ἀνομωτάτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.tɛːn/ → /a.no.moˈta.tin/ → /a.no.moˈta.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈta.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈta.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈta.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈta.tin/

Adjective

ἀνομωτᾰ́την • (anomōtátēn)

1. feminine accusative singular of ἀνομώτᾰτος (anomṓtatos)