ἀναρρίπτω

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓νᾰ- (ana-, “up”) +‎ ῥίπτω (rhíptō, “to throw”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nar̥.r̥ǐːp.tɔː/ → /a.narˈrip.to/ → /a.naˈrip.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nar̥.r̥ǐːp.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.narˈrip.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.narˈrip.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.narˈrip.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈrip.to/

Verb

ἀναρῥῑ́πτω • (anarrhī́ptō)

1. to throw upward
2. to run a risk
3. to set in motion, stir up

Conjugation

   Present: ἀναρρῑ́πτω, ἀναρρῑ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρρῑ́πτω	ἀναρρῑ́πτεις	ἀναρρῑ́πτει	ἀναρρῑ́πτετον	ἀναρρῑ́πτετον	ἀναρρῑ́πτομεν	ἀναρρῑ́πτετε	ἀναρρῑ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναρρῑ́πτω	ἀναρρῑ́πτῃς	ἀναρρῑ́πτῃ	ἀναρρῑ́πτητον	ἀναρρῑ́πτητον	ἀναρρῑ́πτωμεν	ἀναρρῑ́πτητε	ἀναρρῑ́πτωσῐ(ν)
	optative	ἀναρρῑ́πτοιμῐ	ἀναρρῑ́πτοις	ἀναρρῑ́πτοι	ἀναρρῑ́πτοιτον	ἀναρρῑπτοίτην	ἀναρρῑ́πτοιμεν	ἀναρρῑ́πτοιτε	ἀναρρῑ́πτοιεν
	imperative		ἀνάρρῑπτε	ἀναρρῑπτέτω	ἀναρρῑ́πτετον	ἀναρρῑπτέτων		ἀναρρῑ́πτετε	ἀναρρῑπτόντων
middle/ passive	indicative	ἀναρρῑ́πτομαι	ἀναρρῑ́πτῃ, ἀναρρῑ́πτει	ἀναρρῑ́πτεται	ἀναρρῑ́πτεσθον	ἀναρρῑ́πτεσθον	ἀναρρῑπτόμεθᾰ	ἀναρρῑ́πτεσθε	ἀναρρῑ́πτονται
	subjunctive	ἀναρρῑ́πτωμαι	ἀναρρῑ́πτῃ	ἀναρρῑ́πτηται	ἀναρρῑ́πτησθον	ἀναρρῑ́πτησθον	ἀναρρῑπτώμεθᾰ	ἀναρρῑ́πτησθε	ἀναρρῑ́πτωνται
	optative	ἀναρρῑπτοίμην	ἀναρρῑ́πτοιο	ἀναρρῑ́πτοιτο	ἀναρρῑ́πτοισθον	ἀναρρῑπτοίσθην	ἀναρρῑπτοίμεθᾰ	ἀναρρῑ́πτοισθε	ἀναρρῑ́πτοιντο
	imperative		ἀναρρῑ́πτου	ἀναρρῑπτέσθω	ἀναρρῑ́πτεσθον	ἀναρρῑπτέσθων		ἀναρρῑ́πτεσθε	ἀναρρῑπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναρρῑ́πτειν				ἀναρρῑ́πτεσθαι
participle	m	ἀναρρῑ́πτων				ἀναρρῑπτόμενος
	f	ἀναρρῑ́πτουσᾰ				ἀναρρῑπτομένη
	n	ἀναρρῖπτον				ἀναρρῑπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀναρρῑ́πτασκον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρρῑ́πτασκον	ἀναρρῑ́πτασκες	ἀναρρῑ́πτασκε(ν)	ἀναρρῑπτάσκετον	ἀναρρῑπτασκέτην	ἀναρρῑπτάσκομεν	ἀναρρῑπτάσκετε	ἀναρρῑ́πτασκον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀναρρῑ́πτεσκον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρρῑ́πτεσκον	ἀναρρῑ́πτεσκες	ἀναρρῑ́πτεσκε(ν)	ἀναρρῑπτέσκετον	ἀναρρῑπτεσκέτην	ἀναρρῑπτέσκομεν	ἀναρρῑπτέσκετε	ἀναρρῑ́πτεσκον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀναρρῑ́ψω, ἀναρρῑφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρρῑ́ψω	ἀναρρῑ́ψεις	ἀναρρῑ́ψει	ἀναρρῑ́ψετον	ἀναρρῑ́ψετον	ἀναρρῑ́ψομεν	ἀναρρῑ́ψετε	ἀναρρῑ́ψουσῐ(ν)
	optative	ἀναρρῑ́ψοιμῐ	ἀναρρῑ́ψοις	ἀναρρῑ́ψοι	ἀναρρῑ́ψοιτον	ἀναρρῑψοίτην	ἀναρρῑ́ψοιμεν	ἀναρρῑ́ψοιτε	ἀναρρῑ́ψοιεν
passive	indicative	ἀναρρῑφθήσομαι	ἀναρρῑφθήσῃ	ἀναρρῑφθήσεται	ἀναρρῑφθήσεσθον	ἀναρρῑφθήσεσθον	ἀναρρῑφθησόμεθᾰ	ἀναρρῑφθήσεσθε	ἀναρρῑφθήσονται
	optative	ἀναρρῑφθησοίμην	ἀναρρῑφθήσοιο	ἀναρρῑφθήσοιτο	ἀναρρῑφθήσοισθον	ἀναρρῑφθησοίσθην	ἀναρρῑφθησοίμεθᾰ	ἀναρρῑφθήσοισθε	ἀναρρῑφθήσοιντο
		active					passive
infinitive		ἀναρρῑ́ψειν					ἀναρρῑφθήσεσθαι
participle	m	ἀναρρῑ́ψων					ἀναρρῑφθησόμενος
	f	ἀναρρῑ́ψουσᾰ					ἀναρρῑφθησομένη
	n	ἀναρρῖψον					ἀναρρῑφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀναρρῐφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀναρρῐφήσομαι	ἀναρρῐφήσῃ, ἀναρρῐφήσει	ἀναρρῐφήσεται	ἀναρρῐφήσεσθον	ἀναρρῐφήσεσθον	ἀναρρῐφησόμεθᾰ	ἀναρρῐφήσεσθε	ἀναρρῐφήσονται
	optative	ἀναρρῐφησοίμην	ἀναρρῐφήσοιο	ἀναρρῐφήσοιτο	ἀναρρῐφήσοισθον	ἀναρρῐφησοίσθην	ἀναρρῐφησοίμεθᾰ	ἀναρρῐφήσοισθε	ἀναρρῐφήσοιντο
					middle
infinitive					ἀναρρῐφήσεσθαι
participle	m				ἀναρρῐφησόμενος
	f				ἀναρρῐφησομένη
	n				ἀναρρῐφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέρρῑψᾰ, ἀνερρῑψᾰ́μην, ἀνερρῑ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέρρῑψᾰ	ἀνέρρῑψᾰς	ἀνέρρῑψε(ν)	ἀνερρῑ́ψᾰτον	ἀνερρῑψᾰ́την	ἀνερρῑ́ψᾰμεν	ἀνερρῑ́ψᾰτε	ἀνέρρῑψᾰν
	subjunctive	ἀναρρῑ́ψω	ἀναρρῑ́ψῃς	ἀναρρῑ́ψῃ	ἀναρρῑ́ψητον	ἀναρρῑ́ψητον	ἀναρρῑ́ψωμεν	ἀναρρῑ́ψητε	ἀναρρῑ́ψωσῐ(ν)
	optative	ἀναρρῑ́ψαιμῐ	ἀναρρῑ́ψειᾰς, ἀναρρῑ́ψαις	ἀναρρῑ́ψειε(ν), ἀναρρῑ́ψαι	ἀναρρῑ́ψαιτον	ἀναρρῑψαίτην	ἀναρρῑ́ψαιμεν	ἀναρρῑ́ψαιτε	ἀναρρῑ́ψειᾰν, ἀναρρῑ́ψαιεν
	imperative		ἀνάρρῑψον	ἀναρρῑψᾰ́τω	ἀναρρῑ́ψᾰτον	ἀναρρῑψᾰ́των		ἀναρρῑ́ψᾰτε	ἀναρρῑψᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνερρῑψᾰ́μην	ἀνερρῑ́ψω	ἀνερρῑ́ψᾰτο	ἀνερρῑ́ψᾰσθον	ἀνερρῑψᾰ́σθην	ἀνερρῑψᾰ́μεθᾰ	ἀνερρῑ́ψᾰσθε	ἀνερρῑ́ψᾰντο
	subjunctive	ἀναρρῑ́ψωμαι	ἀναρρῑ́ψῃ	ἀναρρῑ́ψηται	ἀναρρῑ́ψησθον	ἀναρρῑ́ψησθον	ἀναρρῑψώμεθᾰ	ἀναρρῑ́ψησθε	ἀναρρῑ́ψωνται
	optative	ἀναρρῑψαίμην	ἀναρρῑ́ψαιο	ἀναρρῑ́ψαιτο	ἀναρρῑ́ψαισθον	ἀναρρῑψαίσθην	ἀναρρῑψαίμεθᾰ	ἀναρρῑ́ψαισθε	ἀναρρῑ́ψαιντο
	imperative		ἀνάρρῑψαι	ἀναρρῑψᾰ́σθω	ἀναρρῑ́ψᾰσθον	ἀναρρῑψᾰ́σθων		ἀναρρῑ́ψᾰσθε	ἀναρρῑψᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνερρῑ́φθην	ἀνερρῑ́φθης	ἀνερρῑ́φθη	ἀνερρῑ́φθητον	ἀνερρῑφθήτην	ἀνερρῑ́φθημεν	ἀνερρῑ́φθητε	ἀνερρῑ́φθησᾰν
	subjunctive	ἀναρρῑφθῶ	ἀναρρῑφθῇς	ἀναρρῑφθῇ	ἀναρρῑφθῆτον	ἀναρρῑφθῆτον	ἀναρρῑφθῶμεν	ἀναρρῑφθῆτε	ἀναρρῑφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀναρρῑφθείην	ἀναρρῑφθείης	ἀναρρῑφθείη	ἀναρρῑφθεῖτον, ἀναρρῑφθείητον	ἀναρρῑφθείτην, ἀναρρῑφθειήτην	ἀναρρῑφθεῖμεν, ἀναρρῑφθείημεν	ἀναρρῑφθεῖτε, ἀναρρῑφθείητε	ἀναρρῑφθεῖεν, ἀναρρῑφθείησᾰν
	imperative		ἀναρρῑ́φθητῐ	ἀναρρῑφθήτω	ἀναρρῑ́φθητον	ἀναρρῑφθήτων		ἀναρρῑ́φθητε	ἀναρρῑφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναρρῖψαι			ἀναρρῑ́ψᾰσθαι		ἀναρρῑφθῆναι
participle	m	ἀναρρῑ́ψᾱς			ἀναρρῑψᾰ́μενος		ἀναρρῑφθείς
	f	ἀναρρῑ́ψᾱσᾰ			ἀναρρῑψᾰμένη		ἀναρρῑφθεῖσᾰ
	n	ἀναρρῖψᾰν			ἀναρρῑψᾰ́μενον		ἀναρρῑφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνέρρῑφᾰ, ἀνέρρῑμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέρρῑφᾰ	ἀνέρρῑφᾰς	ἀνέρρῑφε(ν)	ἀνερρῑ́φᾰτον	ἀνερρῑ́φᾰτον	ἀνερρῑ́φᾰμεν	ἀνερρῑ́φᾰτε	ἀνερρῑ́φᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνερρῑ́φω	ἀνερρῑ́φῃς	ἀνερρῑ́φῃ	ἀνερρῑ́φητον	ἀνερρῑ́φητον	ἀνερρῑ́φωμεν	ἀνερρῑ́φητε	ἀνερρῑ́φωσῐ(ν)
	optative	ἀνερρῑ́φοιμῐ, ἀνερρῑφοίην	ἀνερρῑ́φοις, ἀνερρῑφοίης	ἀνερρῑ́φοι, ἀνερρῑφοίη	ἀνερρῑ́φοιτον	ἀνερρῑφοίτην	ἀνερρῑ́φοιμεν	ἀνερρῑ́φοιτε	ἀνερρῑ́φοιεν
	imperative		ἀνέρρῑφε	ἀνερρῑφέτω	ἀνερρῑ́φετον	ἀνερρῑφέτων		ἀνερρῑ́φετε	ἀνερρῑφόντων
middle/ passive	indicative	ἀνέρρῑμμαι	ἀνέρρῑψαι	ἀνέρρῑπται	ἀνέρρῑφθον	ἀνέρρῑφθον	ἀνερρῑ́μμεθᾰ	ἀνέρρῑφθε	ἀνερρῑ́πᾰται
	subjunctive	ἀνερρῑμμένος ὦ	ἀνερρῑμμένος ᾖς	ἀνερρῑμμένος ᾖ	ἀνερρῑμμένω ἦτον	ἀνερρῑμμένω ἦτον	ἀνερρῑμμένοι ὦμεν	ἀνερρῑμμένοι ἦτε	ἀνερρῑμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνερρῑμμένος εἴην	ἀνερρῑμμένος εἴης	ἀνερρῑμμένος εἴη	ἀνερρῑμμένω εἴητον/εἶτον	ἀνερρῑμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀνερρῑμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνερρῑμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀνερρῑμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνέρρῑψο	ἀνερρῑ́φθω	ἀνέρρῑφθον	ἀνερρῑ́φθων		ἀνέρρῑφθε	ἀνερρῑ́φθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνερρῑφέναι				ἀνερρῖφθαι
participle	m	ἀνερρῑφώς				ἀνερρῑμμένος
	f	ἀνερρῑφυῖᾰ				ἀνερρῑμμένη
	n	ἀνερρῑφός				ἀνερρῑμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνερρῑ́μμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀνερρῑ́μμην	ἀνέρρῑψο	ἀνέρρῑπτο	ἀνέρρῑφθον	ἀνερρῑ́φθην	ἀνερρῑ́μμεθᾰ	ἀνέρρῑφθε	ἀνερρῑ́πᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.