ἀνταιρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.tai̯.ró.me.nos/ → /an.tɛˈro.me.nos/ → /an.deˈro.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.tai̯.ró.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.tɛˈro.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.tɛˈro.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.teˈro.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.deˈro.me.nos/

Participle

ἀνταιρόμενος • (antairómenos) m (feminine ἀνταιρομένη, neuter ἀνταιρόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἀνταίρω (antaírō)

Declension

First and second declension of ᾰ̓νταιρόμενος; ᾰ̓νταιρομένη; ᾰ̓νταιρόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓νταιρόμενος ăntairómenos	ᾰ̓νταιρομένη ăntairoménē	ᾰ̓νταιρόμενον ăntairómenon		ᾰ̓νταιρομένω ăntairoménō	ᾰ̓νταιρομένᾱ ăntairoménā	ᾰ̓νταιρομένω ăntairoménō		ᾰ̓νταιρόμενοι ăntairómenoi	ᾰ̓νταιρόμεναι ăntairómenai	ᾰ̓νταιρόμενᾰ ăntairómenă
Genitive		ᾰ̓νταιρομένου ăntairoménou	ᾰ̓νταιρομένης ăntairoménēs	ᾰ̓νταιρομένου ăntairoménou		ᾰ̓νταιρομένοιν ăntairoménoin	ᾰ̓νταιρομέναιν ăntairoménain	ᾰ̓νταιρομένοιν ăntairoménoin		ᾰ̓νταιρομένων ăntairoménōn	ᾰ̓νταιρομένων ăntairoménōn	ᾰ̓νταιρομένων ăntairoménōn
Dative		ᾰ̓νταιρομένῳ ăntairoménōi	ᾰ̓νταιρομένῃ ăntairoménēi	ᾰ̓νταιρομένῳ ăntairoménōi		ᾰ̓νταιρομένοιν ăntairoménoin	ᾰ̓νταιρομέναιν ăntairoménain	ᾰ̓νταιρομένοιν ăntairoménoin		ᾰ̓νταιρομένοις ăntairoménois	ᾰ̓νταιρομέναις ăntairoménais	ᾰ̓νταιρομένοις ăntairoménois
Accusative		ᾰ̓νταιρόμενον ăntairómenon	ᾰ̓νταιρομένην ăntairoménēn	ᾰ̓νταιρόμενον ăntairómenon		ᾰ̓νταιρομένω ăntairoménō	ᾰ̓νταιρομένᾱ ăntairoménā	ᾰ̓νταιρομένω ăntairoménō		ᾰ̓νταιρομένους ăntairoménous	ᾰ̓νταιρομένᾱς ăntairoménās	ᾰ̓νταιρόμενᾰ ăntairómenă
Vocative		ᾰ̓νταιρόμενε ăntairómene	ᾰ̓νταιρομένη ăntairoménē	ᾰ̓νταιρόμενον ăntairómenon		ᾰ̓νταιρομένω ăntairoménō	ᾰ̓νταιρομένᾱ ăntairoménā	ᾰ̓νταιρομένω ăntairoménō		ᾰ̓νταιρόμενοι ăntairómenoi	ᾰ̓νταιρόμεναι ăntairómenai	ᾰ̓νταιρόμενᾰ ăntairómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓νταιρομένως ăntairoménōs				ᾰ̓νταιρομενώτερος ăntairomenṓteros				ᾰ̓νταιρομενώτᾰτος ăntairomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.