Jump to content

ἀθετέω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ἄθετος (áthetos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀθετέω • (athetéō)

  1. to set aside
  2. to deny, refuse (someone’s) request
  3. to reject, despise
    • 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 7:30:
      οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτούς, μὴ βαπτισθέντες ὑπ’ αὐτοῦ.
      hoi dè Pharisaîoi kaì hoi nomikoì tḕn boulḕn toû Theoû ēthétēsan eis heautoús, mḕ baptisthéntes hup’ autoû.
      • Translation by KJV
        But the Pharisees and lawyers rejected the counsel of God against themselves, being not baptized of him.
    • 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 10:16:
      ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει· καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ. ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με.
      ho akoúōn humôn emoû akoúei; kaì ho athetôn humâs emè atheteî. ho dè emè athetôn atheteî tòn aposteílantá me.
      • Translation by KJV
        He that heareth you heareth me; and he that despiseth you despiseth me; and he that despiseth me despiseth him that sent me.

Conjugation

[edit]
   Present: ᾰ̓θετέω, ᾰ̓θετέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓θετέω ᾰ̓θετέεις ᾰ̓θετέει ᾰ̓θετέετον ᾰ̓θετέετον ᾰ̓θετέομεν ᾰ̓θετέετε ᾰ̓θετέουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓θετέω ᾰ̓θετέῃς ᾰ̓θετέῃ ᾰ̓θετέητον ᾰ̓θετέητον ᾰ̓θετέωμεν ᾰ̓θετέητε ᾰ̓θετέωσῐ(ν)
optative ᾰ̓θετέοιμῐ ᾰ̓θετέοις ᾰ̓θετέοι ᾰ̓θετέοιτον ᾰ̓θετεοίτην ᾰ̓θετέοιμεν ᾰ̓θετέοιτε ᾰ̓θετέοιεν
imperative   ᾰ̓θέτεε ᾰ̓θετεέτω ᾰ̓θετέετον ᾰ̓θετεέτων   ᾰ̓θετέετε ᾰ̓θετεόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓θετέομαι ᾰ̓θετέῃ,
ᾰ̓θετέει 		ᾰ̓θετέεται ᾰ̓θετέεσθον ᾰ̓θετέεσθον ᾰ̓θετεόμεθᾰ ᾰ̓θετέεσθε ᾰ̓θετέονται
subjunctive ᾰ̓θετέωμαι ᾰ̓θετέῃ ᾰ̓θετέηται ᾰ̓θετέησθον ᾰ̓θετέησθον ᾰ̓θετεώμεθᾰ ᾰ̓θετέησθε ᾰ̓θετέωνται
optative ᾰ̓θετεοίμην ᾰ̓θετέοιο ᾰ̓θετέοιτο ᾰ̓θετέοισθον ᾰ̓θετεοίσθην ᾰ̓θετεοίμεθᾰ ᾰ̓θετέοισθε ᾰ̓θετέοιντο
imperative   ᾰ̓θετέου ᾰ̓θετεέσθω ᾰ̓θετέεσθον ᾰ̓θετεέσθων   ᾰ̓θετέεσθε ᾰ̓θετεέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓θετέειν ᾰ̓θετέεσθαι
participle m ᾰ̓θετέων ᾰ̓θετεόμενος
f ᾰ̓θετέουσᾰ ᾰ̓θετεομένη
n ᾰ̓θετέον ᾰ̓θετεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ᾰ̓θετῶ, ᾰ̓θετοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓θετῶ ᾰ̓θετεῖς ᾰ̓θετεῖ ᾰ̓θετεῖτον ᾰ̓θετεῖτον ᾰ̓θετοῦμεν ᾰ̓θετεῖτε ᾰ̓θετοῦσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓θετῶ ᾰ̓θετῇς ᾰ̓θετῇ ᾰ̓θετῆτον ᾰ̓θετῆτον ᾰ̓θετῶμεν ᾰ̓θετῆτε ᾰ̓θετῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓θετοίην,
ᾰ̓θετοῖμῐ 		ᾰ̓θετοίης,
ᾰ̓θετοῖς 		ᾰ̓θετοίη,
ᾰ̓θετοῖ 		ᾰ̓θετοῖτον,
ᾰ̓θετοίητον 		ᾰ̓θετοίτην,
ᾰ̓θετοιήτην 		ᾰ̓θετοῖμεν,
ᾰ̓θετοίημεν 		ᾰ̓θετοῖτε,
ᾰ̓θετοίητε 		ᾰ̓θετοῖεν,
ᾰ̓θετοίησᾰν
imperative   ᾰ̓θέτει ᾰ̓θετείτω ᾰ̓θετεῖτον ᾰ̓θετείτων   ᾰ̓θετεῖτε ᾰ̓θετούντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓θετοῦμαι ᾰ̓θετεῖ,
ᾰ̓θετῇ 		ᾰ̓θετεῖται ᾰ̓θετεῖσθον ᾰ̓θετεῖσθον ᾰ̓θετούμεθᾰ ᾰ̓θετεῖσθε ᾰ̓θετοῦνται
subjunctive ᾰ̓θετῶμαι ᾰ̓θετῇ ᾰ̓θετῆται ᾰ̓θετῆσθον ᾰ̓θετῆσθον ᾰ̓θετώμεθᾰ ᾰ̓θετῆσθε ᾰ̓θετῶνται
optative ᾰ̓θετοίμην ᾰ̓θετοῖο ᾰ̓θετοῖτο ᾰ̓θετοῖσθον ᾰ̓θετοίσθην ᾰ̓θετοίμεθᾰ ᾰ̓θετοῖσθε ᾰ̓θετοῖντο
imperative   ᾰ̓θετοῦ ᾰ̓θετείσθω ᾰ̓θετεῖσθον ᾰ̓θετείσθων   ᾰ̓θετεῖσθε ᾰ̓θετείσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓θετεῖν ᾰ̓θετεῖσθαι
participle m ᾰ̓θετῶν ᾰ̓θετούμενος
f ᾰ̓θετοῦσᾰ ᾰ̓θετουμένη
n ᾰ̓θετοῦν ᾰ̓θετούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠθέτεον, ἠθετεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθέτεον ἠθέτεες ἠθέτεε(ν) ἠθετέετον ἠθετεέτην ἠθετέομεν ἠθετέετε ἠθέτεον
middle/
passive 		indicative ἠθετεόμην ἠθετέου ἠθετέετο ἠθετέεσθον ἠθετεέσθην ἠθετεόμεθᾰ ἠθετέεσθε ἠθετέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠθέτουν, ἠθετούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθέτουν ἠθέτεις ἠθέτει ἠθετεῖτον ἠθετείτην ἠθετοῦμεν ἠθετεῖτε ἠθέτουν
middle/
passive 		indicative ἠθετούμην ἠθετοῦ ἠθετεῖτο ἠθετεῖσθον ἠθετείσθην ἠθετούμεθᾰ ἠθετεῖσθε ἠθετοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓θετήσω, ᾰ̓θετήσομαι, ᾰ̓θετηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓θετήσω ᾰ̓θετήσεις ᾰ̓θετήσει ᾰ̓θετήσετον ᾰ̓θετήσετον ᾰ̓θετήσομεν ᾰ̓θετήσετε ᾰ̓θετήσουσῐ(ν)
optative ᾰ̓θετήσοιμῐ ᾰ̓θετήσοις ᾰ̓θετήσοι ᾰ̓θετήσοιτον ᾰ̓θετησοίτην ᾰ̓θετήσοιμεν ᾰ̓θετήσοιτε ᾰ̓θετήσοιεν
middle indicative ᾰ̓θετήσομαι ᾰ̓θετήσῃ,
ᾰ̓θετήσει 		ᾰ̓θετήσεται ᾰ̓θετήσεσθον ᾰ̓θετήσεσθον ᾰ̓θετησόμεθᾰ ᾰ̓θετήσεσθε ᾰ̓θετήσονται
optative ᾰ̓θετησοίμην ᾰ̓θετήσοιο ᾰ̓θετήσοιτο ᾰ̓θετήσοισθον ᾰ̓θετησοίσθην ᾰ̓θετησοίμεθᾰ ᾰ̓θετήσοισθε ᾰ̓θετήσοιντο
passive indicative ᾰ̓θετηθήσομαι ᾰ̓θετηθήσῃ ᾰ̓θετηθήσεται ᾰ̓θετηθήσεσθον ᾰ̓θετηθήσεσθον ᾰ̓θετηθησόμεθᾰ ᾰ̓θετηθήσεσθε ᾰ̓θετηθήσονται
optative ᾰ̓θετηθησοίμην ᾰ̓θετηθήσοιο ᾰ̓θετηθήσοιτο ᾰ̓θετηθήσοισθον ᾰ̓θετηθησοίσθην ᾰ̓θετηθησοίμεθᾰ ᾰ̓θετηθήσοισθε ᾰ̓θετηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓θετήσειν ᾰ̓θετήσεσθαι ᾰ̓θετηθήσεσθαι
participle m ᾰ̓θετήσων ᾰ̓θετησόμενος ᾰ̓θετηθησόμενος
f ᾰ̓θετήσουσᾰ ᾰ̓θετησομένη ᾰ̓θετηθησομένη
n ᾰ̓θετῆσον ᾰ̓θετησόμενον ᾰ̓θετηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠθέτησᾰ, ἠθετησᾰ́μην, ἠθετήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθέτησᾰ ἠθέτησᾰς ἠθέτησε(ν) ἠθετήσᾰτον ἠθετησᾰ́την ἠθετήσᾰμεν ἠθετήσᾰτε ἠθέτησᾰν
subjunctive ᾰ̓θετήσω ᾰ̓θετήσῃς ᾰ̓θετήσῃ ᾰ̓θετήσητον ᾰ̓θετήσητον ᾰ̓θετήσωμεν ᾰ̓θετήσητε ᾰ̓θετήσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓θετήσαιμῐ ᾰ̓θετήσειᾰς,
ᾰ̓θετήσαις 		ᾰ̓θετήσειε(ν),
ᾰ̓θετήσαι 		ᾰ̓θετήσαιτον ᾰ̓θετησαίτην ᾰ̓θετήσαιμεν ᾰ̓θετήσαιτε ᾰ̓θετήσειᾰν,
ᾰ̓θετήσαιεν
imperative   ᾰ̓θέτησον ᾰ̓θετησᾰ́τω ᾰ̓θετήσᾰτον ᾰ̓θετησᾰ́των   ᾰ̓θετήσᾰτε ᾰ̓θετησᾰ́ντων
middle indicative ἠθετησᾰ́μην ἠθετήσω ἠθετήσᾰτο ἠθετήσᾰσθον ἠθετησᾰ́σθην ἠθετησᾰ́μεθᾰ ἠθετήσᾰσθε ἠθετήσᾰντο
subjunctive ᾰ̓θετήσωμαι ᾰ̓θετήσῃ ᾰ̓θετήσηται ᾰ̓θετήσησθον ᾰ̓θετήσησθον ᾰ̓θετησώμεθᾰ ᾰ̓θετήσησθε ᾰ̓θετήσωνται
optative ᾰ̓θετησαίμην ᾰ̓θετήσαιο ᾰ̓θετήσαιτο ᾰ̓θετήσαισθον ᾰ̓θετησαίσθην ᾰ̓θετησαίμεθᾰ ᾰ̓θετήσαισθε ᾰ̓θετήσαιντο
imperative   ᾰ̓θέτησαι ᾰ̓θετησᾰ́σθω ᾰ̓θετήσᾰσθον ᾰ̓θετησᾰ́σθων   ᾰ̓θετήσᾰσθε ᾰ̓θετησᾰ́σθων
passive indicative ἠθετήθην ἠθετήθης ἠθετήθη ἠθετήθητον ἠθετηθήτην ἠθετήθημεν ἠθετήθητε ἠθετήθησᾰν
subjunctive ᾰ̓θετηθῶ ᾰ̓θετηθῇς ᾰ̓θετηθῇ ᾰ̓θετηθῆτον ᾰ̓θετηθῆτον ᾰ̓θετηθῶμεν ᾰ̓θετηθῆτε ᾰ̓θετηθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓θετηθείην ᾰ̓θετηθείης ᾰ̓θετηθείη ᾰ̓θετηθεῖτον,
ᾰ̓θετηθείητον 		ᾰ̓θετηθείτην,
ᾰ̓θετηθειήτην 		ᾰ̓θετηθεῖμεν,
ᾰ̓θετηθείημεν 		ᾰ̓θετηθεῖτε,
ᾰ̓θετηθείητε 		ᾰ̓θετηθεῖεν,
ᾰ̓θετηθείησᾰν
imperative   ᾰ̓θετήθητῐ ᾰ̓θετηθήτω ᾰ̓θετήθητον ᾰ̓θετηθήτων   ᾰ̓θετήθητε ᾰ̓θετηθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓θετῆσαι ᾰ̓θετήσᾰσθαι ᾰ̓θετηθῆναι
participle m ᾰ̓θετήσᾱς ᾰ̓θετησᾰ́μενος ᾰ̓θετηθείς
f ᾰ̓θετήσᾱσᾰ ᾰ̓θετησᾰμένη ᾰ̓θετηθεῖσᾰ
n ᾰ̓θετῆσᾰν ᾰ̓θετησᾰ́μενον ᾰ̓θετηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠθέτηκᾰ, ἠθέτημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθέτηκᾰ ἠθέτηκᾰς ἠθέτηκε(ν) ἠθετήκᾰτον ἠθετήκᾰτον ἠθετήκᾰμεν ἠθετήκᾰτε ἠθετήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠθετήκω ἠθετήκῃς ἠθετήκῃ ἠθετήκητον ἠθετήκητον ἠθετήκωμεν ἠθετήκητε ἠθετήκωσῐ(ν)
optative ἠθετήκοιμῐ,
ἠθετηκοίην 		ἠθετήκοις,
ἠθετηκοίης 		ἠθετήκοι,
ἠθετηκοίη 		ἠθετήκοιτον ἠθετηκοίτην ἠθετήκοιμεν ἠθετήκοιτε ἠθετήκοιεν
imperative   ἠθέτηκε ἠθετηκέτω ἠθετήκετον ἠθετηκέτων   ἠθετήκετε ἠθετηκόντων
middle/
passive 		indicative ἠθέτημαι ἠθέτησαι ἠθέτηται ἠθέτησθον ἠθέτησθον ἠθετήμεθᾰ ἠθέτησθε ἠθέτηνται
subjunctive ἠθετημένος ὦ ἠθετημένος ᾖς ἠθετημένος ᾖ ἠθετημένω ἦτον ἠθετημένω ἦτον ἠθετημένοι ὦμεν ἠθετημένοι ἦτε ἠθετημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠθετημένος εἴην ἠθετημένος εἴης ἠθετημένος εἴη ἠθετημένω εἴητον/εἶτον ἠθετημένω εἰήτην/εἴτην ἠθετημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠθετημένοι εἴητε/εἶτε ἠθετημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠθέτησο ἠθετήσθω ἠθέτησθον ἠθετήσθων   ἠθέτησθε ἠθετήσθων
active middle/passive
infinitive ἠθετηκέναι ἠθετῆσθαι
participle m ἠθετηκώς ἠθετημένος
f ἠθετηκυῖᾰ ἠθετημένη
n ἠθετηκός ἠθετημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠθετήκειν, ἠθετήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθετήκειν,
ἠθετήκη 		ἠθετήκεις,
ἠθετήκης 		ἠθετήκει(ν) ἠθετήκετον ἠθετηκέτην ἠθετήκεμεν ἠθετήκετε ἠθετήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠθετήμην ἠθέτησο ἠθέτητο ἠθέτησθον ἠθετήσθην ἠθετήμεθᾰ ἠθέτησθε ἠθέτηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Greek: αθετώ (athetó)

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀθετέω&oldid=83937644"