ἀνομώτατα

See also: ἀνομωτάτα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.ta.ta/ → /a.noˈmo.ta.ta/ → /a.noˈmo.ta.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.ta.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.noˈmo.ta.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.noˈmo.ta.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.noˈmo.ta.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.noˈmo.ta.ta/

Adjective

ἀνομώτᾰτᾰ • (anomṓtata)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of ἀνομώτᾰτος (anomṓtatos)