ἀναείρω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ ἀείρω (aeírō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.ěː.rɔː/ → /a.naˈi.ro/ → /a.naˈi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.ěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈi.ro/

Verb

ἀνᾰείρω • (anaeírō) (transitive)

1. to lift up, carry off

Inflection

   Present: ᾰ̓νᾰείρω, ᾰ̓νᾰείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰείρω	ᾰ̓νᾰείρεις	ᾰ̓νᾰείρει	ᾰ̓νᾰείρετον	ᾰ̓νᾰείρετον	ᾰ̓νᾰείρομεν	ᾰ̓νᾰείρετε	ᾰ̓νᾰείρουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νᾰείρω	ᾰ̓νᾰείρῃς	ᾰ̓νᾰείρῃ	ᾰ̓νᾰείρητον	ᾰ̓νᾰείρητον	ᾰ̓νᾰείρωμεν	ᾰ̓νᾰείρητε	ᾰ̓νᾰείρωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰείροιμῐ	ᾰ̓νᾰείροις	ᾰ̓νᾰείροι	ᾰ̓νᾰείροιτον	ᾰ̓νᾰειροίτην	ᾰ̓νᾰείροιμεν	ᾰ̓νᾰείροιτε	ᾰ̓νᾰείροιεν
	imperative		ᾰ̓νᾰ́ειρε	ᾰ̓νᾰειρέτω	ᾰ̓νᾰείρετον	ᾰ̓νᾰειρέτων		ᾰ̓νᾰείρετε	ᾰ̓νᾰειρόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νᾰείρομαι	ᾰ̓νᾰείρῃ, ᾰ̓νᾰείρει	ᾰ̓νᾰείρεται	ᾰ̓νᾰείρεσθον	ᾰ̓νᾰείρεσθον	ᾰ̓νᾰειρόμεθᾰ	ᾰ̓νᾰείρεσθε	ᾰ̓νᾰείρονται
	subjunctive	ᾰ̓νᾰείρωμαι	ᾰ̓νᾰείρῃ	ᾰ̓νᾰείρηται	ᾰ̓νᾰείρησθον	ᾰ̓νᾰείρησθον	ᾰ̓νᾰειρώμεθᾰ	ᾰ̓νᾰείρησθε	ᾰ̓νᾰείρωνται
	optative	ᾰ̓νᾰειροίμην	ᾰ̓νᾰείροιο	ᾰ̓νᾰείροιτο	ᾰ̓νᾰείροισθον	ᾰ̓νᾰειροίσθην	ᾰ̓νᾰειροίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰείροισθε	ᾰ̓νᾰείροιντο
	imperative		ᾰ̓νᾰείρου	ᾰ̓νᾰειρέσθω	ᾰ̓νᾰείρεσθον	ᾰ̓νᾰειρέσθων		ᾰ̓νᾰείρεσθε	ᾰ̓νᾰειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νᾰείρειν				ᾰ̓νᾰείρεσθαι
participle	m	ᾰ̓νᾰείρων				ᾰ̓νᾰειρόμενος
	f	ᾰ̓νᾰείρουσᾰ				ᾰ̓νᾰειρομένη
	n	ᾰ̓νᾰεῖρον				ᾰ̓νᾰειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓νήειρον, ᾰ̓νηειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νήειρον	ᾰ̓νήειρες	ᾰ̓νήειρε(ν)	ᾰ̓νηείρετον	ᾰ̓νηειρέτην	ᾰ̓νηείρομεν	ᾰ̓νηείρετε	ᾰ̓νήειρον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νηειρόμην	ᾰ̓νηείρου	ᾰ̓νηείρετο	ᾰ̓νηείρεσθον	ᾰ̓νηειρέσθην	ᾰ̓νηειρόμεθᾰ	ᾰ̓νηείρεσθε	ᾰ̓νηείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓νᾰ́ειρον, ᾰ̓νᾰειρόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰ́ειρον	ᾰ̓νᾰ́ειρες	ᾰ̓νᾰ́ειρε(ν)	ᾰ̓νᾰείρετον	ᾰ̓νᾰειρέτην	ᾰ̓νᾰείρομεν	ᾰ̓νᾰείρετε	ᾰ̓νᾰ́ειρον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νᾰειρόμην	ᾰ̓νᾰείρου	ᾰ̓νᾰείρετο	ᾰ̓νᾰείρεσθον	ᾰ̓νᾰειρέσθην	ᾰ̓νᾰειρόμε(σ)θᾰ	ᾰ̓νᾰείρεσθε	ᾰ̓νᾰείροντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀναείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀναείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀναείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀναείρω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀναείρω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀναείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀναείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter