóntōn tḕn periḗkhēsin

     so that when shouts were borne to his ears from both places, and reëchoed by the surrounding hills

Inflection

   Present: ἀντᾰποδῐ́δωμῐ, ἀντᾰποδῐ́δομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰποδῐ́δωμῐ	ἀντᾰποδῐ́δως	ἀντᾰποδῐ́δωσῐ(ν)	ἀντᾰποδῐ́δοτον	ἀντᾰποδῐ́δοτον	ἀντᾰποδῐ́δομεν	ἀντᾰποδῐ́δοτε	ἀντᾰποδῐδόᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντᾰποδῐδῶ	ἀντᾰποδῐδῷς	ἀντᾰποδῐδῷ	ἀντᾰποδῐδῶτον	ἀντᾰποδῐδῶτον	ἀντᾰποδῐδῶμεν	ἀντᾰποδῐδῶτε	ἀντᾰποδῐδῶσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδῐδοίην	ἀντᾰποδῐδοίης	ἀντᾰποδῐδοίη	ἀντᾰποδῐδοῖτον, ἀντᾰποδῐδοίητον	ἀντᾰποδῐδοίτην, ἀντᾰποδῐδοιήτην	ἀντᾰποδῐδοῖμεν, ἀντᾰποδῐδοίημεν	ἀντᾰποδῐδοῖτε, ἀντᾰποδῐδοίητε	ἀντᾰποδῐδοῖεν, ἀντᾰποδῐδοίησᾰν
	imperative		ἀντᾰποδῐ́δου	ἀντᾰποδῐδότω	ἀντᾰποδῐ́δοτον	ἀντᾰποδῐδότων		ἀντᾰποδῐ́δοτε	ἀντᾰποδῐδόντων
middle/ passive	indicative	ἀντᾰποδῐ́δομαι	ἀντᾰποδῐ́δοσαι	ἀντᾰποδῐ́δοται	ἀντᾰποδῐ́δοσθον	ἀντᾰποδῐ́δοσθον	ἀντᾰποδῐδόμεθᾰ	ἀντᾰποδῐ́δοσθε	ἀντᾰποδῐ́δονται
	subjunctive	ἀντᾰποδῐδῶμαι	ἀντᾰποδῐδῷ	ἀντᾰποδῐδῶται	ἀντᾰποδῐδῶσθον	ἀντᾰποδῐδῶσθον	ἀντᾰποδῐδώμεθᾰ	ἀντᾰποδῐδῶσθε	ἀντᾰποδῐδῶνται
	optative	ἀντᾰποδῐδοίμην	ἀντᾰποδῐδοῖο	ἀντᾰποδῐδοῖτο	ἀντᾰποδῐδοῖσθον	ἀντᾰποδῐδοίσθην	ἀντᾰποδῐδοίμεθᾰ	ἀντᾰποδῐδοῖσθε	ἀντᾰποδῐδοῖντο
	imperative		ἀντᾰποδῐ́δοσο	ἀντᾰποδῐδόσθω	ἀντᾰποδῐ́δοσθον	ἀντᾰποδῐδόσθων		ἀντᾰποδῐ́δοσθε	ἀντᾰποδῐδόσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντᾰποδῐδόναι				ἀντᾰποδῐ́δοσθαι
participle	m	ἀντᾰποδῐδούς				ἀντᾰποδῐδόμενος
	f	ἀντᾰποδῐδοῦσᾰ				ἀντᾰποδῐδομένη
	n	ἀντᾰποδῐδόν				ἀντᾰποδῐδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀντᾰπεδῐ́δουν, ἀντᾰπεδῐδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰπεδῐ́δουν	ἀντᾰπεδῐ́δους	ἀντᾰπεδῐ́δου	ἀντᾰπεδῐ́δοτον	ἀντᾰπεδῐδότην	ἀντᾰπεδῐ́δομεν	ἀντᾰπεδῐ́δοτε	ἀντᾰπεδῐ́δοσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀντᾰπεδῐδόμην	ἀντᾰπεδῐ́δοσο	ἀντᾰπεδῐ́δοτο	ἀντᾰπεδῐ́δοσθον	ἀντᾰπεδῐδόσθην	ἀντᾰπεδῐδόμεθᾰ	ἀντᾰπεδῐ́δοσθε	ἀντᾰπεδῐ́δοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντᾰποδώσω, ἀντᾰποδώσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰποδώσω	ἀντᾰποδώσεις	ἀντᾰποδώσει	ἀντᾰποδώσετον	ἀντᾰποδώσετον	ἀντᾰποδώσομεν	ἀντᾰποδώσετε	ἀντᾰποδώσουσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδώσοιμῐ	ἀντᾰποδώσοις	ἀντᾰποδώσοι	ἀντᾰποδώσοιτον	ἀντᾰποδωσοίτην	ἀντᾰποδώσοιμεν	ἀντᾰποδώσοιτε	ἀντᾰποδώσοιεν
middle	indicative	ἀντᾰποδώσομαι	ἀντᾰποδώσῃ, ἀντᾰποδώσει	ἀντᾰποδώσεται	ἀντᾰποδώσεσθον	ἀντᾰποδώσεσθον	ἀντᾰποδωσόμεθᾰ	ἀντᾰποδώσεσθε	ἀντᾰποδώσονται
	optative	ἀντᾰποδωσοίμην	ἀντᾰποδώσοιο	ἀντᾰποδώσοιτο	ἀντᾰποδώσοισθον	ἀντᾰποδωσοίσθην	ἀντᾰποδωσοίμεθᾰ	ἀντᾰποδώσοισθε	ἀντᾰποδώσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀντᾰποδώσειν			ἀντᾰποδώσεσθαι
participle	m	ἀντᾰποδώσων			ἀντᾰποδωσόμενος
	f	ἀντᾰποδώσουσᾰ			ἀντᾰποδωσομένη
	n	ἀντᾰποδῶσον			ἀντᾰποδωσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντᾰπέδοτον, ἀντᾰπεδόμην, ἀντᾰπεδόθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἀντᾰπέδοτον	ἀντᾰπεδότην	ἀντᾰπέδομεν	ἀντᾰπέδοτε	ἀντᾰπέδοσᾰν
	subjunctive	ἀντᾰποδῶ	ἀντᾰποδῷς	ἀντᾰποδῷ	ἀντᾰποδῶτον	ἀντᾰποδῶτον	ἀντᾰποδῶμεν	ἀντᾰποδῶτε	ἀντᾰποδῶσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδοίην	ἀντᾰποδοίης	ἀντᾰποδοίη	ἀντᾰποδοῖτον, ἀντᾰποδοίητον	ἀντᾰποδοίτην, ἀντᾰποδοιήτην	ἀντᾰποδοῖμεν, ἀντᾰποδοίημεν	ἀντᾰποδοῖτε, ἀντᾰποδοίητε	ἀντᾰποδοῖεν, ἀντᾰποδοίησᾰν
	imperative		ἀντᾰπόδος	ἀντᾰποδότω	ἀντᾰπόδοτον	ἀντᾰποδότων		ἀντᾰπόδοτε	ἀντᾰποδόντων
middle	indicative	ἀντᾰπεδόμην	ἀντᾰπέδου	ἀντᾰπέδοτο	ἀντᾰπέδοσθον	ἀντᾰπεδόσθην	ἀντᾰπεδόμεθᾰ	ἀντᾰπέδοσθε	ἀντᾰπέδοντο
	subjunctive	ἀντᾰποδῶμαι	ἀντᾰποδῷ	ἀντᾰποδῶται	ἀντᾰποδῶσθον	ἀντᾰποδῶσθον	ἀντᾰποδώμεθᾰ	ἀντᾰποδῶσθε	ἀντᾰποδῶνται
	optative	ἀντᾰποδοίμην	ἀντᾰποδοῖο	ἀντᾰποδοῖτο	ἀντᾰποδοῖσθον	ἀντᾰποδοίσθην	ἀντᾰποδοίμεθᾰ	ἀντᾰποδοῖσθε	ἀντᾰποδοῖντο
	imperative		ἀντᾰπόδου	ἀντᾰποδόσθω	ἀντᾰπόδοσθον	ἀντᾰποδόσθων		ἀντᾰπόδοσθε	ἀντᾰποδόσθων
passive	indicative	ἀντᾰπεδόθην	ἀντᾰπεδόθης	ἀντᾰπεδόθη	ἀντᾰπεδόθητον	ἀντᾰπεδοθήτην	ἀντᾰπεδόθημεν	ἀντᾰπεδόθητε	ἀντᾰπεδόθησᾰν
	subjunctive	ἀντᾰποδοθῶ	ἀντᾰποδοθῇς	ἀντᾰποδοθῇ	ἀντᾰποδοθῆτον	ἀντᾰποδοθῆτον	ἀντᾰποδοθῶμεν	ἀντᾰποδοθῆτε	ἀντᾰποδοθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδοθείην	ἀντᾰποδοθείης	ἀντᾰποδοθείη	ἀντᾰποδοθεῖτον, ἀντᾰποδοθείητον	ἀντᾰποδοθείτην, ἀντᾰποδοθειήτην	ἀντᾰποδοθεῖμεν, ἀντᾰποδοθείημεν	ἀντᾰποδοθεῖτε, ἀντᾰποδοθείητε	ἀντᾰποδοθεῖεν, ἀντᾰποδοθείησᾰν
	imperative		ἀντᾰποδόθηθῐ	ἀντᾰποδοθήτω	ἀντᾰποδόθητον	ἀντᾰποδοθήτων		ἀντᾰποδόθητε	ἀντᾰποδοθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀντᾰποδοῦναι			ἀντᾰποδόσθαι		ἀντᾰποδοθῆναι
participle	m	ἀντᾰποδούς			ἀντᾰποδόμενος		ἀντᾰποδοθείς
	f	ἀντᾰποδοῦσᾰ			ἀντᾰποδομένη		ἀντᾰποδοθεῖσᾰ
	n	ἀντᾰποδόν			ἀντᾰποδόμενον		ἀντᾰποδοθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντᾰπέδωκᾰ, ἀντᾰπεδωκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰπέδωκᾰ	ἀντᾰπέδωκᾰς	ἀντᾰπέδωκε(ν)	ἀντᾰπεδώκᾰτον	ἀντᾰπεδωκᾰ́την	ἀντᾰπεδώκᾰμεν	ἀντᾰπεδώκᾰτε	ἀντᾰπέδωκᾰν
	subjunctive	ἀντᾰποδώκω	ἀντᾰποδώκῃς	ἀντᾰποδώκῃ	ἀντᾰποδώκητον	ἀντᾰποδώκητον	ἀντᾰποδώκωμεν	ἀντᾰποδώκητε	ἀντᾰποδώκωσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδώκαιμῐ	ἀντᾰποδώκειᾰς, ἀντᾰποδώκαις	ἀντᾰποδώκειε(ν), ἀντᾰποδώκαι	ἀντᾰποδώκαιτον	ἀντᾰποδωκαίτην	ἀντᾰποδώκαιμεν	ἀντᾰποδώκαιτε	ἀντᾰποδώκειᾰν, ἀντᾰποδώκαιεν
	imperative		ἀντᾰπόδωκον	ἀντᾰποδωκᾰ́τω	ἀντᾰποδώκᾰτον	ἀντᾰποδωκᾰ́των		ἀντᾰποδώκᾰτε	ἀντᾰποδωκᾰ́ντων
middle	indicative	ἀντᾰπεδωκᾰ́μην	ἀντᾰπεδώκω	ἀντᾰπεδώκᾰτο	ἀντᾰπεδώκᾰσθον	ἀντᾰπεδωκᾰ́σθην	ἀντᾰπεδωκᾰ́μεθᾰ	ἀντᾰπεδώκᾰσθε	ἀντᾰπεδώκᾰντο
	subjunctive	ἀντᾰποδώκωμαι	ἀντᾰποδώκῃ	ἀντᾰποδώκηται	ἀντᾰποδώκησθον	ἀντᾰποδώκησθον	ἀντᾰποδωκώμεθᾰ	ἀντᾰποδώκησθε	ἀντᾰποδώκωνται
	optative	ἀντᾰποδωκαίμην	ἀντᾰποδώκαιο	ἀντᾰποδώκαιτο	ἀντᾰποδώκαισθον	ἀντᾰποδωκαίσθην	ἀντᾰποδωκαίμεθᾰ	ἀντᾰποδώκαισθε	ἀντᾰποδώκαιντο
	imperative		ἀντᾰπόδωκαι	ἀντᾰποδωκᾰ́σθω	ἀντᾰποδώκᾰσθον	ἀντᾰποδωκᾰ́σθων		ἀντᾰποδώκᾰσθε	ἀντᾰποδωκᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀντᾰποδῶκαι			ἀντᾰποδώκᾰσθαι
participle	m	ἀντᾰποδώκᾱς			ἀντᾰποδωκᾰ́μενος
	f	ἀντᾰποδώκᾱσᾰ			ἀντᾰποδωκᾰμένη
	n	ἀντᾰποδῶκᾰν			ἀντᾰποδωκᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀντᾰποδέδωκᾰ, ἀντᾰποδέδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰποδέδωκᾰ	ἀντᾰποδέδωκᾰς	ἀντᾰποδέδωκε(ν)	ἀντᾰποδεδώκᾰτον	ἀντᾰποδεδώκᾰτον	ἀντᾰποδεδώκᾰμεν	ἀντᾰποδεδώκᾰτε	ἀντᾰποδεδώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντᾰποδεδώκω	ἀντᾰποδεδώκῃς	ἀντᾰποδεδώκῃ	ἀντᾰποδεδώκητον	ἀντᾰποδεδώκητον	ἀντᾰποδεδώκωμεν	ἀντᾰποδεδώκητε	ἀντᾰποδεδώκωσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδεδώκοιμῐ, ἀντᾰποδεδωκοίην	ἀντᾰποδεδώκοις, ἀντᾰποδεδωκοίης	ἀντᾰποδεδώκοι, ἀντᾰποδεδωκοίη	ἀντᾰποδεδώκοιτον	ἀντᾰποδεδωκοίτην	ἀντᾰποδεδώκοιμεν	ἀντᾰποδεδώκοιτε	ἀντᾰποδεδώκοιεν
	imperative		ἀντᾰποδέδωκε	ἀντᾰποδεδωκέτω	ἀντᾰποδεδώκετον	ἀντᾰποδεδωκέτων		ἀντᾰποδεδώκετε	ἀντᾰποδεδωκόντων
middle/ passive	indicative	ἀντᾰποδέδομαι	ἀντᾰποδέδοσαι	ἀντᾰποδέδοται	ἀντᾰποδέδοσθον	ἀντᾰποδέδοσθον	ἀντᾰποδεδόμεθᾰ	ἀντᾰποδέδοσθε	ἀντᾰποδέδονται
	subjunctive	ἀντᾰποδεδομένος ὦ	ἀντᾰποδεδομένος ᾖς	ἀντᾰποδεδομένος ᾖ	ἀντᾰποδεδομένω ἦτον	ἀντᾰποδεδομένω ἦτον	ἀντᾰποδεδομένοι ὦμεν	ἀντᾰποδεδομένοι ἦτε	ἀντᾰποδεδομένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰποδεδομένος εἴην	ἀντᾰποδεδομένος εἴης	ἀντᾰποδεδομένος εἴη	ἀντᾰποδεδομένω εἴητον/εἶτον	ἀντᾰποδεδομένω εἰήτην/εἴτην	ἀντᾰποδεδομένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀντᾰποδεδομένοι εἴητε/εἶτε	ἀντᾰποδεδομένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀντᾰποδέδοσο	ἀντᾰποδεδόσθω	ἀντᾰποδέδοσθον	ἀντᾰποδεδόσθων		ἀντᾰποδέδοσθε	ἀντᾰποδεδόσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντᾰποδεδωκέναι				ἀντᾰποδεδόσθαι
participle	m	ἀντᾰποδεδωκώς				ἀντᾰποδεδομένος
	f	ἀντᾰποδεδωκυῖᾰ				ἀντᾰποδεδομένη
	n	ἀντᾰποδεδωκός				ἀντᾰποδεδομένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• ἀντῐπῐφάσκω (antipipháskō)

Derived terms

• ᾰ̓ναντᾰπόδοσῐς (anantapódosis)
• ᾰ̓ναντᾰπόδοτος (anantapódotos)
• ἀντᾰπόδομᾰ (antapódoma)
• ἀντᾰπόδοσῐς (antapódosis)
• ἀντᾰποδοτέον (antapodotéon)
• ἀντᾰποδοτῐκός (antapodotikós)
• προσαντᾰποδῐ́δωμῐ (prosantapodídōmi)

References

• “ἀνταποδίδωμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀνταποδίδωμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀνταποδίδωμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀνταποδίδωμι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G467 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible